Καποδίστρια, είσαι εδώ;

Κοιτώ έξω από τη Βουλή:

Και μετά, κοιτώ και μέσα στη Βουλή:

Και μετά κλείνω τα μάτια. Δεν θέλω να βλέπω τίποτα. 

Αμέσως, όμως, θυμάμαι τον πρώτο Κυβερνήτη αυτής της διαλυμένης χώρας, τον έναν και μοναδικό Καποδίστρια με το ανυπέρβλητο ήθος του...:

"Ο γιατρός του, βλέποντας τον τόσον καταβεβλημένο από τους αδιάκοπους μόχθους και αγώνες, του συνέστησε αυστηρά ότι έπρεπε να βελτιώσει την τροφή του. Και ο Καποδίστριας απάντησε: «Ουδέποτε θα επιτρέψω στον εαυτό μου βελτίωση της τροφής, παρά μόνον τότε όταν θα είμαι βέβαιος ότι δεν υπάρχει ούτε ένα Ελληνόπουλο που να πεινάει…». Αποστρέφομαι το να προμηθεύω εις τον εαυτόν μου τας αναπαύσεις του βίου, αι οποίαι προϋποθέτουν την ευπορίαν, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων περικυκλωμένοι από πλήθος ολόκληρον ανθρώπων βυθισμένων εις την εσχάτην αμηχανίαν…"

Με αυτά στο νου ανοίγω ξανά τα μάτια. Ανοίγω και τα στήθη μου να πάρουν καμιά γερή ανάσα. Μετά ανοίγω και το βήμα μου και βαδίζω γρήγορα, μετά πιο γρήγορα, και ακόμα πιο γρήγορα, ύστερα τρέχω, τρέχω, τρέχω... 

Μόνο η μεγάλη ταχύτητα μπορεί να σταματήσει το νου μου. Μόνο το γκάζι λειτουργεί σαν φρένο στις σκέψεις μου... Χρεώστε το και αυτό στον γενικότερο παραλογισμό της χώρας μας...

Τρανέ Κυβερνήτη,

είσαι εδώ;