That makes me think of two...



Σε μια παθολογική κλινική, η πλειοψηφία των νοσηλευόμενων ασθενών, είναι ηλικίας άνω των 70 ετών... Κοινώς, παππούδια και γιαγιάδες!

Κάθε φορά που φτάνουν στα επείγοντα, φαίνονται τόσο καταβεβλημένοι, που δεν ξέρεις αν είναι από τη μαχη με τη ζωή τόσα χρονια ή από τη μάχη με το Θάνατο...

Όταν όμως την επόμενη μέρα που έχουν ηρεμήσει και αυτοί και εσύ, τους ξαναδείς στην κλινική, σου βγάζουν μια πραγματική γλυκάδα και μια στωικότατη ηρεμία που αδυνατείς να καταλάβεις από πού διάλο πηγάζει...

Επειδη το κάθε παππούδι, όσο ζαρωμένο δέρμα και αν έχει, όσο ενοχλητική απόπνοια και αν σκορπίζει, όση δυσκαμψία και αν προβάλει εμποδίζοντάς σε να παρέμβεις, και όσο κουκουρουκου απαντήσεις και αν σου δίνει -κοινώς επικοινωνία μηδέν!- αξίζει να σεβαστείς τις πρότερες εικόνες αυτού του ανθρώπου, που είναι αόρατες σε ένα τμήμα ΤΕΠ, αυτές που κουβαλάει μέσα του και συγκροτούν ό,τι ζωντανό του έχει απομείνει.

Συνεπώς, αγαπητοί μου παθολογίζοντες ασκληπιάδες, σεβασμός στην τρίτη ηλικία! Κουβαλάνε Ιστορία που εμείς μόνο σε γραπτά κείμενα βλέπουμε...



"Old Man"
by Neil Young





Old man look at my life,
I'm a lot like you were.
Old man look at my life,
I'm a lot like you were.

Old man look at my life,
Twenty four
and there's so much more
Live alone in a paradise
That makes me think of two.

Love lost, such a cost,
Give me things
that don't get lost.
Like a coin that won't get tossed
Rolling home to you.

Old man take a look at my life
I'm a lot like you
I need someone to love me
the whole day through
Ah, one look in my eyes
and you can tell that's true.

Lullabies, look in your eyes,
Run around the same old town.
Doesn't mean that much to me
To mean that much to you.

I've been first and last
Look at how the time goes past.
But I'm all alone at last.
Rolling home to you.

Old man take a look at my life
I'm a lot like you
I need someone to love me
the whole day through
Ah, one look in my eyes
and you can tell that's true.

Old man look at my life,
I'm a lot like you were.
Old man look at my life,
I'm a lot like you were.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Στράτο,
Συγχαρητήρια γι’ αυτή την ανάρτηση και σ’ ευχαριστώ και εκ μέρους των παππούδων (αν μου επιτρέπεται να το κάνω).
Το συνημμένο γράμμα εις ενίσχυση αυτής της άποψης.
Τειρεσίας


Τα καλά της Υγείας

Κύριε διευθυντά
Σας αναφέρω τη φροντίδα που έτυχα στις 9/6/2011, όταν χρειάσθηκε να μεταφερθώ εκτάκτως για καρδιολογικό πρόβλημα στο «Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών Γεώργιος Γεννηματάς». Οδηγήθηκα στα εξωτερικά ιατρεία του καρδιολογικού τμήματος στις 16.30 και παρέμεινα εκεί έως αργά το βράδυ, όπου ύστερα από πλήρεις εξετάσεις έφυγα από το νοσοκομείο. Η φροντίδα την οποία βίωσα με εξέπληξε ευχάριστα, διότι είχα εντελώς αντίθετα ακούσματα. Η εφημερία των νέων γιατρών αγωνιζόταν με πολύ μεγάλο φιλότιμο, συνέπεια, ιατρική αυτοπεποίθηση, αγάπη για τον ασθενή και αγώνα να κυλούν όλα ήρεμα, τη στιγμή που δεν έλειπαν και οι δύστροποι ασθενείς. Οι νέοι αυτοί γιατροί και των δύο φύλων, μου συμπεριφέρονταν με πολλή ευγένεια και μεγάλη ευθύνη του έργου που επιτελούσαν. Δεν παραλείπω να αναφέρω και τη φροντίδα ενός ευγενικού και χαμογελαστού τραυματιοφορέα. Εφυγα με τις καλύτερες εντυπώσεις και θεώρησα υποχρέωσή μου να ευχαριστήσω δημοσίως αυτούς τους γιατρούς και τους εύχομαι να έχουν τη δύναμη και την ψυχραιμία να είναι πάντα τόσο υπεύθυνοι και να αγγίζουν τον ανθρώπινο πόνο. Εύγε σ’ αυτά τα παιδιά. Θα πρέπει σε αυτή τη χώρα να διώξουμε την προκατάληψη, να βλέπουμε τα καλά και να τ’ αναγνωρίζουμε δημοσίως.
Ευχαριστώ πολύ τους γιατρούς - Κωνσταντινα Σωτ. Τσιρακη

«ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» - Γράμματα αναγνωστών 28/7/11

astromonos είπε...

Και εγώ ευχαριστώ για την αναδημοσίευση της επιστολής.

Κάποιοι παλεύουν για κάτι καλύτερο. Λίγοι φαίνονται προς τα έξω. Ας, είναι... Αρκεί, που υπάρχουν!