Ψες το πρωί, καθ' οδόν για τη δουλειά, βλέπω ένα πούλμαν να κατεβάζει κόσμο, μαυροφορεμένο, νταβραντισμένο και διοπτροφορεμένο, ίσως και λιγάκι αρβυλωμένο...
Μπα! λέω, μην είν' καμιά σχολική εκδρομή από τους καλόγερους του Αγίου Όρους;
Δεν άργησα να αντιληφθώ ποιοί ήταν, όταν ένας γύρισε πλάτη, και η φωτεινή επιγραφή έλεγε:
ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Τι να θέλουν άραγε στην Καστοριά, τα καλόπαιδα; αναρωτήθηκα. Μήπως, κυριακάτικο καφέ παραλίμνιο;; Ή μήπως ήρθαν να επιβάλλον τους δικούς τους... άγιους όρους;
Σήμερα το πρωί καθ' οδόν για το σπίτι μαθαίνω τα καθέκαστα...
(και γελάω με τον ιερέα που δεν λέει να σταματήσει τον ψαλμό όταν γύρω του γίνεται της πόπης το κιγκλίδωμα...)
Καλά, ρε γαμώτο, μονολογώ ξανά. Πάνω που πάω να προσεγγίσω εις βάθος τους παθοφυσιολογικούς μηχανισμούς αυτής της τραγικής ψυχοπαθολογίας και να συγχωρέσω αυτά τα άμοιρα φουσκωτά παιδάκια (σαν τα φουσκωτά μπρατσάκια ένα πράμα...) που τα ταΐζουν καθημερινά χαλασμένα παϊδάκια, μου κάνουν κάτι τέτοια και με μπερδεύουν εντελώς! Γιατί, τώρα η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ να τα βάζει με εκπρόσωπο της ΝΔ; Ιδού το ερώτημα, και τραβάω ορθοπεταλιά, τρομάζοντας κάτι πάπιες που είχαν βγει στη νησίδα του δρόμου για να βοσκήσουν φρέσκο χορταράκι...
Δεν χρειάστηκε να ψάξω πολύ, να είναι καλά το διαδίκτυο. Η απάντηση χωνέψιμη (απόσπασμα 1'16" - 1'12" του εν λόγω link), όπως τα παϊδάκια που λέγαμε πιο πριν... Για οποιαδήποτε βαρυστομαχιά, μην ανησυχήσετε. Στο εφημερεύον νοσοκομείο της γειτονιάς σας (όσο είναι ακόμα εκεί...) θα σας παράσχουν τις πρώτες βοήθειες!
Βέβαια, εγώ και ο σκύλος μου ο Μαρξ δεν τρώμε παϊδάκια, προτιμούμε άλλα... Εκείνα, που κόκαλα δεν έχουν και κόκαλα τσακίζουν, όπως οι ατάκες, οι λέξεις, τα νοήματα, οι αξίες, ο σαρκασμός...
Και στο νου μου βουίζει ακόμα μια φράση από το βιβλίο "Ο Οργισμένος Βαλκάνιος" του Νίκου Νικολαΐδη, εκδ. Καστανιώτη:
- Ξύπνα ρε, αυτή η χώρα που ζούμε είναι το πιο ανώμαλο ρήμα του κόσμου... Βούρλο!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου