Η γη που ανακαρπίζει... και βγάζει τέτοιους δα καρπούς!

Είναι κάποια δημιουργήματα, ποιήματα πιο σωστά, που ξεκλειδώνουν τα δάκρυα από των ομματιών τις κρήνες...

Είναι κάποια παιχνίδια, παραστρατήματα πιο σωστά, που υποθηκεύουν τα παιδικά μας όνειρα...

Είναι κάποιοι καλλιτέχνες, προαιώνιοι εκφραστές πιο σωστά, που ανακουφίζουν τις ενήλικες ζωές μας...



Από τη νέα δουλειά του Δημήτρη Ζερβουδάκη, ένα ακόμα τραγούδι, πραγματικό διαμάντι, με απύθμενα νοήματα να στοιβάζονται στους στίχους του ανάμεσα... Η φύση, τα αστέρια, η σελήνη, τα βουνά, το χώμα, η γη, το σώμα, τα όνειρά, η φιλοσοφία, η νίκη, η ήττα, το καλό και το κακό... όλα είναι παιχνίδια της ζωής...

"Ζωής Παιχνίδια"

Στίχοι, Μουσική: Δημήτρης Ζερβουδάκης

Ερμηνεία: Δημήτρης Ζερβουδάκης, Σοφία Γεωργαντζή

Όλα να βγαίνουν σε καλό
και το κακό σαν μνήμη
ν' αλλάξει γλώσσα ξαφνικά
και 'γω να μείνω πια λυτός
λυτός πια στο κατάρτι.

Της κόρης μου ή του γιου η σειρά
να ξαναειδούν την πόλη
Συνεχίζω

Σκυφτός σκυφτός
έρποντας κι ορθός
να σέρνω το αλέτρι.

Η γη που πίσω ανακαρπίζει
λουλούδια και χυμούς
στην στάχτη να αναβλύζει
σαν μνήμη που αλάργεψε
σε δίσεκτους καιρούς
σαν νίκη που γυρίζει.

Να η σελήνη ξαναγυρίζει
στην βόλτα της που είναι μικρή
ξοπίσω της τρέχει κι ένα αστέρι-ένα αστέρι.

Ο Σείριος αγωνιά
ψάχνοντας να βρει ταίρι
αποτελειώνουν οι γραμμές
τελειώνουν οι αράδες
φωλιάζουνε τα όρνια σε
σκοτεινές χαράδρες

Αν θα πετάξω θα σωθώ..................

Σκυφτός σκυφτός
έρποντας κι ορθός
να σέρνω το αλέτρι
η γη που πίσω ανακαρπίζει
λουλούδια και χυμούς
στην στάχτη αναβλύζει.

Σαν μνήμη που αλάργεψε
σε δίσεχτους καιρούς
σαν νίκη που γυρίζει
Συνεχίζω