ως εαυτόν...

Όλοι εύχονται αυτές τις μέρες τί να μας φέρει το νέο έτος. Υγεία, ευτυχία, χαρά κλπ, κλπ...

Εγώ για φέτος, θα ευχηθώ για μια έστω χρονιά, να δώσουμε εμείς οι ίδιοι πρώτα σε αυτή τη χρονιά, αντί να περιμένουμε να μας το φέρει εκείνη! Ας δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό, τη μεγαλύτερή μας υπομονή, προσπάθεια, όρεξη, την μεγαλύτερη μας αγάπη, συμπόνια, ζεστασιά...

Η διαφορετική θεώρηση αυτή, ενέχει φυσικά το καζαντζακικό "δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα..." που δεν προσμένει κάτι από το μέλλον και το περιβάλλον γύρω του, αλλά παλεύει να το φτιάξει όπως ποθεί. Όπως εξάλλου, λέει και κάπου αλλού ο Καζαντζάκης, ευχή πραγματική προς τον άνθρωπο είναι "να σε κάνει ο Θεός σκουλίκι και εσύ να προσπαθείς να γίνεις πεταλούδα"! Αυτή η επίπονη και ματαιόπονη συνάμα καταδίκη του Εαυτού σε ισόβια προσφορά προς τους υπόλοιπους συνανθρώπους και την Ανθρωπότητα, είναι που ενσαρκώνει όλη την ύπαρξη του ατόμου σε αυτό το σύμπαν. Διότι, το σύμπαν δεν είναι οι άλλοι, αλλά εμείς οι ίδιοι, για να θυμηθούμε και το ανάλογου βάθους και νοήματος, άρθρο του Μάνου Χατζιδάκι... που έρχεται να επικυρώσει την άποψη περί υπερπροσπάθειας που απαιτείται για να στηρίζεις με αξιοπρέπεια κάθε γράμμα της λέξης ΑΝΘΡΩΠΟΣ που έτυχε να κουβαλάς στις πλάτες σου...

Και αν η τύχη είναι αυτή που θεωρούμε ότι παίζει το παιχνίδι της, αδιαφορώντας για κάθε τι που οι άνθρωποι ονειρεύονται, αναζητούν και προσπαθούν, αρκεί να αναλογιστεί κανείς, ότι "τύχη" ίσως να μην είναι άλλο από το άθροισμα των τρεχουσών καταστάσεων που πλαισιώνουν τον κάθε παρατηρητή, ο οποίος θεωρεί τον εαυτό του τυχερό ή άτυχο. Εδώ, απλά αναφέρω τη σπουδαία θεωρία του Χάους, που λέει, ότι το πέταγμα μιας πεταλούδας κάπου στην Κίνα, μπορεί μέσα από κάποιες αλληλουχίες διαδικασιών, να φτάσει να επηρεάσει μια απόφαση ή μια πράξη που πραγματοποιείται εκταοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά. Για να μην προχωρήσω σε πολλά ακόμη θέματα, όπως αυτό της Επιγενετικής που αναγκαστικά βάζουν ως βασική παράμετρο καθορισμού του αποτελέσματος την έννοια της Τύχης.

Τύχη, όμως, ξαναλέω, δεν είναι μόνο οι άλλοι. Τύχη, είμαστε και εμείς που αφουγκραζόμαστε, ερμηνεύουμε, κατανοούμε ή διαστρεβλώνουμε την κατάσταση γύρω μας.

Δεν είχε δίκιο μόνο ο Καζαντζάκης λοιπόν, που υπερτόνιζε τη δύναμη και ταυτόχρονα τη δυνατότητα, της θέσης μας να κλείνουμε τα αυτιά μας στον κόσμο ή να τον ρουφάμε τον κόσμο. Δεν έχει δίκιο μόνο η Θεωρία του Χάους, που υπερτονίζει τη δύναμη του κόσμου να συμπαρασύρει και να καταστρέφει ή να προστατεύει και να ευοδώνει το κάθε άτομο χωριστά. Είχε απόλυτο δίκιο και ο Χατζιδάκις που λέει ότι στην ουσία το πρόβλημα δεν είναι οι άλλοι, αλλά εμείς οι ίδιοι, θέλοντας να υπερτονίσει αυτή τη σύγχυση των ορίων του "εγώ και οι άλλοι" που έχει προκληθεί μέσα στο μυαλό μας κατά τη σύγχρονη εποχή μας...

Δεν υπάρχει εγώ αν δεν υπάρχουν οι άλλοι, και δεν υπάρχουν οι άλλοι, αν δεν προστατευτεί το εγώ.

Σαν ευχή για το νέο έτος λοιπόν, δώστε τον καλύτερο εαυτό σας προς τους άλλους, σαν να θέλατε να δωρίσετε τα καλύτερα δώρα που μπορείτε να βρείτε, προς τον εαυτό σας.

Φυσικά, θα μου πείτε ότι όλο αυτό είναι overdose χριστιανικό υπό την έννοια του "αγαπάτε αλλήλους ως εαυτόν..." και θα έχετε δίκιο. Μόνο που δεν είναι αποκλειστικά χριστιανικό όλο αυτό, διότι και ο κομμουνισμός αλλά και ο ναζισμός, στηρίχτηκαν σε αυτό ακριβώς το μοτίβο κοινωνικής θεώρησης. Άρα, δώστε τον εαυτό σας ως προσφορά αυτή τη χρονιά και αφήστε τους άλλους να σας οριοθετήσουν...

Καλή προσφορά λοιπόν!