Αρχή Ιστορικής Σοφίας...

Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις... Δεν υπάρχει πιο ανθρωπολογική θεώρηση των κοινωνιών και των επι-κοινωνιών του ανθρώπου, από αυτή τη ρήση.

Διαβάστε οπωσδήποτε το συγκεκριμένο άρθρο του Δρ. Στέφανου Μανζούκα, για τον τρόπο που εμείς οι άνθρωποι προσεγγίζουμε και αγγίζουμε τα πράγματα, τα νοήματα, και τελικά τους άλλους ανθρώπους.

Κρατώ από το άρθρο, εκείνον τον τρόπο που εκφράζει περισσότερο εμένα και έτσι βρίσκω και εγώ την ταυτότητά μου: το κριτικό αντιληπτικό περίγραμμα, με το οποίο ο ερευνητής προσπαθεί να αποκαλύψει την απατηλή και παραμορφωμένη πραγματικότητα που είναι κατασκευσμένη (α, ρε κοινωνική ανθρωπολογία...) και βασίζεται στην ψεύτικη συν-είδηση (false conciousness), άρα και στην ψεύτικη είδηση (fake news)...

αντιγράφω από τη σελ. 409 του άρθου:

"... ο απώτερος σκοπός του ερευνητή που πρεσβεύει το κριτικό αντιληπτικό περίγραμμα είναι να πάρει μια κριτική στάση απέναντι στο ερευνηθέν θέμα και να αποκαλύψει την απατηλή και μυθόπλαστη πραγματικότητα που δημιούργησαν οι ισχυροί και με αυτόν τον τρόπο να απελευθερώσει και να ενδυναμώσει τους πολλούς καταπιεσμένους. [...] Έτσι, λοιπόν, τόσο ο ερευνητής, όσο και το ερευνηθέν θέμα συναποτελούν το αντικείμενο της έρευνας, όπου και οι δυο υπόκεινται σε ανάλυση, για να συναποκαλύψουν την ψευδή και επιβαλλόμενη πραγματικότητα και αφού την ανακαλύψουν, τόσο ο ερευνητής όσο και το ερευνηθέν θέμα, υπόκεινται σε μια προσπάθεια αλλαγής. Αυτή η αλλαγή συνίσταται στο ότι μέσω της έρευνας ανακαλύφθηκαν οι μύθοι και οι διαστρεβλώσεις τις οποίες πίστευαν και ο ερευνητής, αλλά και οι συμμετέχοντες στην έρευνα και πλέον αυτή η ψεύτικη πραγματικότητα, που και οι δυο υποστήριζαν έως το σημείο της έρευνας, μετά την έρευνα πρέπει να αλλάξει. Έτσι, μια έρευνα που εντάσσεται στο κριτικό αντιληπτικό περίγραμμα για να ολοκληρωθεί πρέπει, πέρα από τη γνώση που θα προσφέρει, να προσφέρει και κάποιου είδους αλλαγή. Τα ονόματα που είναι συνυφασμένα με το κριτικό αντιληπτικό περίγραμμα είναι αυτά του Μαρξ  και των ερευνητών της Κριτικής Σχολής της Φρανκφούρτης, όπως Adorno, Habermas κ.α."


Και τώρα, αφιερώστε 2 ώρες να δείτε τα δυο μέρη, Α' και Β', του αφιερώματος της σειράς "Ιστορικοί Περίπατοι" σχετικά με τον Εμφύλιο Πόλεμο. Απολαύστε τη διαδρομή, κλαύστε για όλα αυτά που συνέβησαν και καταλήξτε στο τέλος του Β' μέρους, στο 54' λεπτό και εξής, για να προσπαθήσετε να το εντάξετε στα αντιληπτικά περιγράμματα που λέγαμε πιο πριν, και ειδικά στο κριτικό αντιληπτικό περίγραμμα... 

Τα συμπεράσματα δικά σας.

Το δικό μου, είναι το αρχικό: αρχή σοφίας...


Υ.Γ.1: Και για να δείτε πώς, όλα συνδέονται μεταξύ τους, μα κυρίως για να δείτε πώς ο Μαρξ προσέγγισε με τρόπο ανεπανάληπτο την ανθρώπινη ύπαρξη και συμπεριφορά, ας προσθέσουμε κάποιες σκέψεις. Είπαμε προηγουμένως, ότι υπάρχει η θεώρηση από τους υποστηριχτές της κριτικής προσέγγισης, ότι η πραγματικότητα είναι φτιαγμένη από τους ισχυρούς, τους οποίους προσπαθεί να αποκαλύψει και να ανατρέψει. Οι ισχυροί εκφράζονται κυρίως μέσω της οικονομικής εξουσίας, ή για να το πούμε αλλιώς, καταλήγουν όλες οι συμπεριφορές τους σε θέματα οικονομικής εξουσίας. Και αυτό, συμβαίνει από την μια άκρη του πλανήτη στην άλλη, από τους ουρανοξύστες της Νέας Υόρκης μέχρι τους αχυρώνες της υποσαχάριας Αφρικής... Και αυτό μας το εξηγούν τόσο τα Συμπεριφορικά Οικονομικά, αν κάποιος ερευνητής βλέπει τα πράγματα από τη Νέα Υόρκη, ή η Οικονομική Ανθρωπολογία, αν τα βλέπει από την Αφρική. Πάντως, όλοι οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι όλα γίνονται για να υπάρχει και να εγκατασταθεί μια μορφή εξουσίας, που θα εξασφαλίζει οικονομικά οφέλη -φυσικά μαζί με τα συναισθηματικά, ηθικά και άλλα πολιτισμικώς οριζόμενα οφέλη-, τα οποία με τη σειρά τους, θα ερμηνευτούν σε οφέλη επιβίωσης. Φτάνουμε δηλαδή, στη Δαρβίνεια αντίληψη της δύναμης του ισχυρότερου και ικανότερου με μοναδικό σκοπό την επιβίωση και την καλύτερη αναπαραγωγή. Να πως εξηγούνται μορφές αντιπαράθεσης όπως οι εμφύλιοι ή όπως και οι μικρές και καθημερινές παρεξηγήσεις και μπερδέματα... Ξεκινάμε από την ίδια ανάγκη: να επιβιώσουμε έναντι άλλων. Αυτή η ανάγκη περνά μέσα από τη διαφορετική αντιληπτική ικανότητα και σύνθεση, τόσο τη δική μας όσο και εκείνων των άλλων. Για να καταλήξουμε να σκοτωνόμαστε όχι για την επιβίωση ημών ή των άλλων, αλλά για τον διαφορετικό τρόπο που αντιλαμβανόμαστε εμείς έναντι των άλλων, την έννοια της επιβίωσης και γενικά την έννοια της πραγματικότητας. 

Εμάς τους ανθρώπους, μας ενώνει η διαφορετικότητά μας και μας χωρίζει η ομοιότητα των τρόπων με τους οποίους διεκδικούμε αυτήν την διαφορετικότητά μας. Όλοι έχουν δίκαιο και όλοι έχουν άδικο, ταυτόχρονα... 

Ταυτόχρονα και Διαχρονικά...



Υ.Γ.2: 

"Όποιος στοχαστικός, σα γιαταγάνι

το στοχασμό του αντρίκεια ας τονε βγάζει.

Πες τα, και ακέρια και γυμνά· δε φτάνει

να λάμπ’ η αλήθεια· πρέπει και να σφάζει.

Ο λόγος, που χτυπά και που θυμώνει,

ριζώνει και της γης την όψη αλλάζει."

(Σατιρικά Γυμνάσια, Δεύτερη Σειρά, 13, Κωστής Παλαμάς)

Ψάχνοντας, βλέπω ξανά και ξανά, ότι αυτά που ανέφερα στο κυρίως κείμενο της ανάρτησης, έχουν απασχολήσει αρκετούς στοχαστές. Η αιώνια αντιπαράθεση λοιπόν, μεταξύ των δυνάμεων αλλαγής και των δυνάμεων συντήρησης της ισχύουσας κατάστασης... 

Η αιώνια αντιπαράθεση: Ταυτόχρονη και Διαχρονική...

Και στη μέση... ένα καρυδότσουφλο να ανεμοδέρνεται...

"Το καρυδότσουφλο"

Στίχοι: Διονύσης Καψάλης

Μουσική: Γιώργος Χατζηπιερής

Ερμηνεία: Αλκίνοος Ιωαννίδης