Και για να συνεχίσω από την προηγούμενη ανάρτηση... Δεν θα ήταν προδοσία αυτό που ένιωσε ο Χριστός από τον Ιούδα, αν ο τελευταίος δεν ήταν μαθητής του πρώτου. Kαι δεν θα ήταν μια πραγματικά θλιβερή προδοσία, αν ο Χριστός δεν ζητούσε από τον πατέρα του που έστησε όλο αυτό το σκηνικό, να μην πιεί το πικρόν ποτήριον ετούτο...
Αν λίγο πριν την Ανάσταση, (τότε που Χριστός και Ιούδας, αιωρούνταν, ο ένας επί ξύλου κρεμάμενος και ο άλλος επί δέντρου απαγχονισμένος), μπορούσαμε να ακούσουμε τις σκέψεις και των δυο αιωρούμενων α-σωμάτων, νομίζω θα ήταν οι ακόλουθες...:
"Beneath the Heavens, I'm coming home again..."
"Lost Soul"
Loreena Mckennitt
The journey's over; another's just begun
Beneath moonlight, but by the warming sun
I seek to hold you in sunshine or rain
Beneath the heavens, I'm coming home again
So far we drifted, like ships upon the sea
Horizons fading, we lost to destiny
Storm clouds hover; our vanity like pain
Which held back the winds that bring us home again
Could I see, now, the swallows in their flight
Watch the moon dance on oceans in the night
The trees reach upward to help the birds to fly
And of the creatures who'll hear them when they cry
We walk the hillside like lost souls in the night
And in the darkness, we're searching for the light
And in the morning, like freshly fallen dew
Much like a moon's breath, I'm coming home to you
This journey's over; another's just begun
Beneath moonlight or by the warming sun
For I remember that if my heart be true
Just like an eagle, I'm coming home to you
Υ.Γ.: Βλέπετε, και αυτός που προδίδει και αυτός που προδίδεται, καταστρέφεται και διασκορπίζεται στα εξ ων συνετέθη... αναζητώντας απεγνωσμένα μια ανασύνθεση.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου