Πλαστικό φαγητό.
Πλαστικά μπουκάλια.
Πλαστικά παιχνίδια.
Πλαστικά βυζιά.
Πλαστικά χείλη.
Πλαστικές επεμβάσεις και παρεμβάσεις εν γένει (και εν επαναλήψει).
Πλαστικές κάρτες.
Πλαστικό χρήμα.
Πλαστικό κρίμα.
Τόσο πλαστικό και καμία πλαστικότητα της ψυχής όμως.
Αναρωτήθηκε κανείς πού πάει τόσο πλαστικό;
Ή αλλιώς, πού πάει ο άνθρωπος, αυτό το θηλαστικό;
Η απάντηση απλή: το θηλαστικό πάει να γίνει πλαστικό!
Πριν περίπου 3 χρόνια διαβάζαμε...
Πλέον, τα πρώτα επίσημα επιστημονικά δεδομένα έρχονται:
Σε συνοπτική μετάφραση: στη συγκεκριμένη μελέτη περίπου το 60% των εξεταζόμενων ασθενών με αθηρωματική πλάκα στις καρωτίδες τους, είχαν μικρο- και νανο- πλαστικά εντός αυτών των πλακών... Με άλλα λόγια, τα πλαστικά που γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αποσυντίθενται ελάχιστα ή και καθόλου, πλέον μας έχουν διαποτίσει, είναι και παραμένουν μέσα μας, επηρεάζουν τον μεταβολισμό μας και συμμετέχουν σε κάποιες διαδικασίες αθηρογένεσης.
Όταν η Φύση δημιουργούσε την πλαστικότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου ως ένα από τα σπουδαιότερα εξελικτικά εργαλεία του, δεν εννοούσε φαντάζομαι να γεμίσει τα κύτταρά του με πλαστικό...
Πώς καταλήξαμε λοιπόν έως εδώ;
Καλή σας όρεξη!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου