Για τη ράτσα μας, έχουν γράψει κάπου στα 1000μΧ ποιητές της Βυζαντινής περιόδου, ότι:
«Ποτέ ομόνοιαν οι Ρωμιοί,ποτέ μοναφεντίαν
ποτέ καλών ανάκλησιν ουκ ημπορούν να ιδούσιν»
Αντί ευχών, λοιπόν, ας προσπαθήσουμε να μιλήσουμε με πράξεις, να αλλάξουμε πρώτα τους εαυτούς μας πριν αλλάξουμε τους γύρω μας και ας προσπαθήσουμε επιτέλους να πιάσουμε δουλειά, πραγματική δουλειά.
(Υ.Γ.: Πηγή του δημοτικού αυτού ποιήματος είναι από αφήγηση της καθηγήτριας Μαρίας Ευθυμίου στο ευρύ κοινό, που υπάρχει ελεύθερα στο διαδίκτυο)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου