Διάλειμμα!

Επειδή σε κάθε μάθημα, ο δάσκαλος οφείλει να κρίνει πότε είναι η καταλληλότερη στιγμή για διάλειμμα, προκειμένου να μην καεί ο εγκέφαλος από τις πολλές πληροφορίες με τις οποίες βομβαρδίζεται ο μαθητής, νομίζω είναι η καλύτερη στιγμή για το πρώτο μας διάλειμμα, ώστε να χαλαρώσει λίγο το μυαλό από την τρέλα του διαστήματος...

Το διάλειμμά μας, θα αναλωθεί σε 3 στιγμές και σκέψεις χαλάρωσης:

1. Διάβασα πρόσφατα κάτι ωραίο: "... αν οι πρωιμότερες μορφές κοινωνίας είναι φυσικές, φυσική είναι και η οργανωμένη κοινωνία, καθώς η φύση ενός πράγματος έγκειται στο σκοπό του..."

2. Διαπιστώνω με μεγάλο θαυμασμό -για ακόμα μια φορά- ότι η ελληνική γλώσσα είναι τόσο περίτεχνα σκαλισμένη, που μπορεί μέσα σε μια μόνο λέξη, να εσωκλείει ολόκληρο φιλοσοφικό ρεύμα. Αναφέρομαι στην πιο μοδάτη λέξη της τελευταίας 3ετίας, αυτήν της "κρίσης" = α) της νοητικής εκείνης ενέργειας που οδηγεί σε μια απόφαση ή επιλογή, αλλά και β) της όξυνσης ενός προβλήματος, καθώς και γ) της ταραχής. Αν διαβάσουμε και τις τρεις ερμηνείες μαζί και τις βάλουμε σε μια πρόταση, θα μπορούσαμε να πούμε συνοπτικά και συμπυκνωμένα, ότι αν κάποιος δεν χρησιμοποιεί τη νοητική του ενέργεια για να λαμβάνει τις αποφάσεις του, τότε οδηγείται αναπόφευκτα σε όξυνση προβλημάτων και τελικά σε καθημερινή ταραχή της υγείας του, της προσωπικότητάς του, της ύπαρξής του ολόκληρης. Αυτό, θα μπορούσε να είναι μια απλή διατύπωση του ρεύματος του Διαφωτισμού, του σημαντικότερου κατά την άποψή μου φιλοσοφικού ρεύματος που ήρθε στο φως της ανθρώπινης διανόησης. Άρα, εξαρτάται από εμάς τι είδους κρίση θέλουμε να έχουμε. Και αν κάποιος φαίνεται σαν να μας κοιτά από τη γωνία και να γελά μαζί μας, με τα παθήματά μας, είναι γιατί δεν βλέπουμε όλο το φάσμα της εννοιολόγησης της "κρίσης". Διαλέξτε λοιπόν, αγαπητοί μου τι κρίση θέλετε να έχετε, και με ποιον τρόπο θέλετε να βλέπετε τον κόσμο...

3. Χάζεψα πρόσφατα τον τρόπο που κάποιοι συνάνθρωποί μου, βλέπουν τον κόσμο. Και έπαθα πλάκα... Και αναφώνησα: ο άνθρωπος είναι ασταμάτητος. Το θέμα είναι όμως, προς τα πού θέλει να βαδίσει και παρέα με ποιόν...


Τέρμα το διάλειμμα όμως, τα κεφάλια μέσα ή μάλλον, ψηλά! Πίσω στον ουρανό μας!