Η προηγούμενη ανάρτηση ήταν αφιερωμένη στην κόρη μου. Αυτή, είναι αφιερωμένη στον γιο μου. Αν κάποτε τη δει, του εύχομαι να αντέξει το βάρος αυτών των λόγων του Καζαντάκη που τόσο με ταλαιπώρησαν κατά καιρούς στη ζωή μου και άλλο τόσο με εξέφρασαν βαθιά. Είτε αποδεχτεί τη μεγάλη εντολή να ξεπεράσει τον πατέρα του είτε όχι, αξίζουν αυτά τα λόγια έστω κάποια προσοχή...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου