Σαν Πολλαπλές Εφεδρείες...

Αναλύεις τα δεδομένα. Ξανα-αναλύεις τα δεδομένα. Ξανά-μανά αναλύεις... 

Το συμπέρασμα ίδιο: δεν υπάρχουν δεδομένα.

Και αν υπάρχουν, είναι στηριγμένα πάνω στο αβυσσαλέο παρελθόν, που κατατρώγει κάθε προσπάθεια μη κατευθυνόμενης ανάπτυξης, κάθε υγιή ελπίδα αμόλυντης αναζήτησης. 

Το παρελθόν, ενάντια στην Τύχη, η Τύχη ενάντια στο μέλλον, το μέλλον ενάντια στον  Εαυτό.

Το συμπέρασμα το ίδιο: το παρελθόν, ενάντια στον Εαυτό.

Είμαστε το Παρελθόν μας.

Μας καθορίζει το Παρελθόν μας.

Δεν αποφεύγεται το Παρελθόν μας. 

Τουλάχιστον εύκολα, ανώδυνα, χωρίς τριβές, χωρίς πληγές.

Μιλούν οι ειδικοί για επίπεδα νοημοσύνης και πολλαπλές  ευφυΐες.

Μιλούν οι γενικοί για θεωρία και γενικές αμαρτίες.

Ποιος θα μιλήσει όμως για τα λάθη του Παρελθόντος;

Ποιος θα πληρώσει για τις αποφάσεις του Απόντος;

Ποιος θα δακρύσει για τη ματαιότητα του Εκλιπόντος;

Ποιος οφείλει να προχωρήσει Παρεμπιπτόντως;

Να προχωρήσει με ένα κρανίο γεμάτο τομές. 

Τομές στη σάρκα του μη όντος...

Οι αιματοβαμμένες Τομές του Παρελθόντος, 

φαντάζουν σπουδαίες Τομές στις επιλογές του Μέλλοντος.

Και προκαλούν το σαρκασμό του αιώνιου γέλωτος...

Πολλαπλές Ευφυΐες, σαν Πολλαπλές Εφεδρείες.

Εφεδρείες που δεν θα ανοίξουν ποτέ.

Που θα σαπίσουν στοιβαγμένες στα υπόγεια του νου.

Που θα ραπίσουν τσαντισμένες τα αναλόγια Αυτουνού.

Που θα ριζώσουν στο κακομοιριασμένο ριζικό.

Που θα φυτρώσουν στο φτιασιδωμένο νυφικό.

Που θα λαβώσουν το αναθεματισμένο αφεντικό:

Αυτόν τον αλήτη χρόνο, που δεν  γυρνά πίσω. 

Που κοιτά μόνο μπροστά.

Και δεν μιλά. Μήτε γελά. Μήτε χαζολογά.

Παρά μόνο θερίζει τα όνειρα του νου.

Στο αλώνισμα του αφανισμού.