Μες την καπνίλα και την μπύρα...

Όταν κάποιοι εφημερεύουν και παλεύουν με μεθυσμένους και μεθυσμένες, με απόπειρες αυτοκτονίας για λόγους ερωτικής απογοήτευσης και με το ίδιο τους το μυαλό που προσπαθούν να συγκροτήσουν και να συμμαζέψουν, άλλοι την ίδια ακριβώς στιγμή μεθούν ανέμελοι, ερωτοτροπούν παθιασμένα και αφήνουν το μυαλό τους να διασκεδάσει και να διασκορπιστεί στου χάους το αέναο ανεξήγητο παιχνίδισμα. Μπορούν οι μεν να αντιληφθούν τη θέση των δε και το αντίστροφο;

Θέλει πολλά για να είσαι ιατρός. Θέλει να μην είσαι ένας συνηθισμένος. Θέλει αντοχές και έμπνευση. Θέλει αξιοπρεπές ωράριο εργασίας εκεί που έχει χαθεί η έννοια της αξιοπρέπειας. Θέλει ανθρώπινες συνθήκες εργασίας εκεί που ισχύουν μόνο οι σχέσεις εξουσίας. Θέλει συναισθηματική ανταμοιβή. Θέλει ένα άλλο σύστημα υγείας και όχι αυτό το γαμημένο που εδώ στην Ελλάδα-μπανανία πάντα ζητά και πάντα θέλει...

Αύριο πάλι. Συνεχίζουμε αύριο πάλι. Στου ιατρικού ελλαδικού χάους το αέναο ανεξήγητο κορόιδεμα.

Καλή σας νύχτα. Χικ!