Μερικές φορές η γλώσσα μας, λέει τόσο όμορφα πράγματα, που είναι κρίμα να μην τα πάρουμε χαμπάρι. Βέβαια, ίσως δημιουργήθηκαν κάποιες λέξεις ή εκφράσεις αρχικά για άλλο λόγο, αλλά με λίγο φαντασία και με διάθεση να ψάξουμε κάτω από τα λεκτικά φαινόμενα, ιδού τί μπορούμε να βρούμε (αυτά συνειδητοποίησα χτες, κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας αστρονομικού περιεχομένου σχετικά με την "Πλάνη των Αισθήσεων" από τον καθηγητή Μάνο Δανέζη):
1) Η φράση "άκου να δεις" που λέμε, ίσως φαντάζει αντιφατική... Βέβαια κάποιοι θα προστρέξουν και θα πουν πως η ορθή έννοια της φράσης, είναι "άκου για να καταλάβεις" μιας και το "βλέπω" σημαίνει και "αντιλαμβάνομαι", "κατανοώ", πιθανότατα προερχόμενο από το γεγονός ότι η όραση (εξ' ου και το "βλέπω") υποδέχεται και μεταφέρει στον εγκέφαλο τον μεγαλύτερο όγκο ερεθισμάτων και πληροφοριών του εγκεφάλου μας (>80%). Δεν θα διαφωνήσω, θα καταθέσω όμως και μια άλλη οπτική, λιγότερο φανερή, που δεν μπορούμε να "δούμε" ούτε να "καταλάβουμε" συνεπώς, πολύ εύκολα:
Υπάρχει μια κατάσταση στον εγκέφαλό μας, γνωστή στους νευρολογικούς κύκλους, ως συναισθησία. Αφορά, πολύ απλά λανθασμένη σύνδεση καλωδίων! Αλλού πρέπει να πάνε, και αλλού πάνε τελικά τα νευρικά καλώδια του ανθρώπινου εγκεφάλου. Αυτό συμβαίνει πιο συχνά με τις νευρικές ίνες που από τα μάτια έπρεπε να φτάσουν στον ινιακό λοβό (το κέντρο της επεξεργασίας της όρασης), αλλά φτάνουν στον κροταφικό λοβό (που είναι το κέντρο της ακοής), και το ανάποδο. Συνεπώς, ερεθίσματα που στέλνονται από τα μάτια, πάνε στο κέντρο της ακοής, και ερεθίσματα από τα αυτιά μας, πάνε στο κέντρο της όρασης. Για αυτό λέμε, ότι αυτοί οι άνθρωποι, ακούν εικόνες και βλέπουν ήχους. Μια μικρή γεύση του τί πραγματικά συμβαίνει, μια οπτικοποίηση του φαινομένου (βλέπετε ότι πάλι δικαιωματικά η όραση κερδίζει τον αγώνα μεταφοράς πληροφοριών από το γύρω μας περιβάλλον...), μπορείτε να βρείτε εδώ. Άρα, δεν αποκτά πλέον άλλη σημασία η φράση "άκου να δεις";!
2) Υπάρχει άλλη μια φράση-παροιμία: "άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας" που ως γνωστόν χρησιμοποιείται για να δηλώσει την διαφορά ικανότητας σε κάποιον τομέα, μεταξύ ανθρώπων. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, να κατατάσσουμε πολύ εύκολα, τους ανθρώπους σε ικανούς και λιγότερο ικανούς ή ακόμα και άχρηστους. Έχετε αναρωτηθεί όμως, τι είναι αυτό που κάνει τα μάτια τους διαφορετικά; Υπάρχει λοιπόν, ένα μέγεθος, πάλι από την νευρολογία, που λέγεται δυναμικό ενέργειας, και αφορά την ποσότητα του ερεθίσματος που πρέπει να φτάσει σε ένα νευρικό κύτταρο ή σε ένα αισθητηριακό όργανο, ώστε να το διεγείρει και να το κάνει να πάρει μπρος και έτσι να μεταφέρει αυτό το ερέθισμα προς βαθύτερα επίπεδα του εγκεφάλου για περαιτέρω επεξεργασία. Είναι κάτι σαν τις ηλεκτρικές συσκευές, που άλλες απαιτούν σαν τάση (ή αλλιώς διαφορά δυναμικού ηλεκτρικής ενέργειας, κατ' αντιστοιχία) 220V και άλλες 110V, αναλόγως σε ποια πλευρά του Ατλαντικού είμαστε! Έτσι λοιπόν, κάποιες ανθρώπινες συσκευές - αισθητήρια όργανα, αλλά και τα καλώδιά τους (τα νευρικά κύτταρα δηλαδή) απαιτούν χαμηλά δυναμικά για να δουλέψουν γιαυτό λέμε ότι έχουν χαμηλό ουδό πυροδότησης, ενώ άλλα απαιτούν υψηλά δυναμικά, δηλαδή χρειάζονται αρκετό ερέθισμα για να τα κάνει να "πάρουν μπρος", οπότε έχουν υψηλό ουδό πυροδότησης. Τι μας λένε όλα αυτά εν ολίγοις; Ότι πάλι είναι λάθος να κατατάσσουμε τους ανθρώπους σε βλάκες και έξυπνους, ανάλογα από το αν μπορούν να αντιληφθούν, να ακούσουν, να δουν, να γευτούν ή να μυρίσουν κάτι που για ορισμένους υπάρχει και το αντιλαμβάνονται, ενώ για τους υπόλοιπους δεν υπάρχει (μιας και δεν μπορεί να περάσει τον ουδό τους και να πυροδοτήσει τα όργανα και τα νευρικά τους κύτταρα) και αδυνατούν να το αντιληφθούν.
Παράδειγμα η παρακάτω εικόνα (που θα την βρείτε σε πλήρη κίνηση στο προηγούμενο link για τα δυναμικά ενεργείας): εγώ έβλεπα σταθερά την ωρολογιακή της φορά, όταν την ίδια στιγμή, τρία άτομα γύρω μου από την αρχή μπορούσαν να αντιληφθούν τις εναλλαγές της φοράς της κίνησής της. Και το εντυπωσιακότερο: ούτε εγώ μπορούσα να δεχτώ ότι οι άλλοι "έβλεπαν" αυτές τις κινήσεις (συνεχώς έλεγα: καλά ρε σεις, την παλεύετε;), αλλά ούτε οι άλλοι μπορούσαν να δεχτούν ότι εγώ δεν έβλεπα, αυτό που μπροστά στα μάτια τους ξετυλιγόταν τόσο απλά και καθαρά! Απλά, οι εγκέφαλοί μας, είναι διαφορετικά φτιαγμένοι, τόσο, ώστε να βλέπουμε διαφορετικά πράγματα γύρω μας...
Με αφορμή την χτεσινή ομιλία του Μ. Δανέζη, που μας εξηγούσε πώς η πρωτοκαθεδρία της ύλης, έχει πλέον γκρεμιστεί από τους φυσικούς υπολογισμούς και μαζί της και ο ακραιφνής καπιταλισμός και υλικοκρατία, ένα είναι αυτό που έχει σημασία, πριν βάλουμε οποιοδήποτε διαχωριστικό ιεραρχικό παραπέτασμα ανάμεσα στα ανθρώπινα, στα μη ανθρώπινα, στα γήινα ή εξωγήινα, στα λογικά ή συναισθηματικά, στα χαζά ή έξυπνα: η διάθεση του καθενός μας να ανοίξει την κεφάλα του και να βάλει τα ερωτηματικά του άλλου, όπως και να ανοίξει και την καρδιά του και να βάλει τις ανησυχίες και τους φόβους του άλλου.
Η διάθεση, αγαπητοί μου, να γίνουμε πιο καθαροί. Η διάθεση, να φτάσουμε πιο κοντά στην αλήθεια. Η διάθεση, να μην τρώμε όποια φόλα μας πετάνε κατάμουτρα.
"Η φόλα"
Στίχοι, Μουσική, Ερμηνεία:
Μαρία Λούκα
Η διάθεση, όμως αυτή δεν μπορεί να επιτευχθεί αν δεν έρθουμε πιο κοντά μεταξύ μας. Αν δεν έχουμε διάθεση να ανοίξουμε την αγκάλη μας, να κλείσουμε το εγωιστικό μας στόμα και να χτίσουμε κοινά όνειρα, δεν θα καταφέρουμε τίποτα...
Και αν μας βασανίζουν ερωτήματα όπως τα κάτωθι...
"Πώς θες να το ξέρω"
Ποίηση: Νίκος Καρύδης
Μουσική: Γιάννης Σπανός
(Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Καράλης)
Εκτέλεση: Γιάννης Μαθές
Ας προσπαθήσουμε να υπερκεράσουμε την φαινομενική μας αντίθεση, και ας δούμε ότι υπάρχει κάτι θετικό σε αυτήν την τόσο "προβληματική" πια αντίθεση: οι άνθρωποι που είναι σε αντίθετες και αντιδιαμετρικές θέσεις, είναι από τη φύση τους σε τέτοια σημεία πάνω στην σφαιρική Γη, που τους δίνεται η μοναδική ευκαιρία να δουν ακριβώς το ίδιο πράγμα! Τα αντιδιαμετρικά σημεία ενός κύκλου, στοχεύουν ακριβώς προς το ίδιο κέντρο, οπότε ω! του θαύματος έχουν την ευκαιρία της ζωής τους να χτίσουν το δικό τους ονειρεμένο και αρμονικό βασίλειο. Πού είδατε εξάλλου γραμμένο, ότι η αρμονία δεν εμπεριέχει την αντίθεση; Μήπως τελικά, μέσω της αντίθεσης και της τριβής, προχωρούν τα πράγματα εμπρός;
"Βασιλιάς"
Μουσική: Νίκος Ζουρνής
Στίχοι, Ερμηνεία:
Μαρία Λούκα
Τα αφανέρωτα, μες στα μάτια μαρτυρούν τον έρωτα...
Πάντοτε απέναντι εγώ κι εσύ...
Τα αφανέρωτα αγαπητοί μου, αυτά που οι αισθήσεις μας δεν μπορούν να φανερώσουν, λόγω της εγγενούς κατασκευαστικής τους ατέλειας... μαρτυρούν ένα και μόνο πράγμα: τον έρωτα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου