Να γράψω με μια κιμωλία την αγάπη...

Στα πολύ περίεργα παιχνίδια που συνεχίζει να παίζει η τύχη,
κουβαλώντας, όπου και αν πάω, γη Λακωνική,
αφουγκράζομαι το μήνυμα που έχουν πάνω τους οι τοίχοι,
και αναρωτιέμαι, για πού αναφέρεται τελικά ο ποιητής, για το εδώ ή το εκεί...


Από το παράθυρο ενός λεωφορείου, σήμερα, κάνω κλικ και νομίζω ότι αποθανατίζω μια συγκινητική στιγμή γεμάτη νόημα, τούτες τις μέρες, του πολέμου, των στρατιωτών, του μίσους, του πένθους, της μαυρίλας, της απόγνωσης, μα και της αγάπης... Νομίζω ότι αποτυπώνω έναν επίγειο ψίθυρο...

Κάνω λάθος, όμως, γιατί έχει προλάβει ένας άλλος Λάκωνας να αποθανατίσει με την πένα του ετούτη την προαιώνια -τελικά- σκηνή, κάμποσα χρόνια πριν...

Ανάγνωση και Γραφή

Έμαθα γραφή και ανάγνωση για να γράψω 

τ’ αηδόνια˙ και τ’ αέρινα σχέδια των βουνών 

που κοσμούν τους ορίζοντες γύρω μου. Κι ακόμη 

να γράψω κάθε ουράνιο και κάθε επίγειο 

ψίθυρο˙ και τις ίριδες που στα μάτια των ζώων, 

μικροί τέλειοι ήλιοι, αχτιδίζουν αδιάκοπα. 

Να γράψω τα τραύματα αυτών των παιδιών 

αγγέλων που βλέπω απ’ αυτό το παράθυρο 

να πηγαίνουν και να ‘ρχονται κάτω 

από σύννεφα, καθώς και των άλλων 

στρατιωτών του πλανήτη μας˙ κι ακόμη 

την άπειρη μαύρη πομπή, που οι Μαρίες 

μητέρες θα σχημάτιζαν πάνω του. 

Όλες τούτες οι πέτρες είναι πλάκες του Θεού 

όπου πάνω τους, έμαθα γραφή και ανάγνωση 

να γράψω με μια κιμωλία την αγάπη.

("Ανάγνωση και Γραφή" - Νικηφόρος Βρεττάκος)

Μόλις, συνειδητοποιώ την ομοιότητα, δεν μπορώ παρά να σιωπήσω και να αφήσω να γεμίσει η πλάση με μαντολινένια διαμαντάκια... σαν δάκρυα ξενιτεμένου, που αναπολεί μια ρημαγμένη αγάπη...

"Τώρα που πας στην ξενιτιά"

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος

Ερμηνεία-Εκτέλεση: ΑΤΤΙΚΑ