Η διαχείρηση της ετερότητας Νο4

-Μπορούν άραγε οι άνθρωποι να συμμορφωθούν με κοινωνικώς οριζόμενα πρότυπα;
-Μπορούν να ευθυγραμμίσουν τις συμπεριφορές τους ώστε αυτό το οικοδόμημα που λέγεται "κοινωνία" να μην μετονομαστεί σε "ζούγκλα";
-Είναι αναγκαίο άραγε να υπάρχει αυτή η ευθυγράμμιση συμπεριφορών για να λειτουργήσει μια κοινωνία και να μην διαλυθεί ή μπορεί να επιβιώσει και με χύμα σχηματισμούς;
-Και αν μια άλλη κοινωνία "χορεύει" σε άλλους σχηματισμούς και ευθυγραμμίσεις, πώς μπορούν να συνδυαστούν οι δυο γειτονικές -και φαινομενικά- διαφορετικές κοινωνίες;
-Και πρώτα από όλα (πριν καταπιαστούμε με το επίπεδο της κοινωνικής συμβίωσης), μπορούν τα δυο διαφορετικά φύλα, άντρας γυναίκα, να συμβαδίσουν, αίροντας βασικές διαφοροποιητικές στάσεις και αντιλήψεις;

Αυτά είναι κάποια ερωτήματά μου, που στοιχειοθετούν την έννοια της διαφορετικότητας, πρώτα από όλα αναφορικά με το πιο μικρό κύτταρο της κοινωνίας, που είναι η σχέση δυο μόλις ανθρώπων, άντρα και γυναίκας, και κατά δεύτερο λόγο αναφορικά με το επίπεδο των πολυ-πολιτισμικών κοινωνιών που κάθε μέρα όλο και γιγαντώνονται.

Αν θεωρήσουμε ότι η απάντηση είναι κάπου στη μέση, δηλαδή ότι και ευθυγράμμιση απαιτείται αλλά και αυτονομία και έκφραση της διαφορετικότητάς μας, τότε αμέσως αμέσως μου δημιουργείται το επόμενο ερώτημα: πού είναι αυτή η μέση και από ποιόν θα καθοριστεί...;

Βέβαια δεν σας κρύβω ότι ενώ καθημερινά έρχομαι αντιμέτωπος με κανόνες που ακολουθούν οι άνθρωποι στις μικρές ή μεγάλες κοινωνίες τους, δεν υπάρχει τίποτε που να με πείθει ότι αυτοί οι κανόνες δεν είναι αυθαίρετοι, αλλά ακολουθούν κάποιο πρότυπο. Και για αυτό ίσως αλλάζουν από εποχή σε εποχή. Άρα μήπως τελικά μιλάμε απλά, απλούστατα, για μια κοινωνική σύμβαση, που άλλοι την ακολουθούμε και άλλοι μένουμε στο περιθώριο, (για να μην πω στο "παραμεθόριο", χωρίς μάλιστα να μας πληρώνουν, μιας και δεν ακολουθούμε αυτή τη σύμβαση), κάνοντας μια κίνηση όπως αυτή της θάλασσας: άλλοτε ήρεμη και γαλήνια, άλλοτε ταραχώδης και θολή με κύματα και συγκρούσεις, άλλοτε με ελαφρύ κυματάκι να παφλά-ζει στις αμμόλουστες παραλίες της Γης μας...

Και ανάμεσα σε όλα αυτά τι ρόλο βαρά το πιο βαρύ εργαλείο του ανθρώπου: το μυαλό του; Τον βοηθά να συντονίσει ή να αποσυντονίσει τα βήματά του με τους έτερους χορευτές τούτης της κοινωνικής παράστασης; Τον βοηθά να μπλέξει στα ή να ξεμπλέξει από τα κοινωνικά δίχτυα που μόνος του έχει δομήσει;

"Osuri"
Παραδοσιακό Γεωργίας