Η Καρδιά μένει πάντα στην ίδια θέση. Αριστερά.

Παγκόσμια Ημέρα Καρδιάς ήταν την περασμένη Κυριακή. 

Πάντα διαλέγει να είναι την τελευταία ημέρα του Σεπτέμβρη.

Πάντα τελευταία η καρδιά... Ίσως να έχει τους λόγους της.

Δυο αποσπάσματα που μου έστειλε η... καρδιακή φίλη και συνάδελφος Ι.Χ. για την ημέρα καρδιάς, την οποία ευχαριστώ για αυτό το μοίρα-σμα που μας ενώνει:

“Η καρδιά μένει πάντα στην ίδια θέση ή μια στο τόσο αλλάζει θέση; Μετακινείται δεξιά και αριστερά;”

Του απάντησα: 

“Όχι, η καρδιά μένει πάντα στην ίδια θέση. Αριστερά.”

Και αρχίζουν οι σκέψεις.

Κάποια μέρα θα μεγαλώσεις.

Και τότε θα καταλάβεις ότι η καρδιά ζει

σε χιλιάδες διαφορετικά μέρη,

χωρίς πραγματικά να κατοικεί πουθενά.

 

Ανεβαίνει μέχρι το λαιμό σου,

όταν είσαι φορτισμένο.

Κατεβαίνει ως το στομάχι σου,

όταν φοβάσαι ή πληγώνεσαι.

 

Υπάρχουν φορές που επιταχύνει τους χτύπους της και νιώθεις σαν να θέλει να βγει από το στήθος σου.

 

Άλλες φορές πάλι, αλλάζει θέση με το μυαλό.

 

Μεγαλώνοντας,

θα μάθεις να παίρνεις στα χέρια την καρδιά σου

και να την αποθέτεις σε ξένα χέρια.

Τις περισσότερες φορές

θα γυρίσει πίσω πληγωμένη.

 

Μην ανησυχείς. Θα είναι όμορφο και αυτό.

Ή μάλλον, αυτό θα είναι το πιο όμορφο.

Αλλά θα το καταλάβεις μετά από

πάρα πολύ καιρό.

 

Θα υπάρξουν ημέρες που θα νομίζεις

ότι δεν έχεις καρδιά.

Ότι την έχεις χάσει.

 

Και θα την ψάχνεις με αγωνία σε μια ανάμνηση,

σε ένα άρωμα, στο βλέμμα ενός περαστικού,

στις άδειες τσέπες ενός κουρελιασμένου παλτού.

 

Έπειτα, θα υπάρξει μια άλλη ημέρα.

Μια ημέρα λίγο διαφορετική.

Κάπως ξεχωριστή. Αρκετά σημαντική.

 

Την ημέρα που θα καταλάβεις ,πως δεν έχουν ΟΛΟΙ καρδιά."

 

(από ένα καρδιολόγο στο παιδιατρικό τμήμα στο νοσοκομείο Bambino Gesu Roma)

 

---------------------------------------------------------------------------------------

"Αγάπα και αν δεν έχεις πτυχία, θα αποκτήσεις μόρφωση. 

Αγάπα και αν αισθάνεσαι μικρός, θα γίνεις γίγαντας. 

Αγάπα, ώστε τα υψηλά αποκτήματα της ζωής σου να είναι η ζωή με βάθος. 

Αγάπα, και από εργατικό μυρμήγκι που ψάχνει τα ψίχουλα ετούτου του κόσμου, θα γίνεις το μυροφόρο άνθος που προσελκύει στη γύρη του όλα τα σμήνη των μελισσών. 

Αγάπα."

Απόσπασμα από το βιβλίο Πες μου Δάσκαλε... για τον εαυτό, την αλήθεια, την ευγνωμοσύνη. του Δημήτρη Νομικού, εκδ. IWRITE, 2019

(φωτό από web)