Στο παραπέντε της χρονιάς

 

Προς τους προβληματιζόμενους για το νέο εμβόλιο, που λένε άσε να το βάλουν άλλοι πρώτα και βλέπουμε... Το βασικό τους επιχείρημα είναι ότι δεν γνωρίζουμε τις ανεπιθύμητες ενέργειες, είναι κάτι νέο, δεν ξέρουμε υπό ποίες συνθήκες φτιάχτηκαν κλπ κλπ...


Αναρωτιέμαι, όλα τα νέα τεχνολογικά προϊόντα που καταναλώνουμε, από κινητά, τηλεοράσεις ή ό,τι άλλο σούπερ-ντούπερ μηχάνημα, ή application ή πρόγραμμα στον υπολογιστή μας, ξέρει κανείς για τις μεσο- και μακρο-πρόθεσμες επιπτώσεις τους; Ξέρει κανείς το facebook ή το twitter τι έχει προκαλέσει στις ζωές μας, στην ιδιωτικότητά μας και στην προσωπικότητά μας την ίδια; Ή μήπως τρέχουμε όλοι μας σαν τα ζα, να το προμηθευτούμε;


Όλα είναι θέμα ψυχολογίας. Και τώρα πεθαίνουν άνθρωποι και πριν πέθαιναν. Αυτό που με ενοχλεί αφάνταστα είναι η μονόπλευρη και μονομερής προσέγγιση των φαινομένων. Τώρα, όλη η υφήλιος έχει εστιάσει σε ένα μόνο πρόβλημα, μετρώντας θύματα κυρίως τρίτης και τέταρτης ηλικίας, εξακολουθώντας να μην απασχολούμε το μυαλουδάκι μας για το πόσα παιδιά καθημερινά πεθαίνουν στον κόσμο από πείνα, βία, κακοποίηση ή ναρκωτικά, ξεριζωμούς, κακουχίες, πόλεμους κλπ... 


Δεν ήταν όλα καλά και ανθηρά πριν και ήρθε ένας COVID  να μας ταράξει την ηρεμία.

Ήταν και πριν τραγικά τα πράγματα στις ανθρώπινες κοινωνίες -και πολύ μακριά από έναν ιδεατό κόσμο- και απλά ήρθε ένας COVID να μας θυμίσει ότι συν τοις άλλοις είμαστε και ευάλωτοι και θνητοί. Όλος αυτός ο παραλογισμός, η υστερία, ο πανικός και η ανοργανωσιά με τις σπασμωδικές αντιδράσεις πολιτών και πολιτικών, δείχνουν απλά ότι η ανθρωπότητα απέχει αρκετά από μια υγιή παγκόσμια κοινωνία που έχει αντιληφθεί τα όριά της σε τούτον τον κόσμο. Ο μιμητισμός και η έλλειψη σθένους μεταξύ των κρατών αποδεικνύει τα ελλείμματα στο στερέωμα μιας ασφαλούς κοινωνίας και οικονομίας. 


Ελπίζω μόνο σε ένα πράμα: ο άνθρωπος μετά από μια μεγάλη ήττα στη ζωή του, να βγαίνει πιο ταπεινός και να ξεκινάει κάτι καινούργιο σε πιο στέρεες βάσεις. Και πάντα, με τη μουσική, αγκαλιά του...