Την άποψή μου, ότι οι παλαιότεροι μας ήταν και σοφότατοι, την γνωρίζετε πολύ καλά. Αυτή τη λαϊκή σοφία την εκτιμώ βαθύτατα και όσο μεγαλώνω την διαπιστώνω σε ολοένα και μεγαλύτερο βαθμό.
Αφορμή για αυτές τις σκέψεις, είναι η γνωστή παροιμία: "Τα σιγανά ποταμάκια να φοβάσαι". Δεν ξέρω πραγματικά από πού βγήκε, αλλά μόλις πρόσφατα συνειδητοποίησα έκπληκτος ότι εμπεριέχει μια σπουδαία αρχή της φυσικής, την αρχή διατήρηση της ροής και της ενέργειας. Η αρχή αυτή, πάνω στην οποία αν θέλετε να μάθετε, στηρίζετε το κυριότερο μέρος της σημερινής υπερηχοκαρδιογραφίας, λέει στην ουσία, ότι σε ένα σύστημα ροής, στα σημεία που είναι πιο στενά, άρα πιο ρηχά, το υγρό ρέει πιο γρήγορα, ενώ στα σημεία που είναι πιο διευρυμένα, άρα πιο βαθιά, το υγρό ρέει πιο αργά, έτσι ώστε τελικά και συνολικά να διακινείται στη μονάδα του χρόνου το ίδιο ποσό του υγρού που ρέει.
Πού κολλάει τώρα η παροιμία;
Λέει, να φοβάσαι τα σιγανά ποταμάκια. Γιατί; Μα φυσικά, διότι, τα σιγανά, με βάση την παραπάνω αρχή της φυσικής που διατυπώσαμε, είναι και τα πιο βαθιά. Συνεπώς, οι άνθρωποι στους οποίους αναφέρεται η παροιμία, είναι οι πιο σκοτεινοί, με το μεγαλύτερο βάθος στην ψυχή τους, άρα το περιεχόμενό τους είναι άδηλο και άγνωστο, άρα ικανοί για τα πάντα, σε αντίθεση με τους άλλους ανθρώπους, που κάνουν πολύ φασαρία εξ αρχής και τους οποίους η ψυχή φαίνεται εύκολα και ξεκάθαρα.
Ευχαριστώ θερμά τον συντάκτη του συγκεκριμένο πονήματος που βρήκα στο διαδίκτυο, που με βοήθησε να βουτήξω λίγο πιο βαθιά στη λαϊκή σοφία.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου