Το σμπαράλιασμα των κοινωνιών, όχι από έναν νέο ιό, αλλά από πολλές παλαιές και αποτυ-χημένες τακτικές διαχείρισης κοινωνικών κρίσεων, είναι αυτό που με μια φράση θα αποτύπωνε την τρέχουσα ανησυχία μου. Ο κόσμος, προβληματίζεται. Αυτό, δεν είναι απαραίτητα αρνητικό: ευτυχώς που κάτι συνέβη και ο κόσμος ξεκουνιέται και προβληματίζεται έστω με κάτι. Ο κόσμος όμως χάνεται στους προβληματισμούς του, καθότι η μεθοδολογία προσέγγισης ενός προβήματος και κατ' επέκταση ενός προβληματισμού είναι θέμα σωστής εκπαίδευσης και καλλιεργημένου πνεύματος. Ο μέσος άνρθωπος όμως σήμερα που προβληματίζεται, πελαγώνει ανάμεσα στα μπουρδελοκάναλα της τηλεόρασης, στις ψεύτικες ειδήσεις (fake news) που κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα στο διαδίκτυο, στις σπασμωδικές κινήσεις της πολιτείας, στην αγανάκτηση απέναντι στα περιοριστικά μέτρα, στην απουσία της αλήθειας, στην πολυφωνία των ειδη-μόνων επιστη-μόνων. Η εξουσιοκρατία καλά κρατεί και μαζί και η σύγχυση.
Πόσα πράγματα έχει φέρει στη φόρα ετούτος ο ιός;
Την απροετοιμασία των συστημάτων υγείας;
Την απροθυμία πολλών να συμβάλουν ουσιαστικά στην αναδιάρθρωση των κοινωνιών;
Την απροστάτευτη κοινή λογική του μέσου συνανθρώπου μας;
Την απροειδοποίητη επιβολή νέων μέτρων και σταθμών;
Την απρόσκοπτη επέλαση της κινδυνολογίας;
Την απρόσεκτη παραγγελία υλικού και έμψυχου υλικού να προβεί στην πρώτη γραμμή;
Την απρόσμενη ανάδειξη ψυχοσωματικών συνδρόμων του μέσου συνανθρώπου μας;
Την απραξία της αντίδρασης του μέσου καλλιεργημένου συνανθρώπου μας;
Την a priori απόφαση πολιτικής εξαργύρωσης της επιτυχίας ή αποτυχίας διαχείρισης μιας κρίσης;
Την apres εορτής αγωνία για το πώς θα ζούμε στη νέα κανονικότητα;
Τις τελευταίες ημέρες έχω κολλήσει στην COSMOTE TV και σε αφιερώματα που συνεχώς προβάλλει για τα 200χρόνια από την έναρξη της ελληνικής επανάστασης του 1821. Είναι απίστευτα αυτά που μπορεί κανείς να εξάγει ως ιστορικές αλήθειες. Οι πληροφορίες είναι συγκινητικές. Πώς δέσμιοι άνθρωποι, ραγιάδες, αγράμματοι οι περισσότεροι και άξεστοι, οργανώθηκαν, συγκροτήθηκαν και αποτίναξαν τα δεσμά τους. Πώς επίσης, δημιουργήθηκε ολόκληρο τεράστιο κίνημα φιλελληνισμού βασιζόμενο φυσικά στους αρχαίους Έλληνες και την παγκόσμια και διαχρονική επίδρασή τους. Πώς ο ίδιος ο λαός υπέπεσε ξανά και ξανά σε εμφυλίους και σε άδικες και στημένες δίκες. Και πώς αυτή η ιστορία του επαναστατημένου ελληνισμού έναντι των Οθωμανών ήταν ένα πιόνι στα παίγνια των Μεγάλων Δυνάμεων. Και πώς επίσης, αυτή η ιστορική εποχή επεκτείνεται και επιδρά μέχρι και πρόσφατα γεγονότα τραγικά στην ιστορία του ελληνισμού, όπως για παράδειγμα τη διχοτόμηση της Κύπρου.
Θα μου πείτε γιατί σας τα λέω όλα αυτά τα απρ-επη σχόλια; Γιατί πολύ απλά είναι έπη, έστω και αν εκληφθούν ως απρεπή α-σχολία (δεν έχει σχέση με τα σχολεία που δεν υπάρχουν το διάστημα της πανδημίας και οι νέες γενιές μένουν αμόρφωτες...). Για την ιστορική εποχή μας τουλάχιστον.
Τα λέω όλα αυτά για να τονίσω την αστείρευτη αξία της Ιστορίας, η μελέτη της οποίας δεν σταματά να βγάζει καρπούς γνώσης, χυμούς μεγάλων νοημάτων αλλά και ανόητων και δυσνόητων για τους σύγχρονους μελετητές, αποφάσεων. Όπως και να έχει, η Ιστορία θα είναι πάντα μια δεξαμενή αυτογνωσίας.
Το ίδιο θα είναι και ετούτη η εποχή μας για τους μελλοντικούς μελετητές της Ιστορίας: θα έχει πολλές αναγνώσεις. Ελπίζω να έχει και πολλούς αναγνώστες. Που να ενδιαφέρονται μελλοντικά όπως εμείς σήμερα, αν δεν απασχολεί κάτι άλλο πολύ μεγάλο και εν δυνάμει θανατηφόρο τις μελλοντικές κοινωνίες.
Το ζητούμενο λοιπόν, είναι μέσα από κρίσεις, πισωγυρίσματα, αβεβαιότητες, θανάτους, θυσίες, προδοσίες, σκοταδισμούς, εξουσιομανίες και παραπληροφορήσεις, να διδάξουμε στα παιδιά μας να γίνουν λέοντες και να μην φοβούνται την αναζήτηση της αλήθειας. Η Ιστορική γνώση, προσδιορισμένη μέσω της μεθοδολογίας της πολλαπλής ανάγνωσης και προσέγγισης, μέσω της πολύπλευρης διασταύρωσης απόψεων και ντοκουμέντων, μαρτυριών και ψευδομαρτυριών (αυτό είναι εξάλλου η Ιστορία, ένα αστείρευτο πολύπλευρο διαμάντι, που πρέπει να το γυρίσεις πολλές φορές στα χέρια σου για να δεις όλες τις πλευρές του), είναι η μοναδική κατεύθυνση: για να βρεις πού θα πας, πρέπει να ξέρρεις από πού προέρχεσαι. Και αυτό θέλει λιονταρίσια δύναμη για να το κάνεις, γιατί πρωτίστως σε φέρνει αντιμέτωπο με τον εαυτό σου και την ταυτότητά σου. Είναι θα έλεγα, ένα ταξίδι επιστροφής...
"Ταξίδι Επιστροφής"
Ευανθία Ρεμπούτσια
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου