Διαδικτυακή δήλωση αγάπης!


Κρίκος και εγώ αυτής της παιχνιδιάρικης αλυσίδας, που θέλει να καταγράψεις 10 πράγματα που αγαπάς, δεχόμενος την πρόσκληση από τον καλό φίλο Κώστα, δεν χάνω τη στιγμή να τα αναφέρω, με εντελώς τυχαία σειρά (όπως εξάλλου και όλα όσα μας συμβαίνουν καθημερινά, είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι):


- Το βιβλίο "Η Κοινωνία της Νόησης" του Marvin Minsky, που μου άλλαξε τον τρόπο που βλέπω την ανθρώπινη -αλλά και την εν γένει- νοημοσύνη

- Το βιβλίο "Ο Γέρος και η Θάλασσα" του Έρνεστ Χέμινγουέι, που μου έδειξε τον δρόμο που βαδίζουν οι ήρωες

- Την καταπληκτική σειρά του Carl Sagan "Cosmos: A Personal Voyage" που με έλουσε με άπλετο φως, χτίζοντας γέφυρα γνώσης, απαραίτητη για να φτάσω ως τα αστέρια

- Τις βόλτες με τη μηχανή μου, ειδικά μετά από εφημερίες και ειδικά σε μοναχικούς δρόμους δίπλα ακριβώς στη θάλασσα

- Να κάνω εκπλήξεις στους άλλους, προσφέροντάς τους το απρόσμενο και παρατηρώντας στη συνέχεια τον τρόπο που διαχειρίζονται τέτοιες στιγμές, θεωρώντας ότι ο άνθρωπος μπορστά στο απροσδόκητο, δείχνει μια πιο βαθειά πτυχή της προσωπικότητά τους

- Να χορεύω θρακιώτικα ασταμάτητα επί ώρες, αέρινα, καταϊδρωμένα, επιτιθέμενος σε κάθε αρνητική σκέψη, σε κάθε δυσκολία, σε κάθε εχθρό, χτυπώντας με δύναμη τα πόδια στο έδαφος για να ξορκίσω κάθε δαιμόνιο

- Να παίζω μουσική στο δρόμο με φίλους τρελούς και αλλοπαρμένους, όπως τότε στο Τορίνο, στη Via Garibaldi, ή στη Γαλλία, στο σταθμό του μετρό Pigale

- Να παρατηρώ τους σχηματισμούς, τα παιχνιδίσματα και τις ερωτοτροπίες των αστεριών, τις ξαστέρινες νύχτες του καλοκαιριού, ανάσκελα στην αμμουδιά κάποιας ερημικής παραλίας, και πλάι μου να ξαποστένει κάποια ψυχή, το πιο φωτεινό αστέρι του ουρανού μου

- Να ακούω Ξυλούρη, στη διαπασών, σε όποια φάση της ζωής μου, σε όποια διάθεση της καθημερινότητάς μου, σε όποια καλή ή κακή σκέψη με τυραννά και να περνώ απευθείας σε άλλη διάσταση, σε αυτήν των αρχαγγέλων

- Να μου χαμογελούν οι γιαγιάδες ασθενείς με τα μουστακάκια τους, όταν τις πειράζω, καθώς ακούω τα προβλήματα (μικρότερα ή μεγαλύτερα) που αντιμετωπίζουν ή αντιμετώπιζαν στον πρότερό τους βίο


Με τη σειρά μου καλώ για ομολογία πίστεως και αγάπης τους κάτωθι:

Τειρεσία

Profiterolaki

Έφη
Manito


Δυστυχώς δεν έχω περισσότερους μάρτυρες να καλέσω, οπότε αρκεστείτε στα λίγα και καλά...! Ελπίζω να μην είμαι ο πιο αδύναμος κρίκος και σπάσει αυτή η ιντερνετική αλυσίδα!!!

Καλή συνέχεια σε αυτόν τον δεκάλογο της αγάπης!



1 σχόλια:

Manito είπε...

Αν και δεν μου είναι εύκολο να καταγράψω 10 πράγματα που αγαπώ, το ίδιο δύσκολα μπορώ να αντισταθώ σε ένα τέτοιο "παιχνίδι". Η δική μου παρακαταθήκη λοιπόν:

- Όσο αλκοολικό κι αν ακούγεται μου αρέσει να κάθομαι στη γωνία ενός μπαρ, παρέα με τη βότκα μου και να χαζεύω τους ανθρώπους.

- Το Nightmare Before Christmas (και γενικότερα ο Tim Burton) που μου θυμίζει ότι ακόμα και στη σκοτεινή πλευρά υπάρχει ομορφιά.

- Το Monkey Island με το οποίο μεγάλωσα και αγάπησα τον κόσμο των πειρατών, καθώς και τον κώδικά τους.

- Τον σερ Άρθουρ Κόναν Ντόυλ που μου έμαθε τη διαφορά μεταξύ του βλέπω και του παρατηρώ.

- Το ολόγιομο φεγγάρι (πανσέληνο) για την παρέα του, ειδίκα τις νύχτες που χρειαζόμουν κάποιον. Όπου για να έναν περιέργο λόγο με επηρεάζει πάντοτε τόσο πολύ. Είτε θετικά είτε αρνητικά.

- Τη σιωπή...

- Τις ώρες που περνάω γράφοντας ή ζωγραφίζοντας.

- Την αδυναμία μου να πω όχι στους φίλους μου και να τους βοηθάω με οποιονδήποτε τρόπο μπορώ.

- Τα απογεύματα που έχω ελεύθερο χρόνο (σπάνιο φαινόμενο) να ξαπλώνω στον καναπέ και να βλέπω ταινίες (σερί) μέχρις πρωίας.

- Και τέλος (last but not least) τα λιγοστά δευτερόλεπτα προτού βγω στη σκηνή. Όπου το άγχος γίνεται θάρρος, το θάρρος αγάπη και όλα μαζί μια ιστορία.