Άη-Βασίλη μην έρθεις φέτος τα Χριστούγεννα! Σε βαρέθηκα...

 

Μέρες που είναι, βλέπεις παντού Άη-Βασίληδες που μοιράζουν δώρα. Σε κάθε σχολική εορτή, σε κάθε τελευταίο μάθημα αγγλικών, ενόργανης γυμναστικής, μπαλέτου, κολύμβησης, χορού, σε κάθε εν γένει συνάντηση οργανωμένων συνόλων που στήνουν μια γιορτούλα... Παντού και πάντα θωρείς και από έναν Άη-Βασίλη που φέρνει δώρα πριν την ώρα του (πριν τα μεσάνυχτα των Χριστουγέννων) και έτσι θαρρείς ότι χάνεται η μαγεία των Χριστουγέννων και του συμβόλου του Άη-Βασίλη.

Θυμάμαι, κάποτε όταν ήμουν εγώ παιδί, τον Άη-Βασίλη δεν τον βλέπαμε σχεδόν ποτέ, τον φανταζόμασταν μόνο και τον περιμέναμε μεσάνυχτα μήπως τον δούμε να μας φέρνει δώρα, αλλά πάντα ο ύπνος και η κούραση από το παιχνίδι στους δρόμους μας προλάβαινε και έτσι χάναμε άλλη μια ευκαιρία να δούμε από κοντά τον πραγματικό άσπρο γενειοφόρο χοντρό κύριο με την κόκκινη στολή. Η ελπίδα όμως έμενε άσβηστη έως τα επόμενα Χριστούγεννα και φτου και από την αρχή. Αυτή η προσδοκία όμως, ήταν που γεννούσε τη μαγεία. Αυτή η προσμονή ήταν που κρατούσε αναμένο το φυτίλι της πίστης ότι ο Άη-Βασίλης υπάρχει και θα τον δούμε κάποια στιγμή ολοζώντανο μπροστά μας. Το όλο θέμα λοιπόν, ήταν ο Άη-Βασίλης και όχι το δώρο που μας φέρνει...

Με λίγα λόγια η μαγεία ήταν στο μυαλό μας επειδή δεν την αφήναμε να βγει από εκεί και να γίνει κάτι σύνηθες. Η μαγεία των Χριστουγέννων όπως και η μαγεία εν γένει, ήταν κάτι σπάνια πράγματα για το μυαλό μας. Δεν τα έβρισκες εύκολα και έτσι τα αναζητούσες, τα έψαχνες, πίστευες ότι υπάρχουν...

Σήμερα, τα πράγματα έχουν αλλάξει σημαντικά. Όπως είπαμε, παντού τούτες τις μέρες τα παδικά μάτια βλέπουν Άη-Βασίληδες σαν κάτι συνηθισμένο, όπου και αν κοτάξουν, οπότε το όλο θέμα αφορά τελικά το ή τα δώρο/δώρα που φέρνει και όχι ποιος τα φέρνει... Έχει απομαγευτεί ο κόσμος και οι μέρες των Χριστουγέννων, τα παιδιά εννοείται ότι δεν πιστεύουν σε αυτό το πνεύμα και πάνε στο δια ταύτα: τι παιχνίδι νέο απέκτησαν, για να ασχοληθούν μαζί του για λίγες μέρες (εβδομάδες στην καλύτερη των περιπτώσεων) και μετά πάμε στο επόμενο δώρο, καθώς όλο και κάποια άλλη εορτή θα έχει φτάσει έως τότε (γιορτή, γενέθλια, επέτειος, επίσκεψη κάποιου ξεχασμένου συγγενούς που θα φέρουν δώρα κλπ). Δεν είναι όμως μόνο αυτή η υπερβολή και η αμετροέπεια με την οποία μπουκώνουμε τα παιδιά μας (και εμάς τους ίδιους), είναι ότι βιαζόμαστε να τους την προσφέρουμε, ενδεικτικό μιας κοινωνίας που πάσχει κυριολεκτικά και μεταφορικά από πρώιμη εκσπερμάτιση, μια νευρωτική κατάσταση απομάγευσης, χωρίς προκαταρκτικά, χωρίς προετοιμασία, χωρίς το κατάλληλο σκηνικό της προσμονής... Σήμερα, όλα προσφέρονται πλουσιοπάροχα στο πιάτο σου, χωρίς καν να κουνήσεις το μικρό σου δαχτυλάκι, ή μάλλον έχοντας πιο σωστά, κουνήσει μόνο τον αντίχειρά σου που σκρολάρει το κινητό σου και από εκεί κινεί όλον τον κόσμο σου. 

Κάποτε, η μαγεία ήταν το σπάνιο και η λογική προσπαθούσε να ερμηνεύσει αυτές τις μαγικές στιγμές. Δεν τα κατάφερνε και έτσι το έριχνε στην τέχνη και έκανε αυτές τις μαγικές στιγμές ποίηση, ζωγραφιά, μελωδία. Σήμερα, σε μια εποχή που όλα τριγύρω μας πιπιλίζουν το μυαλό ότι είναι μαγικά (μαγικές εκδρομές, μαγικές στιγμές, μαγικές διακοπές, μαγικές παρέες, μαγικές γεύσεις, μαγικές διαδρομές κλπ), το σπάνιο είναι η λογική...

Οι καιροί αλλάζουν θα μου πείτε, αυτό είναι αναπόφευκτο. Κάποια άλλα πράγματα όμως, όπως κάποιες αξίες πανανθρώπινες και διαχρονικές δεν αλλάζουν. Ποιες άραγε να είναι αυτές...;

Ρώτησα το ChatGPT4 την εξής ερώτηση στα αγγλικά:

- Tell me some universal and timeless values.

Και μου απάντησε τα εξής:

- There are many universal and timeless values that are embraced by cultures around the world. These values guide human behavior, foster relationships, and contribute to the well-being of individuals and societies. Here are some of the most widely shared: 

Kindness – Treating others with respect, compassion, and care is a value that transcends cultures and strengthens communities. 

Honesty – Being truthful and transparent in actions and words builds trust and fosters healthy relationships. 

Respect – Acknowledging the inherent worth and dignity of others, regardless of differences, creates harmony and mutual understanding. 

Love – Love, in its many forms, is a cornerstone of human experience, whether it’s familial, romantic, or platonic, and is fundamental to emotional connection. 

Integrity – Acting in accordance with moral and ethical principles, even when no one is watching, is a key value in fostering trust and personal credibility. 

Justice – Fairness and the pursuit of equal treatment for all people are core principles in creating societies where everyone has the opportunity to thrive. 

Gratitude – Appreciating the good things in life, and expressing thankfulness, enhances happiness and strengthens relationships. 

Empathy – The ability to understand and share the feelings of others promotes compassion and social cohesion. 

Courage – Standing up for what is right, even in the face of fear or adversity, is valued across time and cultures. 

Perseverance – The ability to keep going despite obstacles is essential for personal growth and achieving long-term goals. These values are often taught through family traditions, education, and cultural norms and play a significant role in shaping societies and personal character. 

Φέτος, στο δικό μου γράμμα προς τον Άγιο Βασίλη (που ίσως είναι τελικά ο Άγιος Νικόλαος σε μια κρίση ταυτότητας των Αγίων αναμεταξύ τους...) του έγραψα ότι ήθελα να ΜΗΝ έρθει, τον βαρέθηκα πια να έρχεται και να τον βλέπω παντού μπροστά μου! Το πολύ το κυρ-ελέησον το βαριέται και ο Θεός και ίσως και οι Άγιοί του...