Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης, βρίσκω πληροφορίες σκόρπιες στο διαδίκτυο και για έναν λόγο ανεξήγητο προσπαθώ να τις συνδέσω.
Σημείο πρώτο: δείτε τι γράφουν οι τουρκικές εφημερίδες για τη σφοδρή χιονόπτωση σε Κωνσταντινούπολη και Αθήνα. Όλες, κατηγορούν τους υπεύθυνους ως ανεύθυνους... Ένα σημείο διαφοροποίησης είναι ότι οι τούρκοι δημοσιογράφοι καταγράφουν ως θετικό ότι η κυβέρνηση θα δώσει 2.000 ευρώ στους ταλαιπωρηθέντες, σε αντιδιαστολή με την "παγερή" (λόγω κακοκαιρίας;) αδιαφορία που επιδεικνύουν οι Τούρκοι ομόλογοι (επειδή έχουν τα ίδια "ομόλογα";) των Ελλήνων πολιτικών. Το ίδιο γεγονός, δείτε πόσο διαφορετικά το ερμηνεύουν οι Τούρκοι συγκριτικά με τους Έλληνες. Οι πρώτοι το θεωρούν θετικό και το συγκρίνουν με τη δική τους κακομοιριά (να, η σύγκριση που σας έλεγα στο προηγούμενο post...), ενώ οι δεύτεροι το θεωρούν απλά εξευτελιστικό και ανίκανο ποσό να αποτιμήσει τις ηθικές και σωματικές βλάβες.
Σημείο δεύτερο: δείτε σε 4 φωτογραφίες τις ακραίες κλιματολογικές συνθήκες που βίωσε η Ελλάδα τους τελευταίους μήνες και σίγουρα δημιουργούν ένα κακό "κλίμα" αντιμετώπισής τους. Όμως, όπως εξηγήσαμε και στο προηγούμενο post, δεν γίνεται συνέχεια οι κλιματολογικές συνθήκες να σε πιάνουν αδιάβαστο. Δεν γίνεται να μην είσαι ποτέ προετοιμασμένος. Δεν γίνεται ποτέ να μην περνάς τις εξετάσεις. Δεν γίνεται να είσαι 4 φορές μετεξεταστέος ως κράτος... Και πολύ περισσότερο, δεν γίνεται να αποτυγχάνεις όταν έχεις ιδρύσει σαν κράτος, επί τούτου του σκοπού, ολόκληρο Υπουργείο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, που σημαίνει κάποιοι άνθρωποι (ειδικοί θέλω να πιστεύω...) δουλεύουν εκεί μέσα, αφιερώνουν χρόνο, σκέψη, ενέργεια, πληρώνονται εκεί μέσα και κυρίως βρίσκονται εκεί για να προβλέπουν και να προστατεύουν... Με άλλα λόγια, αν έχεις έναν θεσμό που στοχεύει στις Κρίσεις και αποτυγχάνει επανειλημμένα σε αυτές, τότε κάτι πάει πολύ λάθος... Εκεί ίσως πρέπει να εστιάσουμε: εμείς να μπορούμε να ελέγξουμε εκείνους τους θεσμούς που υποχρεούνται να ελέγχουν εμάς... (ζωή σε μας, με άλλα λόγια...).
Σημείο τρίτο: έτσι για να δείτε ότι η σημερινή Καρδιολογία δεν είναι αποκομμένη από την σημερινή κοινωνία, μου άρεσε ο παραλληλισμός που ανέγραφε ένας τίτλος (πηγή εδώ) μιας εφημερίδας, όταν έλεγε "Η Αττική Οδός σε Έμφραγμα". Πράγματι, κάπως έτσι δημιουργείται παθοφυσιολογικά και το οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, καθώς σε μια κεντρική οδική αρτηρία του κυκλοφορικού συστήματος, ξαφνικά ξεκινά την εμφάνισή του ένας "λευκός" -σαν από χιόνι- θρόμβος αιμοπεταλίων που σκεπάζει τα πάντα, όλα τα κυκλοφορούντα υλικά του αίματος. Αυτή ακριβώς η κατάσταση θυμίζει εξαιρετικά τη θρομβογένεση και το πώς αντιμετωπίζουμε ως Σύστημα Υγείας το Έμφραγμα του Μυοκαρδίου σήμερα: είμαστε εκεί απλά και το κοιτάμε με βλέμμα απλανές ή είμαστε προετοιμασμένοι ως ιατρική κοινότητα όταν έρθει, να το αντιμετωπίσουμε ως μια από τις πιο σημαντικές κρίσεις του ανθρώπινου οργανισμού; Και το ερώτημα της αντιμετώπισης είναι διπλό, καθώς περιλαμβάνει και την άμεση προετοιμασία και αντιμετώπιση την ώρα που συμβαίνει το έμφραγμα (υποδομές αναγνώρισης του προβλήματος και μεταφοράς του ασθενούς, υλικοτεχνικός εξοπλισμός, εκπαιδευμένα και -κυρίως- συντονισμένα άτομα που ενεργούν άμεσα για τη διάσωστη του μυοκαρδίου), αλλά και την ήδη υπάρχουσα προετοιμασία σε επίπεδο πρόληψης, ώστε να αποφευχθεί η επέλευση ενός εμφράγματος μελλοντικά. Αντιστοίχως λοιπόν, με τέτοιου είδους κρίσεις στον οργανισμό μας, όπως ένα Έμφραγμα της Καρδιάς, πώς αντιμετωπίζει η σημερινή κοινωνία τα κάθε είδους Εμφράγματα που βιώνει τόσο σε επίπεδο άμεσων ενεργειών όσο και πρόληψης...;
Τέλος, σε όλους μας, που φωνασκούμε για να αλλάξουνε τα πράγματα και που είμαστε ή αρνούμαστε να γίνουμε μέρος της αλυσίδας διάσωσης της κοινωνίας μας από τα παντός τύπου εμφράγματα που καθημερινά βιώνουμε, αντί συμπερασμάτων αφιερώνω το συγκεκριμένο απόσπασμα από την "Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων":
"Ξέρεις, ποιο είναι το πρόβλημα με αυτόν τον κόσμο; Όλοι θέλουν μια μαγική λύση στο πρόβλημά τους και όλοι αρνούνται να πιστέψουν στη μαγεία..."
(Lewis Caroll, Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου