Εικόνα 1η:
Παρατηρήστε το καλάθι που κρέμεται από ένα σκοινί από τα κάγκελα του πρώτου ορόφου του συγκεκριμένου κτηρίου. Δεν θα μου κινούσε και πολύ την περιέργεια, αν αυτό το κτήριο δεν ήταν κτήριο της 1ης ΥΠΕ (Υγειονομικής Περιφέρειας Αττικής), στη συμβολή Αλεξάνδρας και Βασιλίσσης Σοφίας, από την εσωτερική πλευρά του συγκροτήματος όμως, εκεί που δεν έχουν πρόσβαση πολλοί... Το εν λόγω καλαθάκι, είναι για να στέλνουν υπηρεσιακά έγγραφα οι από πάνω στους κάτω και οι από κάτω στους από πάνω... Προφανώς δεν υπάρχει ανσανσέρ, mail, WIFI, σκάνερ, γουόκι-τόκυ, ή άλλο τελοσπάντων, σύστημα ενδοεπικοινωνίας ανάμεσα στο ισόγειο και τον πρώτο όροφο, οπότε οι κατακουρασμένοι υπάλληλοι, για να μην καταφεύγουν στην έσχατη και αντιπαραγωγική λύση του εξωτερικού κλιμακοσασίου, επιλέγουν την φθηνή αυτή, πλην αποδοτική, λύση του καλαθιού!
Εικόνα 2η:
Κάπου στην απέναντι πλευρά του δρόμου, στη Βάρης-Κορωπίου, σταματημένος περιμένοντας ένα φανάρι, διαβάζω στα πεταχτά το μήνυμα του τοίχου: "I' m not anti-social, I'm anti-bullshit". Νομίζω αυτή η δήλωση λέει πολλά για τον τρόπο που ζούμε σήμερα.
Και αν αυτές οι δυο εικόνες είναι για να κλαις με αυτά που αποτυπώνουν, σας παραθέτω και δυο τρόπους για να χαμογελάς:
"Να χαμογελάς κι ας μην υπάρχει λόγος.
Χαμογελάς για να παρουσιαστεί ο λόγος."
(εξαιρετικό απόσπασμα-απόσταγμα από "Το Δώρο" του Στέφανου Ξενάκη, σελ. 243, εκδ. Key Books, 2018, που όλοι σας πρέπει να διαβάσετε)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου