Did you find peace there?

Τα μεγάλα σταυροδρόμια της ζωής μου ήταν -μέχρι στιγμής τουλάχιστον- τα εξής:

1. Κάπου στο Δημοτικό, είχε έρθει ένας σχολικός σύμβουλος από το Υπουργείο Παιδείας που φαινόταν -στα μάτια μας τότε- περισπούδαστος και άρτια καταρτισμένος. Όταν τυχαία με ρώτησε με τι ήθελα να ασχοληθώ και του είπα "με την αναζήτηση ζωής πέρα από το δικό μας πλανήτη, στο διάστημα" (κάποια χρόνια μετά έμαθα ότι με αυτό ασχολείται η επιστήμη της Αστροβιολογίας), εκείνος χαμογέλασε και μου είπε φιλικά, χτυπώντας τον ώμο μου: "καλύτερα νεαρέ μου να ασχοληθείς με τη ζωή στον δικό μας πλανήτη". Έτσι και έκανα. Κάπου εκεί, έσβησε το όνειρο της Αστροβιολογίας, πριν καλά-καλά γεννηθεί. Νέος στόχος λοιπόν, η ζωή στον πλανήτη Γη.

2. Εκείνη η επιλογή του Γυμνασίου, με έβγαλε σε ένα άλλο σταυροδρόμι λίγα χρόνια μετά, στην τελευταία τάξη του Λυκείου, καθώς προβληματιζόμουν αν θα ακολουθούσα Βιολογία ή άλλη επιστήμη σχετικά με τον άνθρωπο. Η απόφαση ήρθε ένα βράδυ πριν την δήλωση του μηχανογραφικού δελτίου των σχολών προτίμησης, όταν παρέα με έναν καλό φίλο, κάτω από τα αστέρια του νυχτερινού ουρανού, συνειδητοποίησα ότι αυτό που με ενδιαφέρει περισσότερο στη ζωή μου, είναι να μειώσω τον ανθρώπινο πόνο. Έτσι, ανάμεσα στη Βιολογία και την Ιατρική, διάλεξα τη δεύτερη. Και κάπου εκεί, έσβησε άλλο ένα όνειρο, να ασχοληθώ με το φαινόμενο της Ζωής στην ευρεία του διάσταση, αυτήν της Βιολογίας. Νέος στόχος λοιπόν, η ανθρώπινη ζωή.

3. Όταν έπρεπε μετά τη σχολή να επιλέξω ειδικότητα, ξεκίνησα από ενδοκρινολογία, πέρασα σε οφθαλμολογία, για να αγγίξω αγγειοχειρουργική, μετά καρδιοχειρουργική, ώσπου τελικά να καταλήξω στην καρδιολογία. Αυτή η περιήγηση δεν είναι δηλωτική της αστάθειας του χαρακτήρα μου, αλλά της αγάπης για σχεδόν όλες τις ιατρικές ειδικότητες. Έπρεπε, όμως να διαλέξω μια. Έτσι, διάλεξα την καρδιά, το επίκεντρο, του ανθρώπινου οργανισμού.

4. Η προηγούμενη επιλογή μου, μου απέδειξε στην πορεία, πόσο σημαντικά είναι και τα συναισθήματα που -παραδοσιακά τουλάχιστον- εδράζουν στην καρδιά, όπως αυτά τα συναισθήματα που δημιουργούνται από τα τραγούδια, και ειδικά τα παραδοσιακά! Αυτό, με οδήγησε στο δίλημμα να ασχοληθώ με τη μουσική ή την ανθρωπολογία της μουσικής. Και κάπου εκεί, πάλι εντελώς τυχαία, ήρθε η σχολή της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας και η Μυτιλήνη.

5. Στη Μυτιλήνη, γνώρισα την έννοια της διαφορετικότητας και μου δημιούργησε την επιθυμία αν θα γυρίσω όλον τον κόσμο για να γευτώ αυτήν την διαφορετικότητα ή όχι. Η ελληνική πραγματικότητα και ειδικότερα τα συναισθήματα της δικής μου καρδιάς με κράτησαν εγχώρια, χάνοντας την ευκαιρία να βιώσω κάτι εξαιρετικό από ανθρωπολογικής άποψης, όπως αυτό το ανεπανάληπτο ντοκιμαντέρ που δεν πρέπει κανείς πάνω στη γη να χάσει (έχει δυστυχώς μόνο αγγλικούς υποτίτλους). Κρατήστε ότι, για να γυριστεί το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ χρειάστηκε 3 χρόνια. Και η σκέψη του αν αξίζει μια ολόκληρη ζωή -η δική σου ζωή- για να παρατηρείς, να καταγράφεις και να αναλύεις τις ζωές των άλλων, ήταν αυτή που με έκανε να αποφασίσω πρώτα να ζήσω ο ίδιος και μετά να δω πώς ζουν και οι υπόλοιποι. Έτσι, λοιπόν, κάπου εκεί, χάθηκε άλλο ένα όνειρο, να γυρίσω όλον τον κόσμο και μάλιστα μαζί χάθηκε το ακόμα πιο σπουδαίο όνειρο, το να γυρίσω αυτόν τον κόσμο ανάποδα, δηλαδή να τον αλλάξω! Έτσι, σε αυτό το σταυροδρόμι, επέλεξα να προσπαθώ πλέον να αλλάξω μόνο το μικροπεριβάλλον γύρω μου και τους κοντινούς μου ανθρώπους.

6. Μέχρι που ήρθε η σειρά μας να γίνουμε γονείς. Τότε, όλα άλλαξαν. Όλα, για την ακρίβεια, ξεδιάλυναν. Εκεί, αίφνης, διαλύθηκαν όλα τα ατομικά όνειρα σαν να ήταν σύννεφο από σκόνη. Αυτόματα, ήρθαν άλλα όνειρα, που αφορούν τη νέα γενιά, τα νέα παιδιά που μας χαρίζουν το πρώτο τους γέλιο, το πρώτο τους συνειδητό χάδι, το πρώτο τους κλάμα και τον πρώτο τους θυμό ή φόβο. Αυτά τα πρωτογενή και πηγαία συναισθήματα, καλείσαι εσύ γονέα να τα αγκαλιάσεις και να τα φροντίσεις. Καλείσαι να χτίσεις νέα όνειρα. Όχι, όμως δικά σου, αλλά δικά τους. Και έτσι είναι το σωστό. Έχει έρθει η σειρά τους, και εσύ αρχίζεις και συνειδητοποιείς τους αρμούς σου που τρίζουν και μετράς τις άσπρες τρίχες της κεφαλής σου... Αυτά είναι τα παράσημά σου, από τα όνειρα που ξεθώριασαν. Κανείς όμως δεν παρατηρεί το παρελθόν. Όλοι κοιτούν το μέλλον και τη νέα γενιά. Και έτσι είναι το σωστό.


Για να συνοψίσουμε: 

από την ζωή στο σύμπαν
πέρασα στη ζωή στη Γη
για να εξετάσω ακολούθως την ανθρώπινη ζωή στη Γη
και ύστερα να μπω στην καρδιά της ανθρώπινης ζωής στη Γη
ώστε να γευτώ τα όνειρα της καρδιάς της ανθρώπινης ζωής στη Γη
και να συνειδητοποιήσω πώς τελικά αυτά μεταβιβάζονται σε μια νέα ζωή που γεννιέται στο σύμπαν
για να ξεκινήσει τελικά και εκείνη τον δικό της νέο κύκλο αναζήτησης...
διαγράφοντας με αυτόν τον τρόπο έναν κύκλο ζωής...

Έτσι, από την αναζήτηση ύπαρξη του απείρου, κατέληξα να μελετώ το άπειρο των υπάρξεων...

Και το ερώτημα βέβαια που προκύπτει αμείλι(κ)το στην συμπαντική σιωπή, είναι αυτό που αποτυπώνεται στο κάτωθι παραμυθένιο τραγούδι:

In your heart, in your soul, did you find peace there?

(στην καρδιά σου, στην ψυχή σου, βρήκες ειρήνη εκεί;)

Το γεγονός ότι το όνομα της γυναίκας μου είναι Ειρήνη, 

δεν τολμώ να ρωτήσω αν είναι τυχαίο...

"Full Circle"

by Lorrenna Mckennitt

Υ.Γ.1: Η ανάρτηση αυτή, αφιερώνεται στην κόρη μου (αν κάποτε τύχει και τη διαβάσει...) που πλέον δίνει το πραγματικό νόημα στη ζωή μου.