Άρνηση λήξης 2ου διαλείμματος!!

Παρατείνουμε το 2ο διάλειμμα για να βυθιστούμε λίγο στα γαλάζια χρώματα του πλανήτη μας, αυτά που μας μιλούν όπου σταθούμε και όπου βρεθούμε...

Είναι φορές, που δεν μπορείς να ανταποκριθείς στις απαιτήσεις. Τότε έχεις τρεις επιλογές. 

Ή συνεχίζεις μόνος μαχόμενος.

Ή απλώνεις το χέρι, αλλά όχι παρακαλετά, μα εμπιστευτικά, κοιτώντας τον άλλον βαθιά μέσα στα μάτια, υπόσχοντάς του ότι πάση θυσία, θα του γυρίσεις τα δανεικά, έχοντας όμως πριν από όλα και πάνω από όλα, υποσχεθεί στον εαυτό σου, σκληρή και έντιμη δουλειά. Γιατί μόνο έτσι μπορείς να γυρίσεις τα δανεικά, με σκληρή δουλειά και όχι με άλλα και με άλλα και με ακόμα περισσότερα, δανεικά... 

Ή πάλι απλώνεις το χέρι, μα αυτή τη φορά, ζητιανευτικά και παρακαλετά, έτοιμος για να δεχτείς κάθε όρο συνδιαλλαγής.

Στην πρώτη επιλογή, υφίστασαι τη διάβρωση των καιρών στο σώμα σου και τη φθορά της λιλιπούτειας ύπαρξής σου. Όμως, θαρραλέος σαν από πρώτα, συνεχίζεις, σκαρφαλώνεις στα ύψη, σε βράχια και σε γκρεμίλες. Ακόμα και αν σου σπάσουν τα ποδάρια από τις συνεχείς τις πτώσεις, εσύ θα προχωρήσεις, έρποντας μα όχι ισοπεδώνοντας την προσωπικότητά σου. Αντιθέτως. Εξυψώνοντάς την.

Στη δεύτερη επιλογή, υφίστασαι τη διάβρωση των αντοχών στο κουφαριασμένο από την κούραση πτώμα σου και την ντροπή της αδικημένης φύσης σου. Νοιώθεις όμως, ότι απευθύνεσαι σε γίγαντες, που έντιμα θέλουν να σε βοηθήσουν.

Στην τρίτη επιλογή, υφίστασαι τη διάβρωση των θεσμών στο πνεύμα σου και τη δολιοφθορά στην καρδιά των ονείρων σου. Αυτοί, οι δανειστές σου, στέκονται παγερά αδιάφοροι στην ελεημοσύνη που ζητάς, σχεδόν ακούνητοι, ασυγκίνητοι στον δικό σου ξεπεσμό. Και εσύ, χάνεις και την ύπαρξή σου, μα κυρίως, και την τιμή της ύπαρξής σου. Και ζαλισμένος, σχεδόν αποτελειωμένος, ξεχνάς ακόμα να μαζέψεις και το διακονιάρικο κουλό σου, που είχες απλωμένο για ένα ξεροκόμματο...

Ποια επιλογή θεωρείτε ότι έχει κάνει η χώρα μας;

(πρόσφατη φωτό από περίπατό μου στα γαλάζια χρώματα του πλανήτη μας)

Υ.Γ.: Και επειδή δεν είναι καλό να μένουμε με τις απορίες, ιδού ποια είναι η επιλογή που έχει κάνει από πολύ παλιά, και συνεχώς θα κάνει η χώρα μας, αποτυπωμένη από δυο μεγάλους δημιουργούς της:

α) Παλαμάς:

Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα, ραγιάδες έχεις, μάννα γη, σκυφτούς για το χαράτσι, κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα, των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι…

(Ποίημα "Γύριζε" από τη συλλογή "Η Πολιτεία και η Μοναξιά")




β) Μαρκόπουλος Γιάννης:

"Λένγκω"

Στίχοι, Μουσική, Ερμηνεία:

Γιάννης Μαρκόπουλος