Πού πάμε;

Κάποτε, τα στρίνγκ, όταν πρωτοβγήκανε στην αγορά, κάνανε αρκετά ευρώ, και τα υπόλοιπα εσώρουχα που είχαν πιο πολύ ύφασμα (τουλάχιστον περισσότερο από ένα απλό κορδόνι, τύπου "κουραδοπνίχτη" που λέει και η γιαγιά μου), ήταν φθηνότερα, δημιουργώντας έτσι στο μικρό μου πνεύμα, το μέγα ερώτημα:

πώς γίνεται όσο λιγοστεύει και ψευτίζει ένα αντικείμενο να πουλιέται ακριβότερα;


Πρόσφατα, είδα την παρακάτω χειροποίητη ρεκλάμα και χάρηκα...

Τα πράγματα προχώρησαν μπροστά, στον σωστό δρόμο; Αναρωτήθηκα... 

Οι τιμές αντιπροσωπεύουν τις πραγματικές αξίες; Ξανααναρωτήθηκα...

Προοδεύει ο άνθρωπος; Συγκινήθηκα... 

Επίσης, πρόσφατα, διάβασα το κάτωθι ιστορικό σημείωμα, για τους προγόνους μας Βυζαντινούς, που έτρωγαν με τα χέρια το φαγητό τους, και το αντιπαρέβαλα με το γεγονός ότι εμείς σήμερα τρώμε με πιρούνι και κουτάλι (αν δεν βιαζόμαστε βέβαια, γιατί αλλιώς, τρώμε fast foot (!) "στο χέρι" και έτσι αναπόφευκτα με το χέρι...). 

Κοίτα να δεις εξέλιξη ο άνθρωπος, σκέφτηκα...

Κοίτα να δεις πρόοδο, και ξανασυγκινήθηκα...

Μετά, άρχισα να σκέφτομαι όλα αυτά περί εξέλιξης και προόδου, ενταγμένα τόσο σε ένα γενικότερο πλαίσιο, (καθώς από παλιά με απασχολούσε το ερώτημα προς τα πού πηγαίνει η Ανθρωπότητα), όσο και σε ειδικότερο πλαίσιο, αυτό που ο κύριος Σαμαράς μας θέτει, καθώς μας υπόσχεται εξέλιξη και πρόοδο τα επόμενα λίγα χρόνια.

Η έννοια της εξέλιξης, γεννήθηκε φυσικά (και αβίαστα), από τον παππού Δαρβίνο. Πέρασε όμως, γρήγορα και στον τομέα της κοινωνίας, ώστε να φτάσουμε να μιλάμε για τον κλάδο της Κοινωνιοβιολογίας, που θέλει η εκάστοτε κοινωνία, να συμπεριφέρεται όπως ακριβώς και ένα ζώο μέσα στη ζούγκλα. Η κοινωνία, ως άθροισμα ζώων, δεν μπορεί παρά να αποτελεί μια βιολογική κοινωνία, άρα να υπόκειται στους νόμους της Φύσης, οι οποίοι δεν είναι άλλοι από αυτούς της Φυσικής Επιλογής και της Εξέλιξης.

Έλα όμως, που κάποια στιγμή εμφανίστηκαν (πιθανόν εκ παρθενογέννεσης) στο προσκήνιο τα παιδιά της Αριστεράς, τα οποία εξεδήλωσαν:

"...αντίθεση στη θεωρία της Κοινωνιοβιολογίας, θεωρώντας ότι αυτό που είναι εγγεγραμμένο μέσα σε αυτήν την θεωρητική άποψη, είναι πολύ απλά η περιχαρακωμένη ιδεολογία της δυτικής κοινωνίας, η επιβεβαίωση της φυσικότητάς της και η αξίωση του αναπότρεπτου χαρακτήρα της. [...] Από τον 17ο αιώνα φαίνεται πως έχουμε παγιδευτεί μέσα σ' αυτό το φαύλο κύκλο, καθώς εφαρμόζουμε το μοντέλο της καπιταλιστικής κοινωνίας στο ζωικό βασίλειο και στη συνέχεια εφαρμόζουμε αυτό το αστικοποιημένο -πλέον- ζωικό βασίλειο στην ερμηνεία της ανθρώπινης κοινωνίας.  [...] Τα περισσότερα στοιχεία και στάδια της βιολογικής θεωρίας της φυσικής επιλογής, υπήρχαν ήδη στον Λεβιάθαν, του Χομπς. Εναπόκειτο στον Μαρξ, ως κριτικό αυτής της καπιταλιστικής αντίληψης, να διακρίνει την πραγμάτωσή της στη θεωρία του Δαρβίνου. Σε ένα γράμμα του στον Ένγκελς, ο Μαρξ έγραψε:

Είναι αξιοσημείωτο πώς ο Δαρβίνος αναγνωρίζει στα ζώα και τα φυτά, τη δική του αγγλική κοινωνία, με τον δικό της καταμερισμό εργασίας (διάβαζε ποικιλομορφία), τον ανταγωνισμό, το άνοιγμα νέων αγορών (ενδιαιτήματα), τις εφευρέσεις (παραλλαγές) και τον μαλθουσιανό <<αγώνα για την επιβίωση>>. Είναι το bellumm omnium contra omnes (πόλεμος όλων εναντίον όλων) του Χομπς, και μου έρχεται στο νου η Φαινομενολογία του Χέγκελ, όπου η κοινωνία των πολιτών περιγράφεται σαν ένα πνευματικό ζωικό βασίλειο, ενώ στον Δαρβίνο το ζωικό βασίλειο παρουσιάζεται σαν κοινωνία πολιτών. 

[...] Σε ένα γράμμα του προς τον Lavrov, ο Ένγκελς με τη σειρά του, περιέγραφε την προκύπτουσα διαλεκτική επιστροφή, την αυτοαναπαράσταση του πολιτισμού με τη μορφή μιας καπιταλιστικής φύσης:

Η όλη δαρβινική διδασκαλία του αγώνα για την επιβίωση είναι απλώς μια μετάθεση από την κοινωνία στην έμβια φύση του δόγματος του Χομπς bellumm omnium contra omnes και του αστικού-οικονομικού δόγματος του ανταγωνισμού, μαζί με τη θεωρία του Malthus περί πληθυσμού. Όταν πια αυτό το ταχυδακτυλουργικό κόλπο έχει συντελεστεί... οι ίδιες θεωρίες ξαναμεταφέρονται από την ενόργανη φύση πίσω στην ιστορία, και ο ισχυρισμός τώρα είναι ότι η εγκυρότητά τους ως αιώνιων νόμων της ανθρώπινης κοινωνίας, έχει αποδειχθεί."

(σελ. 143-145, από το "Χρήσεις και Καταχρήσεις της Βιολογίας - Μια ανθρωπολογική κριτική της Κοινωνιοβιολογίας", του Marshall Sahlins, εκδ. Αλεξάνδρεια)

Και τότε, μπερδεύτηκα... Άραγε, πού πάμε; Πάμε μπρος; Πάμε πίσω; Μένουμε στάσιμοι; Κάνουμε κύκλους;

"Πού Πάμε;"
Στίχοι, Μουσική: Τουρνάς Κώστας
Ερμηνεία: Τουρνάς Κ., Αλέξια