Σήμερα, 18 Δεκεμβρίου εδώ στης Κύπρου τα ρηχά νερά, η μέρα είχε αρκετές βουτιές στα βαθιά του νου:
Τελικός Μουντιάλ. Η μπάλα (ή "μάπα") κατά την τοπική διάλεκτο... Πόσο εξουσιάζει διαχρονικά το νου του ανθρώπου αυτή η στρογγυλή θεά! Σήμερα το παγκόσμιο γεγονός της χρονιάς!
Εκλογές Αρχιεπισκοπικές για την ανάδειξη νέου Αρχιεπισκόπου. Με κάλεσμα, ο κλήρος να αποφασίσει. Σε ποσοστό περίπου 30% συμμετοχή, καταμετρούνται ακόμα οι ψήφοι. Η θρησκεία ήταν, είναι και θα παραμείνει διαχρονικά ένας θεσμός εξουσίας πάνω στο νου του ανθρώπου. Ένας θεσμός "μάσας", καθότι είναι πολλά τα 30 αργύρια (που είναι να π)Άρη...
Δείτε τώρα μαζί τις παραπάνω φωτογραφίες και παρατηρήστε την ομοιότητα της σημειολογίας:
Το έπαθλο και Το σκήπτρο. Στρογγυλά και χρυσά. Πολυπόθητα τρόπαια. Σύμβολα υπεροχής. Σημεία κορυφής. Σημεία εξουσίας. Σημεία των καιρών. Σημεία και τέρατα... και πολλά άλλα σημειο-λογικά και σημειο-παράλογα, χωρίς να μπορεί κάποιος να βάλει σημεία στίξης και γενικά ένα τέλος σε αυτά. Και στο κάτω κάτω γιατί να βάλει τέλος; Αφού ο Χριστός (του οποίου του γέννεση θα εορτάσουμε σύντομα) ήρθε για να άρει το Τέλος ως οντότητα!
Σήμερα, εδώ στην Κύπρο, είχε όμως και σχολική εορτή στο σχολείο της κόρης μου. Που ήταν ντυμένη κούκλα χριστουγέννων που την κούρδιζαν κάτι ξωτικά για να κινείται... Από τώρα εμφυτεύεται έστω σκηνοθετικά εκείνη η εξουσιαστική διάθεση κάποιων ξωτικών πάνω σε κάποιες κούκλες...
Αλλά για να δείτε πόσο αυτά που σας αναφέρω έχουν διαποστίσει πολιτισμούς, συνειδήσεις και κουλτούρες, ακούστε τα υπέροχα κάτωθι δημιουργήματα - αριστουργήματα:
"Τα τζιτζίκια"
(Από το δίσκο "Το θαλασσινό τριφύλλι")
Μουσική: Λίνος Κόκοτος
Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Ερμηνεία: Μιχάλης Βιολάρης
(και τώρα αντιστοιχίστε κάποιες λέξεις με αυτά που είπαμε πιο πάνω: το τριφύλλι του τίτλου ως ισοδύναμο του "χόρτου", του "τρίφυλλου", του "όπιου" και του όποιου αναμασά αυτές τις έννοιες. Η Παναγιά... Ο Βασιλιάς... Ο Ήλιος... Οι άγγελοι... είναι ακόμα κάποιες πινελιές του καμβά της εξουσίας.)
"Το Τρελοβάπορο"
(Από τη συλλογή "Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας")
Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Δημήτρης Λάγιος
Ερμηνεία: Νίκος Δημητράτος και Χορωδία Λαμίας
("έλα Χριστέ και Κύριε λέω" για να συμπληρώσει ή να αντιδιαστείλει το "κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα"; σε ένα παιχνίδια θρησκείας και επιστήμης που χρειάζονται χέρι-χέρι για να προχωρήσει η ζωή μας; Και εκείνα τα βαποράκια τι σχέση έχουν με το μεγάλο τρελοβάπορο; Μήπως ο "λοστρόμος αθώος ναύτης πονηρός" να ξέρει κάτι παραπάνω;)
Και κάπου εκεί έρχεται η διαπίστωση (δια στόματος Βίλχελμ Ράιχ, στο "Άκου Ανθρωπάκο"):
"Δεν καταλαβαίνεις. Ξέρω πολύ καλά ότι το «να είσαι ελεύθερος να γίνεις σκλάβος του καθενός» κάθε άλλο παρά απλή ιδέα είναι..."
(απόσπασμα χωρίς άδεια αναδημοσίευσης από το "Άκου Ανθρωπάκο", Βίλχελμ Ράιχ, εκδ. ΜΙΝΩΑΣ, 14η ανατύπωση Ιούλιος 2021, μτφ. Αύγουστος Κορτώ, σελ. 33)... Σελ. 33 του συγκεκριμένου βιβλίου... σαν να ήξερε η σελίδα ότι αυτό που περικλύει μέσα της είναι ακριβώς αυτό που περικλύει και το κελί 33... Το ανθρώπινο μυαλό! Για αυτό έμεινε χωρίς μυαλό, το συγκεκριμένο παιδί που τραγουδιέται στο εν λόγω άσμα...
Και αν αγαπητοί μου φίλοι, μετά από όλα αυτά που διαβάσατε ανωτέρω, δεν καταλαβαίνετε τίποτα, δεν σας κρατώ κακία. Φταίει μάλλον η χθεσινή εφημερία που μου αφαίρεσε λίγο ακόμα από το μυαλό που μου έχει απομείνει.
Υ.Γ.: Για περαιτέρω μελέτη, μεταβείτε εδώ, όπου οι νέοι άνθρωποι ψηλαφούν τα όρια Ανθρώπου και Εξουσίας... και αναζητούν τα όποια όπια του λαού...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου