Αν ήθελα να...

Αν ήθελα να δηλώσω με μια φράση το τί είμαι τώρα πια που μεγάλωσα, θα ήταν σίγουρα:

"ένας Ανθρωπολόγος που κάνει την επιτόπια έρευνά του και τη συμμετοχική του παρατήρηση, στην κοινωνία των Ιατρών".

Βέβαια πώς γίνεται να αποδέχομαι την πρώτη ιδιότητα (του Ανθρωπολόγου) χωρίς να έχω, ακόμα τουλάχιστον, τον αντίστοιχο τίτλο-πτυχίο, και να απαρνούμαι τη δεύτερη ιδιότητα (του Ιατρού) για την οποία μάλιστα έχω ήδη τον τίτλο-πτυχίο, αυτό είναι ένα πολύ περίεργο αλλά και πολύ ελληνικό, φαινόμενο, κατά το οποίο ως γνωστόν, ό,τι δηλώσεις είσαι, σε αυτόν τον κόσμο. Εξάλλου, από μόνη της μια τέτοιου είδους συμπεριφορά, είναι ένα αμιγώς ανθρωπολογικό χαρακτηριστικό της κοινωνίας μας, κάτι που κάνει πιο εμφανή τη διάθεσή μου να Ανθρωπολογίζω, παρά να Ιατρίζω.

--------------------------------------

Αν ήθελα να προεκτείνω τη σκέψη μου και να δηλώσω με μια φράση το ποιο είναι το συμπέρασμά μου από τη συμμετοχική μου παρατήρηση τόσων χρόνων, ανάμεσα στο σινάφι των ιατρών, θα ήταν σίγουρα:

"πιο νοσηρή κοινωνία από αυτή των Ιατρών, δεν υπάρχει".

Και αν μια κοινωνία ανθρώπων, που δημιουργήθηκε, γαλουχήθηκε με μοναδικό σκοπό της και τελικά ορκίστηκε να βοηθήσει και να εξυγιάνει τις άλλες κοινωνίες, είναι η ίδια η πιο νοσηρή από όλες τις άλλες, τότε αντιλαμβάνεστε πόσο μπερδεμένα και ανάστροφα είναι τα πράγματα; Με άλλα λόγια, μπορείς να έχεις ορθή παροχή υγείας, όταν βάζεις έναν αρρωστημένο να είναι ο ιατρός; Τί να πεις τότε για τον δικαστικό που πρέπει να αποδείξει ότι δεν είναι κλέφτης ή για τον πολιτικό ότι δεν εξουσιάζει;

-------------------------------------

Αν ήθελα να συμπεράνω κάτι, είναι ότι αυτό το blog, έχει καταναλώσει πολύ ενέργεια για θέματα Ιατρικής και Ανθρωπολογίας, και ελάχιστα για θέματα Αστρονομίας και Αστροπαρατήρησης, ως, από του τίτλου του, θα όφειλε. Όλο αυτό έχει κουράσει αφάνταστα. Και πού έβγαλε τελικά; Να χτυπιέμαι ότι είμαι κάτι που στην ουσία δεν είμαι και να μην είμαι κάτι που πολλοί πιστεύουν ότι είμαι... Κοινώς, σε σύγχυση! Αλλά και αυτό είναι ένα ακόμα ανθρωπολογικό χαρακτηριστικό των κοινωνιών. Φαίνεται όμως, ότι έχει πέσει πολύ Ανθρωπολογία στο τραπέζι και μπαφιάσαμε...!


Λέω λοιπόν, από τούδε και στο εξής, να σταματήσουμε να κοιτούμε άλλο τα γήινα με τα οποία ΔΕΝ ΒΓΑΖΩ ΠΛΕΟΝ ΑΚΡΗ, και να αρχίσουμε ένα όμορφο διαστρικό ταξίδι, εκεί όπου φαίνεται ότι επικρατεί μόνον η τάξις και η ηθική... Πού αλλού φυσικά; Στον απύθμενο Ουρανό!


Το ερώτημα όμως που εξακολουθεί να με απασχολεί και είναι κομβικής σημασίας για την ερμηνεία των εξωγήινων πληροφοριών, είναι από πού θα κοιτούμε αυτά τα εξωγήινα φαινόμενα, από γήινη ή εξωγήινη θέση;!