Συγκυρία;

Πάμπολες φορές έχω αναρωτηθεί πώς θα ήταν αν είχα μια κάμερα πίσω από τα μάτια μου, μέσα στο μυαλό μου, που να διαβάζει τις σκέψεις μου καθώς επί ματαίω ασκώ αυτό που λέγεται Ιατρική στον ελλαδικό χώρο. Και ο βασικός λόγος που το αναρωτιόμουν αυτό ήταν διότι ήμουν πεπεισμένος ότι δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί κάτι τέτοιο στο βαθμό που εγώ βιώνω τα στραβά και παράλογα. Ήταν, δηλαδή, ένας ευσεβής πόθος!

Αυτό, καταρίφθηκε πρώτη φορά, με το απαράμιλλης φαντασίας, ιστορικό μυθιστόρημα "Σκηνές από το Βίο του Ματίας Αλμοσίνο", όπως έχω περιγράψει αλλού σε αυτό το blog, με κεντρικό ήρωα τον Ματέο.

Καταρίφθηκε όμως και δεύτερη φορά και μάλιστα ακόμα πιο έντονα, με το απροσδόκητης εντρύφησης σύγγραμα "Εισαγωγή στην Ψυχολογία της Υγείας", του DiMatteo (ΝτιΜατέο), το οποίο δεν νιώθω απλά ότι διαβάζει τη σκέψη μου, αλλά νιώθω ότι είναι η ίδια η σκέψη μου και τα βιώματά μου, αποτυπωμένα με μελάνι! Πρόκειται για μια πραγματική αποκάλυψη για μένα και θεωρώ ότι είναι ένα βιβλίο που πρέπει όλοι οι επαγγελματίες υγείας να διαβάσουν υποχρεωτικά.

Τώρα, τί βαθύτερη σχέση μπορεί να έχουν το επί ματαίω που βιώνω ως ιατρός στα ελληνικά νοσοκομεία, ο λογοτεχνικός ιατρός Ματέο και ο ψυχολόγος υγείας ΝτιΜατέο, το αφήνω να το απαντήσετε εσείς...

Υγιαίνετε και αναρωτάστε!