Λογικού ετύμου, ε;

 

Σήμερα θέλω να μιλήσω για μια σπουδαία λέξη. 

Συνειδητοποίησα ετυμο-λογικά

τη σημασία της, χωρίς να πιστοποιώ ότι

είμαστε έτοιμοι-λογικά

να μπορούμε εμείς οι άνθρωποι,

στο μέλλον, σε κάθε δύσκολη απόφαση, 

απέναντι σε κάθε δύσκολη κατάσταση που μας προσμένει,

να τη χρησιμοποιούμε και να γευόμαστε την αξία της.

Ο λόγος, είναι ότι πριν τη λογική χρήση της λέξης ταύτης, 

μπαίνει σαν σφήνα -σαν διάβολος θα έλεγα καλύτερα-

το συναίσθημα και τα καλόπαιδά της, όπως

ο φόβος, ο εγωισμός, ο ανταγωνισμός, η άρνηση.

Ο λόγος, για τη λέξη "συγχωρώ".

Αντιλήφθηκα ότι ουσιαστικά μιλά για το "να χωρέσει μαζί και ο άλλος", από το συν-χωρώ, δηλαδή το να επιτρέψουμε σε κάποιον να χωρέσει μαζί μας. Σπουδαίο πράγμα για μια κοινωνία. Θεμέλιο της κοινωνίας, θα έλεγα πιο σωστά, ώστε να χωρέσουν μαζί και να συνυπάρξουν τόσοι άνθρωποι. Τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι. Και προσέξτε, είναι κίνηση ενεργητική, από τον έναν στον άλλον. Σαν να του κάνουμε αυτό που λέγαμε μικροί και αθώοι, "έναν κώλο πιο πέρα", στα πεζούλια της γειτονιάς του χωριού (για όσους από εμάς είχαμε την τύχη να τα ζήσουμε κάποτε), ώστε να κάτσει και αυτός ο άλλος. Αυτός ή αυτή που μας πλήγωσε. Αυτός ή αυτή που ίσως δεν πρόσεξε και έκανε λάθος. Αυτός ή αυτή που ίσως εμείς δεν προσέξαμε και έκανε λάθος... Μύλος...

Και σαν πρόσταγμα προς όλους μας, έχει απίστευτο νόημα η λέξη: συγ-χώρα. Μαζί, να γίνουμε δηλαδή, μια χώρα! Μια χώρα και πολύς Χώρος για όλους. Και βλέπουμε για τα μετά... (για το Μετα-νεωτερισμό, το Μετα-διαφωτισμό, τη Μετα-φυσική, τη Μετα-covid εποχή...). 

Σπουδαίο πράγμα η ετυμο-λογία του κόσμου (των λέξεων). Φαίνεται όμως ότι 

απασχολεί όσους αναζητούν την κοσμο-λογία και τα μυστικά της. 

Λογικού ετύμου λοιπόν, η λέξη συγ-χωρώ για μια κοινωνία. Είναι όμως άραγε Λογικού ετοίμου οι χρήστες της; (τόσο οι χρήστες της λέξης όσο και οι χρήστες της κοινωνίας μας;)

Υ.Γ.: Και για να προλάβω όσους ξέρουν ότι η συγχώρεση έχει όρια (προσωπικά, κοινωνικά, ηθικά), νομίζω η παρακάτω τακτική δίνει επίσης μια θεμελιώδη κοινωνική προοπτική του "όλοι μαζί χωράμε". 

Φυσικά σε αυτόν τον αντίλογο, υπάρχει και άλλος αντίλογος, αυτός τού μέχρι πότε θα στρίβουμε το κεφάλι μας, μέχρι πότε θα σιωπούμε και μέχρι πότε θα είμαστε απαθείς στο μπάχαλο που συμβαίνει δίπλα μας και σε όλους εκείνους τους ανόητους και επιπόλαιους που μας διαφεντεύουν. Και μια πρόχειρη απάντηση σε τούτο το ερώτημα, είναι ότι η "σιωπή είναι χρυσός" και κάπως έτσι ο... μύλος της σκέψης συνεχίζεται και χάνεται η μπάλα και το ίδιο συμβαίνει τελικά και με την κοινωνία, η οποία είναι μάλλον μια κοινωνία Μύλος. Σας το λέει κάποιος που γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια κοινωνία με πολλούς τέτοιους Μύλους, εξ ού (κατά πιθανότερη ετυμολογική άποψη) και το Μολάοι...