Ερωτικός επαναπροσδιορισμός

Μάνος Χατζιδάκης: Ο έρωτας, είναι φανερό, σε βοηθάει ν' αυτοτιμωρείσαι. Θέλεις να ξεφύγεις ή θα προτιμήσεις την ατέλειωτη κόλαση των παθών;

Μωρίς Μπεζάρ: Ο έρωτας είναι το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή. Αν καταφέρουμε να του ξεφύγουμε, μπορεί να νοιώσουμε ξαλαφρωμένοι και ήσυχοι. Μόνο που την ησυχία αυτή δεν τη θέλουμε, γιατί μοιάζει με τον θάνατο, είναι το αντίθετο της δημιουργίας. Η δημιουργία είναι αγωνία, όπως και ο έρωτας, αγωνία και καταστροφή και ταυτόχρονα μοναδικά εμπλουτιστικός. Έρωτας για μένα είναι ο μύθος του φοίνικα, που καίγεται για να ξαναζήσει, ν' αναστηθεί. Γι' αυτό και κάθε φορά ο έρωτας είναι μια αγωνία, που αρνιόμαστε μ'όλη μας την ψυχή αλλά εκείνος μας κατακτάει, καιγόμαστε για να ξαναγεννηθούμε.

(απόσπασμα της συνομιλίας του Μ.Χατζιδάκη με τον Μ.Μπεζάρ από το "Ο καθρέφτης και το μαχαίρι" του Μάνου Χατζιδάκι, εκδ. Ικαρος, σελ. 81, χωρίς άδεια αναδημοσίευσης)



Όποτε γεύεσαι τον έρωτα, αγοράζεις όλο το συνολάκι μαζί, φούστα-μπλούζα. Δεν γίνεται αλλιώς. Αγοράζεις τη χαρά μα και τη λύπη, την ευχαρίστηση μα και τον πόνο, την ικανοποίηση μα και την αγωνία. Πρόκειται για αλληλένδετα στοιχεία.

Η άλλη εναλλακτική είναι να μην αγοράσεις καθόλου αυτό το συνολάκι και να μείνεις μαγκούφης, δηλαδή μόνος, με τις σκέψεις σου και τα άδυτα της ψυχής σου να αναμοχλεύονται βασανιστικά, σχεδόν μέχρι εμετού, και να δημιουργούν μια απόπνοια μέλαινας χολής (κοινώς μελαγχολίας) στην καθημερινή σου ανάσα.

Το φαινόμενο της ζωής στηρίζεται σε, και ορίζεται από, δυο διαδικασίες: την αναπαραγωγή και την κίνηση. Ζωή χωρίς έρωτα είναι ζωή χωρίς κίνηση, δηλαδή ξαλαφρωμένη και ήσυχη, ζωή που "μοιάζει με τον θάνατο, είναι το αντίθετο της δημιουργίας", όπως είπε και ο Μπεζάρ. Έρωτας λοιπόν είναι το ισοδύναμο της ίδιας της δημιουργίας και της κίνησης και συνεπώς, ζωή χωρίς έρωτα, με βάση τον προηγούμενο συλλογισμό, δεν είναι ζωή.


Υ.Γ.: Το post αυτό αφιερώνεται σε όλους όσους πονάνε από τον έρωτα και εύχονταν ο πόνος να μην ήταν συστατικό του στοιχείο. Αγαπητοί μου, έρωτας χωρίς πόνο είναι σαν να λέμε ημέρα χωρίς φως... Αποδεκτείτε το και δείτε κατάματα το πραγματικό φως, αλλιώς υπάρχει σαν εναλλακτική και ο σκοταδισμός.