Μετά μια σύντομη βόλτα στην πόλη της Κέρκυρας και βλέποντας όλους αυτούς τους ανθρώπους που θέλουν να το παίζουν στυλάτοι, μοδάτοι, mazerati, in, αλλά τελικά λόγω βλακείας και εγκεφαλικού κάλου, δεν καταφέρνουν τίποτα καλύτερο από το να φαίνονται φευγάτοι από την πραγματικότητα και τις πραγματικές ανάγκες και ερωτήματα, σκέφτηκα ότι αυτό το κοινωνικό φαινόμενο είναι η τερατογέννεση της συνουσίας μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Εννοώ, ότι αν πάρεις έναν Βλάχο με ανατολίτικες ρίζες και γονίδια και του πεις να ντύνεται και να συμπεριφέρεται με τρόπους όπως ένας δυτικός, το αποτέλεσμα που θα γεννηθεί θα είναι ένας Κερκυραίος! Αστείος, απεχθής, αδαής, άξεστος και βλάξ!
Η σκέψη μου όμως, προχώρησε και λίγο παραπέρα, στο γενικότερο φαινόμενο που λέγεται οριογραμμή, το σύνορο δηλαδή εκείνο που οριοθετεί διαφορετικούς πολιτισμούς και καταβολές. Τυχαία διάβασα το παρακάτω άρθρο από τους The New York Times, και μου υπενθύμισε ότι αυτή η οριογραμμή είναι τόσο ευμετάβλητη και σε διαρκή κίνηση, όσο τα πολιτικά και στρατιωτικά σχέδια των απανταχού κυβερνώντων...
Το ερώτημά μου όμως είναι: αν κάποτε τα σύνορα μετακινηθούν ώστε δυο περιοχές που κάποτε χωρίζονταν από την οριογραμμή, τώρα να ανήκουν στην ίδια πλευρά του χωρισμού, η πραγματική συμπεριφορά των ανθρώπων θα είναι και αυτή χωρισμένη ή πλέον ομογενοποιημένη; Η συμπεριφορά των ανθρώπων (κοινωνική, οδική, πολιτιστική) κατά πόσον επηρεάζεται από το κύμα των ερεθισμάτων που η πολιτική των νέων συνόρων επιτρέπει και κατά πόσον επηρεάζεται από βαθιές καταβολές της ανθρώπινης φύσης και των ανθρώπινων φυλών και φύλων; Τι μετρά περισσότερο; Οι πολιτικές; Ο πολιτισμός; Η φύση των ανθρώπων; (αξίζει να διαβάσετε και αυτό το άρθρο).
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου