Εγώ είμαι Αυτός ο Αυτοκαταστροφικός...

Κάποιες φορές τα σκαλίζουμε από εδώ, τα πηγαίνουμε εκεί, τα φέρνουμε δώθε, τα ξαναπάμε πιο πέρα, τα γυροφέρνουμε, τα φιλοσοφούμε, τα ξεσκίζουμε στην ανάλυση... Και αναρωτιέσαι πώς λύνεται η εξίσωση

+ = ?

Ίσως όμως τα πράγματα να μην είναι τόσο σύνθετα και τόσο μαθηματικά. Ίσως είναι πιο απλά, όπως πχ η μαγειρική (λέμε τώρα...):

- Βράζεις το γλυκό...
- Ακριβώς πάνω στης πύρρας το κόχλασμα, ρίχνεις άφοβα και αποφασιστικά το πικρό, ακόμα και αν συνειδητοποιείς ότι δεν ακολούθησες την συνιστώμενη συνταγή, φοβούμενος ότι δεν θα σου βγει και ότι τα έκανες για άλλη μια φορά μαντάρα...
- Ανακατεύεις καλά καλά ώστε κάθε ουσία απ' το ένα υλικό να έρθει σε απόλυτη επαφή και ανάμειξη με κάθε ουσία της άλλης...
- Περιμένεις, κάνοντας υπομονή, μέχρι να κατακαθίσουν οι ουσίες από τις δίνες του ανακατέματος...
- Και μετά δοκιμά-ζεις!

Καλά πόσο ωραίο και δροσερό αφέψημα; Πώς δεν το είχα σκεφτεί τόσο καιρό; Τόσο εύκολο, απλό, γρήγορο και γευστικό... Ρε γαμώτο, αυτές οι μικρές εκπλήξεις είναι που μας κρατάνε ζωντανούς και μας δίνουν λίγη ενέργεια για να συνεχίσουμε και αύριο...


Πίνω στην υγειά σας την υπέροχη και δροσερή λεμονάδα από φρέσκα λεμόνια που έφτιαξα (ξέρω, σιγά τα λάχανα θα αναφωνήσετε κάποιοι, για μένα όμως ήταν επίτευγμα), από τη λεμονιά της κυρά-Αντωνίας, της ιδιοκτήτριάς μου...

Μετά από μέρες πάω για ύπνο με λιγότερα κύματα (και περισσότερα λεμόνια) στα σπλάγχνα μου...


Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες και εορτάζουσες!

"Αυτός"
Onirama