Τα φώτα απέναντι

Μου είχαν πει ότι θα δω παράγκες, ξυπόλυτους, άστεγους, βρωμιάρηδες. Μου είχαν πει για χαμηλό βιοτικό επίπεδο, μου είχαν πει για φτώχεια.

Εγώ είδα άλλα πράγματα. Πηγαίνοντας απέναντι, στο Αϊβαλί, αντίκρυσα μια σύγχρονη πόλη, με αισθητική, πανέμορφα χρώματα, όμορφη αγορά, πλακόστρωτη, πολύ πιο μεγάλη από αυτήν της Μυτιλήνης, με τεράστια ποικιλία από ό,τι ψάχνει κανείς, με αλυσίδα μεγάλων καταστημάτων, με εμπορικά κέντρα που τα είχαν όλα, με πολυκαταστήματα που θύμιζαν Ευρώπη. Είδα επίσης ωραίες γυναίκες, απελευθερωμένες, με γούστο και τσαχπινιά, είδα αμάξια πρωτοκλασσάτα, είδα άντρες καλοντυμένους και φυσικά είδα πολύ λιγότερες τούρκικες σημαίες από ό,τι μου είχαν περιγράψει. Και εκείνα τα Μοσχονήσια, τι θέρετρο θεέ μου; Τι αρχιτεκτονική, τι χρώματα, τι απόλαυση;

Είδα όμως και κάτι άλλο, ακόμα πιο σημαντικό από όλα τα προηγούμενα ίσως. Είδα ότι το χρήμα κυβερνά παντού, γεφυρώνει η διαφορετικότητα, εξομοιώνει εχθρούς και σε αντιμετωπίζει ως έναν ακόμα πελάτη. Αυτό λέγεται αλλιώς και παγκοσμιοποίηση. Σίγουρα, δίπλα στο χρήμα συντελείται και μια ανάμειξη πολιτισμών, και αυτό συνέβαινε πάντα σε όλη την Ιστορία του ανθρώπινου είδους, ειδικά του ναυτικού είδους (από τέτοια Ιστορία αλλο τίποτα σε τούτα εδώ τα μέρη), αλλά αυτά είναι δευτερεύοντα. Το πρωτεύον είναι ότι τα πρωτεύοντα που αναπτύχθηκαν εδώ τριγύρω, είχαν μια μόνο ταυτότητα όλα αυτά τα χρόνια και αυτή διατηρούν ακόμα: το χρήμα. Το μείζον θέμα όμως, είναι με τι όρους συντελείται αυτή η παγκοσμιοποίηση και αυτή η ανάμειξη πολιτιστικών γεύσεων, αφού μπορεί το ανακάτεμα να βγάλει λιχουδιά, μπορεί να βγάλει όμως και χυλό.

Κινητήρια δύναμη το χρήμα λοιπόν, ξεπερνά πολιτιστικές, ιστορικές, θρησκευτικές διαφορές και ενώνει κάτω από την κοινή ανάγκη: την κατανάλωση, και μάλιστα την κατανάλωση φτηνών αλλά καλής ποιότητας προϊόντων, χωρίς να πρέπει να πληρώσεις 10πλάσια της πραγματικής αξίας την τιμή ενός αγαθού, όπως κάνεις εδώ στο Ελλαδιστάν. Άρα γιατί να μην πάει κανείς να αγοράσει από την Τουρκία ή τη Βουλγαρία;

Κατάλαβα ένα πράγμα, φίλοι μου: αν δεν πας να εξερευνήσεις μόνος σου την πραγματική πηγή του φωτός που βλέπεις απέναντι σου, τότε θα δέχεσαι άκριτα το φως που διαθλάται μέσα από τα λογής λογής εθνικά ή άλλης φύσης -όλα όμως φτιαχτά και εντελώς κατευθυνόμενα- π(ρ)ίσματα της καθημερινότητας, δείχνοντάς σου μια παραλλαγμένη εικόνα του πραγματικά λευκού -και τελικά αθώου- φωτός, δείχνοντάς σου, αυτά που το κάθε π(ρ)ίσμα θέλει να τονίσει. Εξωραϊσμένη ή ραϊσμένη πραγματικότητα, ίσως να μην είναι λοιπόν, η πραγματική πραγματικότητα... Ίσως ένα ταξίδι στην πηγή του φωτός να μας λύσει τις απορίες και όχι να καθόμαστε στις αναπαυτικές ξαπλώστρες της μικρής ζωούλας μας!

Κατά τα άλλα υγιαίνετε!