Γυρίζοντας λίγο πριν σπίτι, βλέπω από μακριά μια νεαρά με φανταχτερό άι-λάινερ και έναν νεαρό με ανεμοδαρμένο μαλλί (μάλλον από το σημερινό αγέρα που είχε εδώ στην Αγία Παρασκευή), να μοιράζουν κάτι φυλλάδια στο δρόμο.
Καθώς διασταυρωνόμαστε, με πλησιάζει η νεαρά και με χαμόγελο αστραφτερό μου λέει: "κρατήστε και εσείς αυτό..." και τσουπ μου ρίχνει το δόλωμα!
Και αρχίζει αμέσως: "είμαστε από την Γ'Λυκείου του τάδε σχολείου και μαζεύουμε χρήματα για να πάμε την 5ήμερη εκδρομή μας στην Κρήτη και θέλουμε οικονομική ενίσχυση και δίνουμε αυτό το ημερολόγιο κλπ, κλπ..."
"Καλά να περάσετε", της ευχήθηκα και της επέστρεψα το δόλωμα. Και τσουπ, χάθηκε εκείνο το αστραφτερό χαμόγελο! Κοίτα να δεις μεταπτώσεις σκέφτηκα...
Τι κράτησα εγώ από αυτή τη σκηνή: ένα νεαρό άτομο, λέει ψέμματα εν ψυχρώ και χωρίς κανέναν ενδοιασμό, για να προσελκύσει κάποιον χορηγό να της δώσει χρήματα για να πάει τελικά να περάσει καλά... Ελληνάρες μου, πώς να αλλάξει αυτή η γαμημένη χώρα, αν τα νέα παιδιά μαθαίνουν να ξεπουλάνε τα πάντα και γαλουχούνται να παζαρεύουν τα πάντα, για μια... εκδρομή;
Υ.Γ.: Το ακόμα πιο θλιβερό, είναι ότι αυτή η νεαρά και αυτός ο νεαρός, θα πάνε αύριο στο σχολείο τους και θα πουν στο 15μελές τους, ότι κατάφεραν μετά από 4-5 ή 6 ώρες σκληρού ποδαρόδρομου και σκληρών διαπραγματεύσεων με τους περαστικούς, να συγκεντρώσουν τόσα ευρώ για τον ιερό σκοπό της εκδρομής τους... Και δώστου χειροκροτήματα, και δώστου φωνές επιδοκιμασίας... Μόνο, που κάποια χρόνια μετά, ο πρόεδρος αυτού του 15μελούς, μπορεί να λέγεται Αλέξης Β' Τσίπρας, και εκείνη η φανταχτερή νεαρά να γυρίζει από τις Βρυξέλλες και να λέει προς τον ελληνικό λαό για τις σκληρές διαπραγματεύσεις που κατάφερε με τους δανειστές για να εμποδίσει το 28ο μνημόνιο...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου