Αποφθέγματα κι Αποβράσματα, Παρακλήσεις και Μιάσματα!

Με τους διοικητές -πάσης φύσεως, μα κυρίως αυτούς της διαστρεβλωμένης φύσεως- ποτέ δεν είχα και τις καλύτερες σχέσεις. Στο νου μου παρελαύνουν διοικητές από τη στρατιωτική μου θητεία με φουλ αυτιστική συμπεριφορά, διοικητές από την ιατρική μου θητεία με φ(ά)ουλ καυστική συμπεριφορά, καθώς φώναζαν και απειλούσαν λανθασμένα εμάς τους μικρούς, όταν οι μεγάλοι εχθροί -πάσης φύσεως, μα κυρίως αυτοί της διαστρεβλωμένης φύσεως- κυκλοφορούσαν και οπλοφορούσαν χωρίς κανείς να τους αγγίζει. Μάλλον τους κάνανε όλοι τεμενάδες, οι καμινάδες… 

Πρόσφατα, μας καλεί ο διοικητής του νυν νοσοκομείου (για το οποίο ευπειθώς αναφέρω ότι ανατρέφω ελπίδες πως κάποτε θα πεθάνει και θα αναστηθεί εις τους ουρανούς, πηγαίνοντας επιτέλους στο διάολο αυτό το φάκεν σύστημα του ΕΣΥ) και ξεκινάει το λογύδριό του με τη φράση: «θα επιβληθούν κυρώσεις σε όσους στέλνουν παραπανίσιες εξετάσεις, χωρίς λόγο…». Αμέσως, αμέσως βούλωσα τα αυτιά μου, με απώτερο σκοπό να βουλώσω και το στόμα μου. Διότι, χωρίς εισερχόμενες πληροφορίες, δεν υπάρχουν εύκολα και εξερχόμενες. Εκεί ακριβώς βασίστηκαν και οι παγκόσμιες συναντήσεις των ΩΡΛάδων, για να μετατρέψουν τον ορισμό του «κωφάλαλου» σε σκέτο «κωφού», καθώς, το πρόβλημα είναι ότι αυτοί οι ασθενείς, δεν ακούν, και για αυτό δεν μπορούν να μιλήσουν. Αν άκουγαν, θα μιλούσαν… 

Αφού άφησα χώρο για πολλές παρλαπίπες να ακουστούν (είπαμε, είχα βουλωμένα τα αυτιά, αλλά τόσες φορές που τις έχω ακούσει αυτές τις παρλαπίπες, πλέον μπορώ και τις διαβάζω απ’ τα χείλη του κάθε εκφέροντος-παρλαπίπα…), πήρε το λόγο μια συνάδερφος, που εξέτρεψε την κουβέντα - μάλλον το μάθημα οικονομικής νουθεσίας πιο σωστά-, σε προσωπική αντιπαράθεση του τύπου ότι αυτή δεν στέλνει παραπάνω εξετάσεις από ό,τι πρέπει και μάλιστα εισήλθε σε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες ανά πάθηση, οργανικό σύστημα και ανά περίπτωση ασθενούς… Κλασσική περίπτωση της πάθησης: «δεν ανήκω σε αυτούς τους ποταπούς που λέτε γιατί είμαι σούπερ ουάου…», για την οποία θεραπεία δεν έχει βρεθεί, από την εποχή του Ιπποκράτη ως σήμερα… 

Δεν άντεξα, να κρατάω τα αυτιά μου… καθώς οι παρλαπίπες που εκσφενδονίζονταν ένθεν και ένθεν, μου είχαν πρήξει τα απ’αυτά μου… και έτσι, αποφάσισα να πάρω το λόγο. 

Του είπα, εν ολίγοις και πολύ απλά, ότι το πρόβλημα που θέτει, είναι η καρδιά της ελληνικής κρίσης! Τα μάτια του γούρλωσαν από την σοβαρότητα των λόγων μου, και με κοιτούσε σαν να μου έλεγε ότι του έκανα πλάκα και να τον κορόιδευα. Μα η σκέψη μου ήταν απλή: το όλο θέμα που έθιγε είναι μια τρανταχτή περίπτωση υπερκαταναλωτισμού και ευθυνοφοβίας που εκτρέφουν οι εκάστοτε επιμελητές μας, με αποτέλεσμα εκείνοι να μας ζητούν ουσιαστικά να στέλνουμε παραπανίσια εργαστηριακά, ώστε να κινούμαστε συνεχώς ανορθόδοξα γύρω από έναν εξετασιοκεντρικό άξονα ιατρικής προσέγγισης. Στέλνουμε εξετάσεις και ό,τι πιάσουμε! Τελικά, φάνηκε να τον πείθει η σοβαρότητα του ύφους μου, αφού μου απάντησε ότι θα καλέσει μετά από εμάς τους μικρούς, και όλους τους μεγάλους, ειδικούς ιατρούς για να νουθετήσει και εκείνους… 

Την επομένη, ο κύριος Διοικητής έτυχε να συζητά με συναδέλφους μου, εμού παρόντος, όταν τον άκουσα να λέει σχεδόν καυχόμενος (όπου “χ” βάλε “λ” στην προηγούμενη λέξη), ότι πριν τρία χρόνια, αγόρασε στην καρδιά των Βρυξελλών, ένα διαμέρισμα περίπου 400.000 ευρώ… Και αναρωτιέμαι ο ταπεινός: 

Κοίτα ρε, πείνα που έχει πέσει στην Ελλάδα τη σήμερον ημέρα… Άλλος σκοτώνεται για 1 απλό εισιτήριο του τρόλεϋ και άλλος παίζει με 1 εκατομμύριο ευρώπουλα σαν να έπαιζε βόλεϋ...

Πάνσοφε λαέ μου, πώς το έχεις πει εκείνο το ωραίο...; 

«Άλλοι αγκομαχάνε και άλλοι καυλομαχάνε…».

----------------------------------

Ο Eric Hobsbawm στην "Εποχή των Άκρων" (φυσικά ουδεμία ομοιότης με τη δική μας Εποχή...) ξεκαθαρίζει το νου μας: «όλα αυτά επιβεβαιώνουν την καχυποψία που πάντα έτρεφαν πολλοί, ότι η Ιστορία -μεταξύ άλλων και πιο σημαντικών πραγμάτων- περιορίζεται απλώς να καταγράφει τα εγκλήματα και τις τρέλες των ανθρώπων. Δεν βοηθά καθόλου την προφητεία». 

----------------------------------

Ο Οδυσσέας Ελύτης υποστηρίζει τις ψυχές μας: «Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας που μας πνίγει από παντού παρηγοριέμαι ότι κάπου, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά». 

----------------------------------

Ο Γεώργιος Γραμματικάκης στο βιβλίο του "Ένας Αστρολάβος του Ουρανού και της Ζωής", (σελ. 168, Παν/κές εκδόσεις Κρήτης) αρωματίζει τις καρδιές μας: «Η σιωπή είναι το ανώτερο στάδιο της πολιτικής ωριμότητας. Αν οδηγήσει στην επανάσταση, θα είναι μια επανάσταση αληθινή, αφού για πρώτη φορά δεν θα δεσμεύεται από τα λόγια της. Θα μετρούν μόνο τα αισθήματά της».

----------------------------------

Καλή δύναμη, αδέρφια! 

Μεγάλη η Χάρη που τους κάνουμε, 

σε αυτά τα μιάσματα της κοινωνίας... 

Κάποια στιγμή, 

πάλι με χρόνια με καιρούς, 

πάλι θα κάνουμε δική μας τη μικρή ζωή μας...

----------------------------------

"Παράκληση"

Στίχοι, Μουσική, Ερμηνεία: 

Αλκίνοος Ιωαννίδης