Επιστήμη και Πίστη


"Υπάρχουν πολλές λεπτές παραλλαγές της Θεϊστικής Εξέλιξης, αλλά μια τυπική εκδοχή στηρίζεται στις ακόλουθες προτάσεις:

1. Το σύμπαν ήρθε στην ύπαρξη από το μηδέν, εδώ και περίπου 14 δισεκατομμύρια χρόνια.
2. Παρά τις μαζικές απιθανότητες, οι ιδιότητες του σύμπαντος φαίνεται να έχουν ακριβώς ρυθμιστεί για τη ζωή.
3. Μολονότι ο ακριβής μηχανισμός της καταγωγής της ζωής στη Γη παραμένει άγνωστος, αφότου πάντως παρουσιάστηκε η ζωή, η διαδικασία της εξέλιξης και της φυσικής επιλογής επέτρεψε την ανάπτυξη μιας βιολογικής ποικιλίας και πολυπλοκότητας μέσα σε μακρόχρονες χρονικές περιόδους.
4. Αφότου δρομολογήθηκε η εξέλιξη, δεν χρειάστηκε κάποια ειδική υπερφυσική επέμβαση.
5. Οι άνθρωποι είναι μέρος αυτής της διαδικασίας, έχοντας έναν κοινό πρόγονο με τους μεγάλους πιθήκους.
6. Αλλά οι άνθρωποι είναι επίσης, μοναδικοί από απόψεις που ξεφεύγουν από τις εξελικτικές εξηγήσεις και αποδεικνύουν την πνευματική μας φύση. Αυτή περιλαμβάνει τον Ηθικό Νόμο (τη γνώση του καλού και του κακού) και την αναζήτηση του Θεού που χαρακτηρίζει όλους τους ανθρώπινους πολιτισμούς διαμέσου της ιστορίας.

Αν κανείς δεχθεί αυτές τις έξι προτάσεις, τότε μια τέλεια εύλογη πνευματικά ικανοποιητική και λογικά συνεπής σύνθεση προκύπτει: ο Θεός που δεν περιορίζεται σε χώρο και χρόνο, δημιούργησε το σύμπαν και εγκατέστησε φυσικούς νόμους που το κυβερνούν. Θέλοντας να κατοικηθεί αυτό το άλλως έρημο σύμπαν με ζωντανά πλάσματα, ο Θεός διάλεξε τον ωραίο μηχανισμό της εξέλιξης για να δημιουργήσει μικρόβια, φυτά και ζώα κάθε είδους. Το πιο αξιοπαρατήρητο είναι ότι ο Θεός επίτηδες διάλεξε τον ίδιο μηχανισμό για να δημιουργήσει ειδικά πλάσματα που θα είχαν νοημοσύνη, γνώση του σωστού και του κακού, ελεύθερη θέληση και μια επιθυμία να αναζητούν ένωση μαζί Του. [...] Η άποψη της Θεϊστικής Εξέλιξης δεν μπορεί φυσικά να αποδείξει ότι υπάρχει ο Θεός, καθώς κανένα λογικό επιχείρημα δεν μπορεί πλήρως να το κάνει αυτό. Αλλά αυτή η σύνθεση έχει προσφέρει σε πλήθος επιστημόνων-πιστών μια ικανοποιητική, συνεπή και δημιουργική προοπτική που επιτρέπει και τα δύο, την επιστημονική και τη θρησκευτική κοσμοθεωρία να συνυπάρχουν ευτυχισμένα μέσα μας. Αυτή η προοπτική κάνει δυνατό στον επιστήμονα-πιστό να είναι διανοητικά ικανοποιημένος και πνευματικά ζωντανός, να λατρεύει το Θεό και συγχρόνως να χρησιμοποιεί τα εργαλεία της επιστήμης για να αποκαλύπτει μερικά από τα θαυμάσια μυστήρια της δημιουργίας Του."


(απόσπασμα απο το βιβλίο "Η γλώσσα του Θεού" του Francis S. Collins, χωρίς άδεια αναδημοσίευσης)


Και ξεκινάμε:

1. Το ότι το σύμπαν ήρθε στην ύπαρξη από το μηδέν, δεν το έχει πει καμία επιστημονική προσέγγιση, καθώς οι αποδείξεις της επιστήμης, φτάνουν μέχρι τον χρόνο t=10-43 sec (όπου το -43 είναι εκθέτης). Το τι ορίζουμε ως "μηδέν" και ως "γέννεση ώστε να έρθει στην ύπαρξη" δεν το έχει πει καμία επιστήμη. Άρα δεν ξέρουμε ποιά πραγματικά είναι η αρχή, αν υπάρχει τέτοια. Η επιστήμη ακόμα την ψάχνει. Η θρησκεία δεν την ψάχνει, την θεωρεί. Ποιός μου λέει εμένα, ότι δεν φτάσαμε στο Big Bang μετά από μεγάλες περιπλανήσεις πολλών συμπάντων που ίσως ακολουθούσαν πολλά Big Bangs και πολλές Μεγάλες Συνθλίψεις... Άρα εδώ υπάρχει χάσμα επιστήμης και πίστης.
2. Εγώ γιατί πιστεύω ότι η επιστήμη μιλάει για ακριβώς το αντίθετο, ότι δηλαδή η ζωή έχει ρυθμιστεί για τις ιδιότητες του σύμπαντος και όχι οι ιδιότητες του σύμπαντος για τη ζωή; Δηλαδή πώς να πεισθώ ότι το φαινόμενο της ζωής, που η θρησκεία το θεωρεί να αναπτύσσεται μόνο σε ένα πετραδάκι του σύμπαντος που λέγεται Γη, επηρεάζει τα τρισεκατομμύρια γαλαξιών και τα δισεκατομμύρια αστέρων μέσα στον κάθε γαλαξία, που αλληλεπιδρούν αμέριμνα και αδιάφορα για το τι γίνεται στον πλανήτη μας;
3. Ποιός είπε ότι δεν ξέρουμε τον ακριβή μηχανισμό της καταγωγής της ζωής πάνω στη Γη;
4. Αν δεν χρειάστηκε κάποια ειδική υπερφυσική επέμβαση, τότε τι ήταν ο κομήτης που έσκασε στη Γη την εποχή των δεινοσαύρων και είχε σαν αποτέλεσμα την εξαφάνιση αυτών και την δυνατότητα να αναπτυχθούν αργότερα τα μεγάλα θηλαστικά και έτσι ο άνθρωπος; Μήπως ήταν τυχαίο, μιας και ο Θεός σας δεν επεμβαίνει στα γενόμενα επί της Γης; Αποφασίστε σας παρακαλώ, τι ήταν αυτή η μεγάλη εξάλειψη (που φυσικά δεν ήταν η μόνη - διαβάστε την παράγραφο δίπλα στην εικόνα 2).
5. Δεν έχω να πω κάτι επ'αυτού.
6. Εδώ παρουσιάζεται ο Ηθικός Νόμος, σαν κάτι πάγιο και στερεωμένο, ενώ αν ανατρέξουμε στην Ιστορία θα δούμε ότι ο ορισμός του καλού και του κακού συνεχώς μεταμορφωνόταν και προσαρμοζόταν στις εκάστοτε -πολιτικές και εξουσιαστικές κυρίως- ανάγκες. Άρα αποδείξτε μου τι είναι αυτό που αποδεικνύει την πνευματική μας φύση και ανωτερότητα. Επίσης, γιατί κάνει τόσο εντύπωση η αναζήτηση του Θεού που χαρακτηρίζει όλους τους ανθρώπους; Αποδεικνύει κάτι; Και άλλα είδη έχουν περίεργη, αλλά ομαδική συμπεριφορά, αλλά τι σημαίνει αυτό, ότι ο Θεός των χελιών κατοικεί στη θάλασσα των Σαργασσών; Και ακόμα κάτι: όλοι οι άνθρωποι ψάχνουν απεγνωσμένα φαγητό, τι σημαίνει αυτό, ότι το φαγητό, είναι ο Θεός τους; (Για μερικούς βέβαια αυτό ισχύει). Τι θέλω να πώ: το ότι υπάρχει μια οικουμενική ανάγκη, δεν αποδεικνύει ότι είναι υπαρκτή και ότι ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Και κάποια γενιά σχόλια:

- Ο Θεός μόνο έφτιαξε τον μηχανισμό και άναψε το "on";
- Με τον ερχομό του Χριστού (αν ήρθε τελικά) έγινε παρέμβαση;
- Με την ανάστασή του, πολύ περισσότερο, έγινε παρέμβαση των φυσικών νόμων, εκείνων που θέλουν όποιος πεθαίνει, να μην ανασταίνεται με τίποτα, μιας και αυτό αντιτίθεται στους βιολογικούς νόμους που ο ίδιος ο Θεός έφτιαξε;
- Και κάτι τελευταίο: η Δευτέρα Παρουσία, θα είναι ή δεν θα είναι παράβαση των φυσικών νόμων; Άρα, οι φυσικοί νόμοι, έχουν ημερομηνία λήξης; Και πότε είναι αυτή;
- Με λίγα λόγια, το να τοποθετείται ο Θεός, πλέον στη θέση του Δημιουργού, που έδωσε κίνηση σε όλο το σύστημα και από τότε το άφησε να κυλά με βάση τους νόμους που όρισε, μάλλον μπερδεύει τα πράγματα αντί να τα ξεκαθαρίζει, καθώς δεν μας εξηγεί πότε, πώς και με ποιά κριτήρια επεμβαίνει κόντρα σε αυτούς τους φυσικούς νόμους. Και αν το κάνει όποτε γουστάρει, τότε γιατί αφήνει τόσο κόσμο να πεθαίνει τσάμπα και βερεσε; Γιατί τόσος πόνος, τόσοι πόλεμοι, τόσο αίμα; Γιατί τότε κάνει διακρίσεις στην παρέμβασή του; Και μην μου απαντήσετε ότι το κάνει ενδεικτικά, έτσι για να μας υποδεικνύει το δρόμο και τα υπόλοιπα να τα αφήνει σε εμάς, για να μην καταπατείται έτσι και η ελεύθερη βούληση, γιατί θα θεωρήσω ότι με δουλεύετε...

Λοιπόν, για να ειπωθεί και κάτι ουσιαστικό και σοβαρό σε αυτό το post:

"Όταν έφθασα σε μια πνευματική ωριμότητα και άρχισα να αναρωτιέμαι αν ήμουν ένας άθεος, ένας θεϊστής ή ένας πανθεϊστής, ένας υλιστής ή ιδεαλιστής, ένας Χριστιανός ή ελεύθερος στοχαστής, βρήκα ότι όσο πιο πολύ μάθαινα και σκεπτόμουνα, τοσο λιγότερο εύκολη ήταν η απάντηση, ώστπου τελικά έφθασα στο συμπέρασμα ότι δεν είχα θέση σε καμιά απο αυτές τις ομάδες, εκτός της τελευταίας. Το μόνο πράγμα στο οποίο όλοι αυτοί οι καλοί άνθρωποι ήταν σύμφωνοι, ήταν το μόνο στο οποίο διέφερα από αυτούς. Ήταν τελείως βέβαιοι ότι είχαν φθάσει σε κάποια γνώση, είχαν λίγο ή πολύ λύσει το πρόβλημα της ύπαρξης, ενώ εγώ ήμουν απόλυτα βέβαιος ότι δεν είχα, και ήμουν πολύ βέβαιος ότι το πρόβλημα ήταν άλυτο. Έτσι σκέφθηκα και επινόησα ότι νόμισα ότι είναι ο κατάλληλος τίτλος του "αγνωστικιστή". Ήλθε στο νου μου σαν ενδεδειγμένο αντιλεκτικό στους "γνωστικούς" της Εκκληστιαστικής ιστορίας, που ισχυρίζονταν ότι ξέρουν τόσα πολλά για τα πράγματα ακριβώς που σε μένα ήσαν άγνωστα."

(Ο όρος αγνωστικιστής επινοήθηκε από τον γραφικό Βρατανό επιστήμονα Thomas Henry Huxley, γνωστό και ως το μπουλντόγκ του Δαρβίνου, του 1869)

Γιατί κύριε Collins μου θυμίζεται όλους αυτούς που πιστεύουν ότι έχουν φτάσει σε μια γνώση, μιας και καταφέρατε με τη θεωρία σας, τη Θεϊστική Εξέλιξη, να ενώσετε επιστήμη και πίστη και να είστε εσείς καλά με τη ζωούλα σας και εμείς ανήσυχοι με τις δικές μας;


12 σχόλια:

Unknown είπε...

Όσο αφορά την παράγραφο 3, υπάρχει ένα καταπληκτικό βιβλίο που λέγεται "Τα επτά ίχνη" (http://www.greekbooks.gr/BookDetails.aspx?id=58727) και το οποίο περιγράφει διαδικασία φυσικής επιλογής από την ανόργανη ύλη κιόλας μέσω αλλαγών στη δομή των κρυστάλλων, πολύ πριν προκύφουν οργανικές ενώσεις. Κόλαση!

astromonos είπε...

Ευχαριστώ για την πληροφόρηση Κώστα! Θα το προμηθευτώ λίαν συντόμως!

Καλή σου μέρα!

Ανώνυμος είπε...

«Και μην μου απαντήσετε ότι το κάνει ενδεικτικά, έτσι για να μας υποδεικνύει το δρόμο και τα υπόλοιπα να τα αφήνει σε εμάς, για να μην καταπατείται έτσι και η ελεύθερη βούληση, γιατί θα θεωρήσω ότι με δουλεύετε...»
Όταν η αποδοχή της «ελεύθερης βούλησης» θεωρείται «δούλεμα» τότε.. ζήτω τα ρομποτάκια!
Έ, όχι αγαπητέ Αστρομόνε, όσο και να σε αγαπάμε (και ίσως επειδή ακριβώς γι’ αυτό) δεν διανοούμαστε να σε θεωρήσουμε «ρομποτάκι». Εσύ έχεις το «ελεύθερο» να θεωρείς ό,τι θέλεις για μας!

Τειρεσίας

astromonos είπε...

Μα Τειερσία, με βάση τη Θεϊστική Εξέλιξη, όλο το οικοδόμημα του σύμπαντος, όπως το έφτιαξε ο Θεός, είναι ένα γιγάντιο ρομποτάκι, καθώς υπακούει σε και καθορίζεται από αυτούς τους φυσικούς απαράβατους οικουμενικούς κανόνες. Αυτοί είναι εξάλλου οι νόμοι που με μαθηματική ακρίβεια -όπως λέει η θεωρία αυτή- οδήγησε στην ανάπτυξη του ανθρώπου από το -σχεδόν- μηδέν. Άρα, αν όλα είναι τόσο καθορισμένα ώστε να δημιουργηθεί ο άνθρωπος από το χώμα, γιατί να μην είναι και όλα τα υπόλοιπα, μετά τον άνθρωπο, ο οποίος μάλιστα χώμα θα ξαναγίνει; Άρα ποιά ελεύθερη βούληση;

Αποφασίστε. Από πού ξεκινούν και μέχρι πού φτάνουν αυτοί οι φυσικοί νόμοι. Αν οι φυσικοί νόμοι καθορίζουν τα πάντα στο σύμπαν, τότε γιατί να μην καθορίζουν και τα πάντα μέσα στο μικρό μας σύμπαν, το μυαλό μας, το οποίο είναι γέννημα θρέμμα αυτού του πρώτου, μεγαλύτερου σύμπαντος; Το πνεύμα που λέτε, η ψυχή, και η νοημοσύνη, πότε δημιουργήθηκαν; Πότε εμφυσήθηκαν στον άνθρωπο, σε ποιά φάση της εξέλιξης έγινε αυτό και παραβιάζοντας ποιούς -αν είναι κάτι διαφορετικό από όλα τα υπόλοιπα δημιουργήματα στο σύμπαν- φυσικούς νόμους;

Είμαι εδώ και περιμένω.

Υ.Γ.: Γιατί θεωρούμε ότι τα ρομποτάκια είναι ανίκανα να αγαπούν;

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Αστρομόνε,

Κατά την ανθρώπινη Λογική (εκτός και αν την αρνηθούμε, οπότε αποτελούμε αντικείμενο θεραπείας άλλης ειδικότητας) τους Νόμους της Πολιτείας κάποιος τους έφτιαξε, δεν έχει σημασία αν ήταν ο Λυκούργος ή ο Σόλων ή οποισδήποτε άλλος. Κατά την ίδια λογική και τους Φυσικούς Νόμους κάποιος τους έφτιαξε. Εσύ λές ότι δεν ξέρεις ποιος, κάποιοι άλλοι λέμε πιστεύουμε ποιός είναι (δεν θα μαλλώσουμε γι’ αυτό). Πάντως κάποιος τους έφτιαξε. Γιατί αν βρεις στο δρόμο ένα ρολόϊ και πεις αυτό το ρολόϊ δεν το’ φτιαξε κανένας έγινε από μόνο του, μάλλον θα σε λοξοκυττάξουν Αυτός λοιπόν που έφτιαξε τους νόμους, (γνωστός ή άγνωστος), μπορεί κατά τη λογική και να τους αλλάξει, να τους αναστείλει ή να τους καταργήσει. Μη με ρωτήσεις ποιος έφτιαξε τον Δημιουργό γιατί θα σου πω ότι δεν ξέρω γιατί κι’ εσύ δεν ξέρεις ποιος έφτιαξε την Ύλη. Η διαφορά μας είναι στις δύο βασικές έννοιες. Εσένα σε καλύπτει η έννοια της Ύλης, της τυφλής τύχης, της αναγκαιότητας, της έλλειψης νοήματος, σκοπού, αγάπης ό,τι θέλεις βάλε. Άλλους δεν τους καλύπτει. Με γειά τους και στους δυό. Περί ορέξεως ουδείς λόγος.
Η αποδοχή όμως της μιάς ή της άλλης απόψεως έχει και κάποιες συνέπειες.
Αν δεχθούμε ότι ο άνθρωπος γίνεται χώμα, αυτό αποκλείει κάποτε να είχε προσωπικότητα και ελεύθερη βούληση; Αν δεις πεταγμένο έναν χαλασμένο κομπιούτερ (που κι΄αυτός «χώμα» θα γίνει) θα αρνηθείς ότι κι’ αυτός κάποτε είχε ένα λειτουργικό σύστημα που σου έδινε τη δυνατότητα να συνδεθείς με το Internet και να επικοινωνείς με όλο τον κόσμο; Ποια είναι η υλική υπόσταση αυτού του «λειτουργικού»; Είναι τα ολοκληρωμένα κυκλώματα που είναι τυπωμένα πάνω στον επεξεργαστή ή μήπως είναι η έκφραση της πολυδαίδαλης όσο και θαυμαστής «σκέψης» κάποιου σκεπτόμενου όντος;
Και για να απαντήσω στην απορία σου «αν τα ρομποτάκια είναι ανίκανα να αγαπούν» και εν γνώσει του ποιος δουλεύει ποιόν, σού απαντώ: όχι δεν αποκλείεται. Απλώς αυτά τα ρομποτάκια (όπως π.χ. η μηχανή σου που σε πάει και βόλτες ή ο κομπιούτερ σου που σε πάει ακόμα μακρύτερα) μάλλον καθιστούν περιττούς κάποιους παλιούς φίλους που μπροστά στους καινούργιους είναι μάλλον άχρηστοι.

Έρρωσο και υγίαινε
(για να μην πώ καληνύχτα και με παρεξηγήσεις)

Τειρεσίας

astromonos είπε...

Κατ'αρχήν δεν έχω πει ποτέ ότι με καλύπτει η "έλλειψη αγάπης". Απλά προσπαθώ να πώ ότι η αγάπη εξηγείται όπως ακριβώς και το έγκλημα ή η βία. Μέσα από τις ίδιες διαδικασίες παραγωγής ξεπηδούν αυτές οι ανθρώπινες ιδιότητες.

Λες: "Αν δεχθούμε ότι ο άνθρωπος γίνεται χώμα, αυτό αποκλείει κάποτε να είχε προσωπικότητα και ελεύθερη βούληση". Έτσι όμως πιάνεις το ερώτημα από την ανάποδη και έτσι υποπίπτουμε σε λάθος σκέψη, καθώς ο άνθρωπος φτιάχθηκε και δημιουργήθηκε από απόλυτα καθορισμένους φυσικούς νόμους - έτσι λέει η Θεωρία αυτή του βιβλίου. Το ερώτημα λοιπόν είναι αν αυτοί οι φυσικοί νόμοι του επέτρεψαν να αναπτύξει ελεύθερη βούληση και δυνατότηα επιλογής. Το να βλέπουμε τα πράγματα από το τέλος και να συγκρίνουμε το χώμα με το πριν, δεν μας αφήνει να δούμε όλη την εικόνα. Και εξάλλου σημασία στον προβληματισμό μου δεν έχει η αρχή ή το τέλος, που είναι ακριβώς η ίδια - το χώμα, αλλά η διαδικασία που από την μια κατάσταση πας στην άλλη, δηλαδή επιστρέφεις. Εγώ ξαναρωτώ: οι άκαμπτοι φυσικοί νόμοι, όπως ακριβώς τους θεωρούν οι επιστήμονες, μπορούν να καμφθούν από τον Δημιουργό τους; Εσείς λέτε ναι. Και τότε ξαναρωτώ: με τι κριτήρια και πότε κάμπτοναι; Γιατί δεν κάμπτονται ώστε να σωθεί το βρέφος που γεννιέται με τρισωμία 21 και κάμπτονται -ίσως- στον εκατομμυριούχο που μέσα από την εμπορία λευκής σαρκός και ναρκωτικών, δεν τιμωρείται και ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει;

Και κάτι τελευταίο, αλλά ακόμα πιο σημαντικό από τα προηγούμενα: ποτέ δεν προτίμησα μηχανές ή κομπιούτερ περισσότερο από τους ανθρώπους. Αν όμως εξακολουθείς να παρεξηγείς τα λεγόμενά μου και να θεωρείς ότι κάποια άτομα δεν σημαίνουν για μένα κάτι ξεχωριστό και ότι τα δεν τα προτιμώ σε σχέση με τις μηχανές, τότε ίσως μου επιβεβαιώνεις ότι η λογική σου ακολουθεί τους άκαμπτους φυσικούς νόμους που θέλουν ένα μηχάνημα επεξεργασίας -εν προκειμένω ο νους- να βγάζει συνεχώς το ίδιο αποτέλεσμα, όσες φορές και αν επαναληφθεί το πείραμα...

Κατά τα άλλα υγεία και πολλά χαμόγελα!

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Στράτο,

Γράφεις:
«η λογική σου ακολουθεί τους άκαμπτους φυσικούς νόμους που θέλουν ένα μηχάνημα επεξεργασίας -εν προκειμένω ο νους- να βγάζει συνεχώς το ίδιο αποτέλεσμα».
Προφανώς εκεί στηρίζεις και την άποψή σου ότι δεν υπάρχει ελευθερία της βουλήσεως. Μπορεί να έχεις δίκαιο αλλά προσωπικά δεν έχω νοιώσει αυτή τη «μηχανιστική» ανάγκη να κάνω κάτι χωρίς να το θέλω. Γι’ αυτό και η ευθύνη μου για ό,τι κάνω είναι ακέραιη.

Παρεξήγηση μηδέν – χαμόγελα πολλά.

Τειρεσίας

astromonos είπε...

Αγαπητέ Τειερσία, μου δίνεις πάτημα για ένα άλλο μεγάλο θέμα με αυτό που γράφεις: Άραγε τα ρομπότ και οι μηχανές (ανα)γνωρίζουν τις μηχανιστικές ηλεκτρικές διαδικασίες που επιτελούνται πριν ληφθεί μια απόφαση ή θεωρούν ότι την εξέλαβαν μέσα από τις δαιδαλώδεις συνδεσμικά λειτουργίες του "μυαλού" τους, όπως ακριβώς εμείς οι άνθρωποι θεωρούμε ότι ελάβαμε μια απόφαση (και εδώ μπαίνει το θέμα της ελεύθερης βούλησης ή μη) μέσα απο τις δαιδαλώδεις συνδέσεις του μυαλού μας; Η πλακέτα ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή σε τι διαφέρει από την πλακετα ενός ανθρώπινου υπολογιστή, που την ονομάζουμε "μυαλό";

Πολλά περισσότερα χαμόγελα, που γεννήθηκαν από τα πολλά χαμόγελα.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Στράτο,

Γράφεις:
«Η πλακέτα ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή σε τι διαφέρει από την πλακετα ενός ανθρώπινου υπολογιστή, που την ονομάζουμε "μυαλό"»;

Εδώ μπορώ να σου απαντήσω με τη βεβαιότητα της πείρας, της εμπειρίας, του βιώματος (ονομάτισέ το όπως θέλεις): Η πλακέτα του Η/Υ δεν μπορεί να νοιώσει αγάπη. Μόνο μέσα από τις «μηχανιστικές» διεργασίες που τόσο σε εξιτάρουν (σεροτονίνες. ντοπαμίνες, οξυτοκίνες και όσους άλλους νευρομεταβιβαστές θέλεις) μπορεί να αναδυθεί το υπέροχο, το αγγελικό, το υπερκόσμιο – που συνέχει όλο το σύμπαν – βίωμα της αγάπης. Μην το συγχέεις με την «αγάπη» της μάνας ενός ζώου που δίνει και τη ζωή της ακόμα για να σώσει το παιδί της. Είναι υπέροχο, αλλά είναι και κάτι το ενστικτώδες, το «ωφελιμιστικό», το περαστικό, το γήινο. Η χωρίς ιδιοτέλεια Αγάπη είναι κάτι πολύ πιο πέρα και πολύ πιο πάνω. Και επειδή σ’ αρέσουν τα «μηχανιστικά» μοντέλα της σύγχρονης Βιολογίας φαντάσου (νομίζω σου τόχω ξαναπεί) τι αγάπη κρύβουν οι δεσμοί υδρογόνου που κρατούν σφιχταγκαλιασμένες τις δυό έλικες του DNA! Υπηρετούν την επιβίωση αλλά αναβλύζουν συγχρόνως και το υπέροχο άρωμα της Αγάπης!

Με πολλά αληθινά (και όχι χαζοχαρούμενα τηλεοπτικά χαμόγελα),

Τειρεσίας

astromonos είπε...

Δέχομαι και σέβομαι αυτά που λες, είναι όμως προσωπικός σου ορισμός της αγάπης. Παραμένει δική σου άποψη. Εγώ έχω τη δική μου, ο γείτονας τη δική του και τελικά τα 6.5 δισεκατομμύρια άνθρωποι έχουν ο καθείς τη δική του προσέγγιση και ορισμό της αγάπης.

Και εγώ αναρωτιέμαι: τελικά τι είναι αγάπη και πώς μπορούμε να την προσδιορίσουμε αντικειμενικά; Ποιός έχει δίκιο για τι πράγμα είνα η αγάπη; Ο χριστιανός ορθόδοξος που λέει αγάπη είναι να γυρνάς και το άλλο μάγουλο όταν σε χτυπούν ή ο ισλαμιστής καμικάζι που εκρύγνυται εν ονόματι της αγάπης στην πίστη του, την πατρίδα του, την οικογένειά του; Ποιό το κριτήριο για να ξεχωρίσουμε το ένα από το άλλο;

Τα χαμόγελα είναι αληθινά μόνο όταν λάμπουν στο σκοτάδι. Τέτοια χαμόγελα κυνηγώ!

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Στράτο,

Μια απλή ερώτηση: Εσύ όταν χαμογελάς, κουβεντιάζεις και βοηθάς όσο μπορείς τις γιαγιάδες με τα μουστάκια ή τον βασανισμένο άρρωστό σου, πια αγάπη πιστεύεις ότι εμπνέει την καρδιά σου, η αγάπη του ταπεινού Χριστιανού ή του φανατικού Ισλαμιστή; Δεν περιμένω απάντηση γιατί νομίζω ότι σε ξέρω πολύ καλά οπότε ξέρω και την απάντηση. Και σύ ξέρεις πολύ καλά τι σημαίνει ταπεινός και τι φανατικός. Δεν χρειάζεται λεξικό. Άλλο αν θέλεις να κρύψεις κάτω από τη σκηράδα, και την ανυποταξία τα πιο τρυφερά αισθήματα.

Με χαμόγελα (που δεν ξέρω αν λάμπουν στο σκοτάδι, εσύ θα το κρίνεις)

Τειρεσίας

Ανώνυμος είπε...

"Η χωρίς ιδιοτέλεια Αγάπη είναι κάτι πολύ πιο πέρα και πολύ πιο πάνω. Και επειδή σ’ αρέσουν τα «μηχανιστικά» μοντέλα της σύγχρονης Βιολογίας φαντάσου (νομίζω σου τόχω ξαναπεί) τι αγάπη κρύβουν οι δεσμοί υδρογόνου που κρατούν σφιχταγκαλιασμένες τις δυό έλικες του DNA! Υπηρετούν την επιβίωση αλλά αναβλύζουν συγχρόνως και το υπέροχο άρωμα της Αγάπης!"

Έγραψες!Όπως η λάθος συγκρότηση του DNA μπορεί να σημαίνειτην διαφορετικότητα ή τον θάνατο. Ακόμα και οι παρεμβάσεις που γίνονται στις μηχανιστικές λειτουργίες της βιολογίας του σώματος μέσω της ιατρικής και της βιοτεχνολογίας, από αγάπη προς τον συνάνθρωπο δεν γίνονται ? Ο σκοπός είναι να σωθεί κάτι, κάποιος που κάτω υπό το βάρος των ντετερμινιστικών κανόνων της λογικής και της φυσικής, δεν θα είχε πιθανότητα καμία.

Και να θυμάστε. Τα πάντα στη φύση και στο σύμπαν δεν είναι ντετερμινιστικά. Ζήτω η κβαντομηχανική και οι άπειρες πιθανότητες της!