Βλέπει τους μικρούς που βιάζονται να γίνουν μεγάλοι.
Βλέπει τους μεγάλους που προσπαθούν να παραμείνουν παιδιά και να παίξουν με τα σαραβαλάκια τους.
Βλέπει τις νεράιδες να περιμένουν καρτερικά στο ρομαντικό μπαλκονάκι τους τον πρίγκηπά τους.
Βλέπει τα μπαλκονάκια να υπόσχονται καντάδες και αναρριχήσεις δια των όμορφων και πολύχρωμων φυτών που στέκουν στο πλάι τους, μόλις πέσει η νυχτιά και δοθεί το σύνθημα.
Βλέπει οι ζωές να στοιβάζονται σε κοινούς δρόμους και κοινές (α)πορίες.
Βλέπει τους θαλασσοπόρους να ζητούν το μέγα και άσβηστο φως που θα τους καθοδηγήσει στο σκοτεινιασμένο φουρτούνιασμα της ψυχής τους.
Και κάποια στιγμή, για λίγο, ζητά να σταματήσει να βλέπει. Ζητά να ξαποστάσει και να κλείσει λίγο τα βλέφαρά της για να αποκοιμηθεί. Και μόλις πας να την φωτογραφίσεις, έτσι ωραία κοιμωμένη που είναι, αυτή σου δείχνει μια υπέροχη όψη της, σύμβολο της παντοτινής αγάπης...
"Μάγεμα η φύσις και όνειρο και ομορφιά και χάρη..."
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου