Πώς γίνεται και τα έχει φτιάξει έτσι ο μεγαλοδύναμος, ώστε να πρέπει πρώτα να μοχθήσεις για να αποκτήσεις, να πρέπει πρώτα να ματώσεις για να σώσεις (την ψυχή σου ή/και τις ψυχές των άλλων), να πρέπει πρώτα να αναρριχηθείς στα πιο απάτητα βουνά για να μπορείς από εκεί να διαχυθείς στα πιο σκοτεινά μονοπάτια της ύπαρξης;
Πώς γίνεται και έχει συνδυάσει ο μεγαλοδύναμος την εξάντληση των δυνάμεων με την απόκτηση του νοήματος, την ανέχεια της ύλης με την ευεξία της ψυχής, το απαιτητικό με το αναζωογονητικό και το ελάχιστο με το σπουδαίο;
Πώς γίνεται να έχει κρύψει την ομορφιά πίσω από τις πιο ψηλές βουνοκορφές και τα ομορφότερα χαμόγελα πίσω από τα πιο καυτά δάκρυα;
Πολλοί λένε "να μου λείπει το βύσσινο", εννοώντας ότι πρόκειται μάλλον για βάσανο και όχι για βύσσινο, οπότε "δεν θα πάρουν", όταν τους προσφέρουν κάτι που απαιτεί ενέργεια, κόστος, θυσίες και φυσικά μπόλικη αβεβαιότητα.
Δεν γνωρίζουν όμως, όσοι αρνούνται "να πάρουν", ότι αυτά τα στοιχεία είναι τα συστατικά του βύσσινου της ζωής και όλων εκείνων των γλυκών στιγμών που βγαίνουν στο τέλος σαν απόσταγμα μετά από το στύψιμο τόσων πικρών στιγμών και εμπειριών...
Εσείς τι θα διαλέγατε λοιπόν, να πάρετε στη ζωή σας; Γλυκό βύσσινο ή Γλυκό βάσανο; Θα διαλέγατε, την ήρεμη και γλυκιά πλευρά της ζωής ή την άγρια, σκληρή, ανόθευτη, αμόλυντη, ακατέργαστη, σπλάχνα πλευρά της ζωής;
"Wild Side"
by Roberto Cacciapaglia
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου