Και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς

Δεν ξέρω αν εγώ δεν καταλαβαίνω πολλά, αλλά μπερδεύομαι όταν συγκατοικούν αντίθετα σχεδόν νοήματα κάτω από τις ίδιες λέξεις. Παράδειγμα στην ιατρική, ακούω συνέχεια τη λέξη "απόφραξη", δηλαδή "βούλωμα". Ταυτόχρονα, αν βγω έξω από το σπίτι μου και δω ένα βοθρατζίδικο (όπως το λέμε στο χωριό μου), αυτό θα γράφει απ' έξω του "αποφράξεις" ("ο Φαταούλας" πχ), δηλαδή "ξεβούλωματα". Οπότε, ταυτόχρονα η λέξη "απόφραξη" δηλώνει τόσο το βούλωμα όσο και το αντίθετό του, το ξεβούλωμα. Και επαφίεται στο πλαίσιο που χρησιμοποιείται η συγκεκριμένη λέξη, καθώς και στον υποδοχέα που θα την ακούσει, να αντιληφθεί ποιο από τα δυο νοήματα φέρει η λέξη κάθε φορά.

Αυτό, συμβαίνει και σε άλλες καταστάσεις.

Παράδειγμα πρώτο: συναντώ την εξής ταμπέλα σε έναν πρωινό περίπατό μου, που αναγράφει τα κάτωθι,

"εις γαρ θεός,

εις και μεσίτης θεού και ανθρώπων,

άνθρωπος χριστός Ιησούς

(ΤΙΜΟΘΕΟΝ Α΄ 2:5)

Και αναρωτιέμαι αμέσως μόλις βλέπω την ταμπέλα: 

- "Και ο Χριστός μεσίτης βρε παιδί μου; Πάει, χάλασε αυτός ο κόσμος...". Τους μεσίτες τους έχω για ψεύτες και πολυλογάδες λαοπλάνους. Το Χριστό πάλι, τον έχω για ειλικρινή και ολιγομίλητο. Παρά ταύτα, λαοπλάνο...

Παράδειγμα δεύτερο: λίγο πιο κάτω στον ίδιο περίπατό μου, διαβάζω στον τοίχω ενός σπιτιού την κάτωθι γραφή: "solidarity with migrants", δηλαδή "αλληλεγγύη στους μετανάστες" και ακριβώς δίπλα του, σαν να είναι λέξη της ίδιας πρότασης σε συνέχεια, το σύμβολο της αναρχίας.

Και αναρωτιέμαι: μπορεί οι αναρχικοί να το έγραψαν αυτό το σύνθημα; Αυτοί που τα σπάνε στις διαδηλώσεις, τελικά θέλουν ή όχι τους μετανάστες; Αυτοί που παίζουν ξύλο γενικώς και αδιακρίτως, μπορεί να αγκαλιάζουν τους κατατρεγμένους μετανάστες; Αυτοί που διαλύουν το σπίτι και τα μαγαζιά των άλλων στην Πανεπιστημίου πχ, μπορεί να έχουν ένα φιλόξενο σπίτι για να δεχτούν μετανάστες; (διότι πώς αλλιώς να εννοηθεί η αλληλεγγύη αν δεν ανοίξεις το σπίτι σου να τους φιλοξενήσεις;)

Παράδειγμα τρίτο: περπατώ λίγο ακόμη πιο πέρα και βλέπω να με προσπερνά ένα φορτηγάκι που πίσω του έφερε το εξής σήμα: "Lordos, πλαστικά όπου κοιτάξεις".

Και αναρωτιέμαι: τώρα αυτός ο κύριος επιχειρηματίας Lordos, καυχιέται που όπου και αν κοιτάξεις γύρω σου ή ό,τι και αν φας τη σήμερον ημέρα, είναι πλαστικό; Εγώ επειδή ακριβώς, όπου κοιτάξω, βλέπω γύρω μου μια ατελείωτη πλαστικούρα, θέλω να ξεράσω με την κατάντια... Ενώ την ίδια στιγμή, άλλοι το έχουν καύχημα και καμάρι τους...

Ξέρετε, δεν θα με πείραζε αυτή η αντιθετική συνύπαρξη των εννοιών, αν δεν συνειδητοποιούσα αυτήν την αδύναμη και αυθαίρετη αμφισημία των εννοιών, που μου φέρνει στο νου την καταπληκτική παροιμία: "άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς". Με άλλα λόγια, με ανησυχεί περισσότερο ότι και η μια και η άλλη έννοια που συγκατοικούν, είναι και οι δυο παράνομες και αίολες στη μεταξύ τους συζυγική εννοιολογική σχέση. Έχουν τον ίδιο βαθμό αβεβαιότητας και απροσδιοριστίας. Έτσι, ποια τελικά να πιστέψεις και πώς να προβάλεις τη δική σου ερμηνεία επιλέγοντας το ένα νόημα από το άλλο, το αντίθετό του..., ως ορθότερο και δυνατότερο;

Μπερδεύτηκα πάλι...