Σχεδόν 100 χρόνια πριν, στην ίδια χώρα, το 1929, ένας 24χρονος τότε νέος δοκιμιογράφος έγραφε την άποψή του για το πώς βλέπει το "Ελεύθερο Πνεύμα". Κάπου ανέφερε ότι:
"Τη φωτιά της δημιουργίας δεν την συντηρούν οι φυλακισμένοι φύλακες της κληρονομιάς των νεκρών, ούτε οι λογικοί και πραχτικοί που περπατούν πάντα στα σίγουρα και αποφεύγουν να κάνουν ένα βήμα εκεί που το έδαφος κουνιέται κάτω από τα πόδια τους, ούτε οι ήρεμοι επιστήμονες οι φορτωμένοι σοφία μα χωρίς μακρινά οράματα και καμμιά ανησυχία στην ψυχή, ούτε οι μικροί φιλόδοξοι, που έταξαν ως σκοπούς της ζωής τους, τους επαίνους των πρεσβυτέρων, την κοινωνική υπόληψη κι ένα τιμητικό αξίωμα. Είναι γεμάτοι τέτοιους ανθρώπους οι δρόμοι της Αθήνας κι ωστόσο η Ελλάδα δε δημιουργεί, η Ελλάδα δεν πραγματοποιεί τίποτα όμορφο. Η Ελλάδα -ας πω την τρομερή λέξη- δεν επιδιώκει τίποτα το μεγάλο. Τη φωτιά την συντηρούν οι ανυπόταχτοι, οι ανικανοποίητοι, οι τυχοδιώκτες της ψυχής και του πνεύματος, οι άνθρωποι που τους σέρνει το πλεόνασμα των δυνάμεών τους, πιο μακριά από τους ορίζοντες και πιο υψηλά από το επίπεδο του πλήθους. Τη συντηρεί ο Άσωτος Υιός. Αν αυτός λείψει, ο τόπος σας όσο κι αν τον νοικοκυρέψετε δε θα αξίζει πολλά."
(Γεώργιος Θεοτοκάς, πρεσβευτής της γενιάς του '30, στο "Ελεύθερο Πνεύμα")
Νομίζω, λίγα έχουν αλλάξει από τότε μέχρι σήμερα στη μαμά πατρίδα. Και το κυριότερο, υπάρχει έλλειμμα από εκείνους που το πλεόνασμα των δυνάμεών τους τούς πάει πιο ψηλά από το επίπεδο του πλήθους... Ίσως μάλιστα, πλέον να υπάρχουν πιο λίγοι και από εκείνους τους πρώτους λίγους.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου