Γνωρίζω έναν συνάδελφο που αν τον κοιτάξεις από την κορυφή ως τα νύχια, θα πεις ότι μισο-ζει κυριολεκτικά.
Εξηγούμαι:
- Οδηγεί μηχανάκι που μισο-λειτουργεί, καθώς τον έχει αφήσει πάμπολλες φορές στο δρόμο από «ανακοπή», χωρίς κανένας ειδικός να μπορεί να βρει τι φταίει και το μηχανάκι κάνει συγκοπτικά επεισόδια… (μην λέτε λοιπόν, μετά για τους ιατρούς όταν δεν βρίσκουν από τι πάσχουν οι ασθενείς…). Το πίσω φανάρι έχει μισο-σπάσει, η μανιβέλα μισο-λείπει, η σέλα έχει μισο-ξεχαρβαλωθεί και συγκρατείται με μια τριχιά… (για όσους έχουν ακόμα γνώση της λέξης…), ο ένας καθρέπτης είναι διαφορετικός από τον άλλον γιατί κάποτε έσπασε και βρέθηκε ένας που μισο-ταίριαζε για να καλύψει το κενό που είχε μείνει όταν αντίκριζε προς τα πίσω αυτά που προσπερνούσε αλλά και εκείνα που τον προσπερνούσαν… (με λίγα λόγια το κενό που είχε μείνει όταν αντίκριζε το παρελθόν του…). Παρ’ όλα αυτά, το μηχανάκι, ακόμα κρατά και γράφει χιλιόμετρα.
- Φορά κράνος που έχει μισο-σπάσει από τις τόσες φορές που έχει πέσει κάτω, η προστατευτική ζελατίνα έχει σπάσει από τη μια πλευρά και μισο-βγαίνει συνεχώς, το λουράκι κρέμεται καθώς το κλιπσάκι έχει μισο-χαλάσει και δεν δουλεύει. Και όμως, ακόμα κρατά και στέκεται πάνω στο κεφάλι του οδηγού του.
- Φορά μπουφάν μηχανής DINESE, δώρο από τον πατέρα ενός καλού του φίλου και έτερου συμφοιτητή του, στο οποίο μισο-λειτουργούν τα φερμουάρ και μάλιστα στο ένα, το δεξί, έχει βάλει συνδετήρα για να σηκώνει το φερμουάρ καθώς έχει μισο-σαπίσει η λαβή του. Επίσης, έχει μισο-σκίσει το ύφασμα στα μανίκια. Παραδόξως, ακόμα κρατά το μπουφάν, όπως κρατά και η φιλία με τον έτερο συμφοιτητή και τον πατέρα του.
- Φορά γυαλιά μυωπίας 10ετίας σχεδόν, που έχουν μισο-διαλυθεί, καθώς το ένα «ποδαράκι» του σκελετού έχει σπάσει δυο φορές στη θέση που στηρίζεται στο αυτί. Την μια συγκολλήθηκε με καμινέτο και σίδερο, με διαδικασία όπως ακριβώς η οστεομυελική ενδοπρόθεση που χρησιμοποιούν οι ορθοπεδικοί για να συνδέσουν δυο κομμάτια ενός επιμήκους οστού. Τη δεύτερη φορά που έσπασε (σε περιφερικότερο σημείο από την πρώτη), συγκολλήθηκε με τον UHUτον παντοκολλητή και ακόμα κρατά.
- Φέρει τσάντα ώμου σακ-βουαγιάζ που μισο-κρέμεται, καθώς το ένα λουράκι έχει μισο-ξηλώσει και λες τώρα θα σκίσει, τώρα θα σκίσει, μα ακόμα κρατά και δεν σκίζει.
- Φορά συνηθισμένο μπλου-τζιν που μισο-λείπουν τα κουμπιά του σε τέτοιο βαθμό που λες καμιά φορά ότι… «είναι ανοιχτά τα μαγαζιά του!». Κι όμως, το παντελόνι ακόμα κρατά και στέκεται χωρίς να του πέφτει.
- Φορά ζευγάρι παπούτσια που το ένα έχει μισο-σκίσει μπροστά εκεί στη θέση του μεγάλου δακτύλου το οποίο προβάλει, ειδικά στις κατηφόρες, και όμως ακόμα κρατά το πόδι στη θέση του.
- Φέρει κινητό smartphoneNOKIA, το οποίο μισο-ρετάρει, καθώς πατάς ένα κουμπί τώρα και αυτό ανταποκρίνεται μετά από κανένα 2λεπτο, και όμως, ο συγκεκριμένος συνάδελφος ακόμα το κρατά, και δεν το έχει πετάξει από το παράθυρο.
- Φέρει ιατρικό στηθοσκόπιο στο σβέρκο του που μισο-λειτουργεί, καθώς έχει διαβρωθεί σε πολλά σημεία που είναι απορίας άξιον αν το έχει για να ακούει ήχους παθολογικούς ή αν το έχει απλά σαν αξεσουάρ-αντίκα. Και όμως, ο ίδιος ισχυρίζεται ότι ακόμα το στηθοσκόπιο του κρατά και ακούει αυτά που πρέπει να ακούει.
Ο συνάδελφος αυτός, νομίζω ότι ζει στο μεταίχμιο της υλικής ζωής της σημερινής εποχής μας. Μισο-συμμετέχει σε όλα εκείνα που εμείς οι υπόλοιποι θεωρούμε εκ των ων ουκ άνευ της καθημερινότητάς μας. Δεν φαίνεται να τον πολυαπασχολεί όμως.
Θα έλεγες ότι ζει ζωή μισή.
Έχει όμως και κάτι ολόκληρο: έχει ολόκληρη αυτή τη ζωή που περιγράψαμε, δική του, χωρίς να αφήνει κανέναν να του την αγγίζει. Μα προπάντων, αν τον καλογνωρίσεις, θα καταλάβεις ότι αυτή τη μισή ζωή του… δεν τη μισεί!! Παρά προσμένει να ολοκληρωθεί, μαζεύοντας όλα τα μισά κομμάτια του.
Υ.Γ.: Ο συγκεκριμένος συνάδελφος, με ενημέρωσε πρόσφατα -ίσως διαβάζοντας την συγκεκριμένη ανάρτηση-, ότι έχει επίσης, ένα φωτιστικό γραφείου που μισο-λειτουργεί και ένα laptop που υπο-λειτουργεί... Και πού είσαι ακόμα δηλαδή... Και όμως, όλα αυτά στα περιγράφει με ένα χαμόγελο στωικό που στο δίνει και αυτό ολόκληρο και όχι μισό.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου