Σούπερ τυπάκια...

"Εδώ είναι Βαλκάνια δεν είναι παίξε γέλασε..." 

Μωρέ, είναι και παραείναι παίξε και γέλασε, αφού ο κόσμος, πραγματικά "εκπέμπει αλλού" και έχει μια άλλη θεώρηση των φαινομένων που τον περιβάλλουν...

Πώς να μην γελάς λοιπόν, και -αυτομάτως προεκτείνοντας- να μην χαμογελάς με όλα όσα σου συμβαίνουν, όταν έχεις για εξομολογητή σου και πνευματικό σου τα πιο όμορφα μυστικά από το περιβάλλον το φυσικό σου;

Όταν, οι χτύποι της γης που πάτησαν οι πρόγονοι γίνονται κουδούνια και καμπάνες, και όταν οι προβιές τους και τα δέρματά τους, γίνονται η τροφή για τις νέες φυλλωσιές που ανθίζουν σήμερα;

Φίλοι μου, όσο και αν λένε ότι "δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα, (διότι) κρύο δεν έκανε ποτέ", μην τους πιστεύετε. Και κρύο κάνει, και παγετούς έχει, ειδικά στις μέρες μας που όλα λειτουργούν χωρίς πετρ-έλαιο(ς)...

Αν όμως, είναι κάτι που ανθίσταται σε τόση ψυχρότητα καιρική (δηλαδή των καιρών...), είναι οι καρδιές των ανθρώπων που παρότι ως "καρδιές μπαλόνια, πετούν στο πουθενά", κάνουν αυτό το πέταγμα φαντασμαγορικό, χρωματιστό ωσάν ουράνιου τόξου πετάρισμα, και κυρίως ομαδικό και ω!μαγικό!

Βέβαια, κάποιες φορές, μπερδεύεσαι και δεν ξέρεις τι είναι πραγματικό ή τι σαρκαστικό, καθώς τα όρια της σάτιρας και της πολιτικής πράξης πολλάκις δυσδιάκριτα...

Όπως και να έχει πάντως, σε τέτοια βαροχειμωνιά (σήμερα -8 οC), μόνο μια πηγή ζεστασιάς έχει αποδειχτεί μακραίωνα αξιόπιστη, με την καλύτερη απόδοση και με άμεση σχεδόν απόσβεση κόστους:  είναι η θέρμη των ανθρώπων και το πείσμα τους να συνεχίζουν να ζουν αδιάκοπα στην απέραντη -μα πανέμορφη- γη.

Διότι, σε τούτα εδώ τα μέρη αγαπητοί μου, οι άνθρωποι ό,τι και αν τους συμβαίνει, δε μασούν! Το λένε και το εννοούν μα κυρίως... το δείχνουν εμπράκτως ότι δε μασούν!

(όλες οι φωτό είναι σημερινές, ολόφρεσκιες, απο το κατάψυκτο iphone μου...)