Τύψεις

Σάββατο βράδυ και τι να κάνω; Οι επιλογές πολλές. Ο χρόνος περιορισμένος. Οι αντοχές και αυτές -λόγω πρότερου άυπνου βίου- δεν αντέχουν και πολλά πολλά.


Νυχτερινή έξοδο στα κλαμπάκια της προκυμαίας μαζί με τα παιδιά;
Διάβασμα ιατρικό;
Διάβασμα λογοτεχνικό;
Διάβασμα για το θέμα των μεταναστών;
Διάβασμα για την εργασία στο μάθημα της Πλεξουσάκη;
Διάβασμα για την πρόοδο μεθαύριο στο μάθημα της Προφορικής Ιστορίας;
Ενασχόληση με το μαντολινάκι και την μουσική;
Ταινία σχετικά με την κλωνοποίηση;


Αυτός ο χρόνος είναι τόσο μικρός. Και αν αναλογιστείτε ότι ο χρόνος είναι μια ψευδαίσθηση, τότε όλα γίνονται ένα κουβάρι και άντε να βρεις την άκρη... (αν υπάρχει!).


Ο κύριος Carl Sagan εξάλλου, έχει εξηγηθεί: λίγες μόνο σελίδες από ελάχιστα βιβλία που κείτονται στην τεράστια παγκόσμια βιβλιοθήκη του σύμπαντος, μπορούμε στη μικρή ζωή μας να διαβάσουμε. Όλες οι υπόλοιπες σελίδες, οι αναρίθμητες, οι ατελείωτες, οι απέραντες, θα παραμείνουν ένα μακρινό και άπιαστο όνειρο...

"Φεγγάρι αργός διαβάτης"
Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
Μουσική: Μιχάλης Νικολούδης
Ερμηνεία: Σοφία Τσέρου



(από http://www.youtube.com/watch?v=Vr99mEp3ijI)

Ο χρόνος ποδηλάτης, σαν αστραπή περνά...

Χρόνε μου ποδηλάτη, με τις χρυσές ακτίνες σου, μην τρέχεις να προλάβω τις μέρες και τους μήνες σου...