Και η βρόχα έπεφτε ράιτ θρου


Τι πρόγραμμα και παπαριές; Για αλλού ξεκινάς και αλλού σε οδηγούν τα φυσικά φαινόμενα. Ούτε στο διπλανό χωριό δεν μπορείς να πας καμιά φορά!

Ο λόγος περί μιας απίστευτης βρόχας που με έπιασε στο δρόμο απόψε το βράδυ, ενώ κατευθυνόμουν στο διπλανό χωριό.

Θύματα; Μπουφάν, μπλούζα, τζιν, σώβρακο, παπούτσια, κάλτσες, που πλύθηκαν καθ'οδόν, και φυσικά το κινητό μου που πλατσούριζε σε αιγαιοπελαγίτικα ύδατα, χωρίς να ανοίγει στο κατόπιν...

Είχαμε όμως και μια γέννεση: γεννήθηκε η χαρά του παιδιού που αφήνεται ολομόναχο στη βρόχα, να αντιμετωπίζει τα φυσικά φαινόμενα κατάματα, χωρίς την προστασία κανενός ενδύματος και χωρίς την βοήθεια κανενός τηλεφώνου... Ολομόναχο, να συνειδητοποιεί την ασημαντότητά του, μέσα από την καθαρότητα που του προσφέρει η βροχή των ουρανών, που άνοιξαν έτσι ξαφνικά, να ακούει μόνο τη μουσική της βρόχας, που έπεφτε ράιτ θρου και ο νους να τρέχει αλλού, ίσως σε κάποιους έρωτες, από εκείνους που έχουν φυλαχτεί στο πίσω μέρος του μυαλού...

Ζήτω στα απρόσμενα φυσικά καιρικά φαινόμενα, που μας θυμίζουν πόσο απρογραμμάτιστα είναι τα πάντα...

Α, ρε γιγαντοτεράστιε και ανεπανάληπτε Ζαμπέτα!



"Αποσπάσματα από έρωτες"
Στίχοι, Μουσική, Ερμηνεία:
Γιώργος Ζαμπέτας