Τα παιδιά μας.
Για έναν γονέα, αυτός είναι ο υπέρτατος σκοπός του: να στεριώσει γερούς σωματικά και ψυχικά ανθρώπους. Να "αναστήσει", έλεγε η γιαγιά μου εννοώντας να μεγαλώσει τα παιδιά της...
Πόσες δυσκολίες σε αυτό το ανάστημα, καθώς υπονοεί την προηγηθείσα σταύρωση... Γονέων και παιδιών. Σε ένα ταξίδι συναρπαστικό, που όμοιό του δεν υπάρχει. Ένα θεατρικό έργο με πρώτη πρόβα και παράσταση, δίχως προετοιμασία στο νέο, το αναπάντεχο.
Πρόσφατα σε μια ομιλία μιας παιδοψυχολόγου για το πώς να ισχυροποιήσουμε τα παιδιά μας και να τα κάνουμε ανθεκτικά στο νέο κόσμο που ζούμε, μας μίλησε πως ο στόχος πρέπει να είναι οι... φοίνικες!
Η λέξη "φοίνικας" βέβαια, παραπέμπει και στον άλλον φοίνικα, το βαθυκόκκινο πουλί της μυθολογίας, που αναγεννάται από τις στάχτες του, από τα λάθη του ίσως ή από όλα αυτά που τον σκοτώνουν καθημερινά... Και μετά από κάθε γέννα, βγαίνει πιο δυνατός και πιο σοφός, έτοιμος για νέες περιπέτειες. Αυτό νιώθω σαν πατέρας κάποιες φορές. Κάθε μέρα, κάτι νέο. Μια μάχη με την ίδια τη ζωή. Πότε κερδίζεις, πότε σε κερδίζει. Αν σε ενδιαφέρει όμως η σωτηρία της ψυχής σου, τότε μέσω της διαδικασίας του φοίνικα, αυτή μπορεί και αναγεννάται...