Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης και περί ισότητας των δυο φύλων, όπως αυτή διατυπώνεται, διεκδικείται και προστατεύεται μέσα από τα Gay Pride, ήθελα να παραθέσω κάποια δεδομένα:
1. Κάποτε, γυναίκες και άντρες ήταν γεμάτοι τρίχες στο σώμα τους. Όπως ακριβώς τους πρωτοέφτιαξε ο Θεός. Μετά, οι γυναίκες άρχισαν να απολεπίζονται και έγινα άτριχες (μήπως γιατί άρχισαν να απελπίζονται ότι δεν τις θέλει κανένας άντρας και έτσι στα πλαίσια του ερωτικού ανταγωνισμού βρήκαν ένα καινούργιο χαρακτηριστικό, επιλέγοντας να κάνουν μόδα την άτριχη επιδερμίδα τους σε κρυφά και απόκρυφα μέρη;). Πιο μετά, άρχισαν και οι άντρες να απολεπίζονται και να γίνονται και εκείνοι άτριχοι (μήπως τώρα γιατί και εκείνοι άρχισαν να απελπίζονται ότι δεν θα βρίσκουν γυναίκα στα πλαίσια του παγκοσμιοποιημένου ερωτικού ανταγωνισμού;). Πλέον, σχεδόν όλοι, γυναίκες και άντρες είναι άτριχοι. Το αντίθετο ακριβώς από ό,τι τους έφτιαξε ο Θεός. Αν το φυσιολογικό είναι αυτό που επιλέγει ο Θεός για να μας φτιάξει, τότε σήμερα οι περισσότεροι είναι άθεοι και αφύσικοι. Ισχύει πράγματι αυτό άραγε; Αναλογιστείτε κάτι τελευταίο: ο Ερμής του Πραξιτέλους είχε επιτέλους τρίχες ή είχε αποτυπωθεί σε μια εξιδανικευμένη του εκδοχή, δηλαδή... άτριχος;!
Δυο σχόλια επί των ανωτέρω σκέψεων:
Πρώτον, το τι είναι φυσιολογικό ή όχι, καθορίζεται διαχρονικά από τη δύναμη της συνήθειας, της μόδας και τις επιλογές των πολλών. Αν σήμερα, οι επιλογές των πολλών, είναι το ακριβώς αντίθετο με τις επιλογές των πολλών χτες, δεν ξέρω αν λέγεται εξέλιξη, πρόοδος ή οπισθοδρόμηση, ξέρω ότι λέγεται πολύ απλά, "κοινωνία". Και για να δείτε ότι το ίδιο ακριβώς συμβαίνει όχι μόνο στις σεξουαλικές συνήθειες, στις μόδες ερωτικών προτύπων, αλλά και στις μόδες των επιστημονικών επιλογών, σας παραθέτω ένα παράδειγμα τρανταχτό από την Καρδιολογία που το βίωσα ενόσω ήμουν φοιτητής. Πριν κάποια χρόνια αν έλεγες στις εξετάσεις Φαρμακολογίας ότι σε καρδιακή ανεπάρκεια θα δώσεις μια κατηγορία φαρμάκων που λέγονται β-αναστολείς, κοβόσουν και πήγαινες σπίτι σου άκλαυτος. Ξαφνικά, μέσα σε ένα χρόνο, μετά από κάποιες νέες μελέτες που δημοσιεύτηκαν (και έλεγαν ότι όσοι ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια παίρνουν β-αναστολείς έχουν αυξημένη επιβίωση συγκριτικά με όσους δεν παίρνουν), άλλαξαν τα πάνω κάτω και πλέον οι ίδιοι καθηγητές που την προηγούμενη χρονιά θα σε έκοβαν στο μάθημα αν έλεγες ότι θα έδινες β-αναστολείς στην καρδιακή ανεπάρκεια, τώρα θα σε έκοβαν αν έλεγες ότι θα τολμήσεις να μην δώσεις β-αναστολείς στην καρδιακή ανεπάρκεια, καθώς πλέον είναι από τα βασικότερα φάρμακα που διαθέτουμε στη φαρέτρα θεραπείας της καρδιακής ανεπάρκειας. Άρα, οι μόδες είναι μόδες και παραμένουν ζωντανές μέχρι η επόμενη μόδα να πάρει τη θέση τους. Και κάπως έτσι προχωρά η κοινωνία.
Δεύτερο σχόλιο, υπάρχουν άνθρωποι παρά ταύτα, που τολμούν να επιμένουν στις παραδεδομένες-παραδοσιακές αρχές και αξίες. Αυτοί, διαχρονικά έχουν αποκτήσει πολλά ονόματα: οπισθοδρομικοί, συντηρητικοί, πουριτανοί, μέχρι και ήρωες, συνεπείς, ακλώνητοι, βράχοι κλπ κλπ. Τι από τα δυο ισχύει; Ουδείς δεν μπορεί να ξεκαθαρίσει το σκοτεινό τοπίο.
2. Γεγονός με τις σημερινές οικογένειες είναι ότι τη θέση της γυναίκας δούλας και κυράς που πλένει, σιδερώνει, σκουπίζει και κυνηγάει τα παιδιά να φάνε, τείνει να την αποκτήσει εξολοκλήρου ο άντρας, καθώς στα πλαίσια της ισχυριζόμενης και προστατευόμενης ισότητας των δυο φύλων, που θέλει και η γυναίκα και ο άντρας να δουλεύουν, θέλει ταυτόχρονα και οι δυο να μοιράζονται και τα οικογενειακά βάρη. Επειδή όμως, οι γυναίκες έχουν το άλλοθι του ασθενούς φύλου, καταλαβαίνετε ότι αυτή η μοιρασιά δεν μπορεί να είναι ακριβώς στη μέση. Αρκεί να πάτε σε μια παιδική χαρά της γειτονιάς σας και να δείτε ότι οι μπαμπάδες κατά πλειοψηφία κουβαλάνε τα καρότσια, αυτοί είναι που κυνηγάνε τα παιδιά τους για να τα βάλουν στις κούνιες, αυτοί έχουν τα τάπερ παραμάσχαλα και προσπαθούν να ταΐσουν τα μικρά ζιζάνιά τους. Οι μαμάδες, θα είναι συνήθως με άλλες μαμάδες σε κάποιο παγκάκι ή στο πλησιέστερο καφέ (η μετεξέλιξη του παλαιότερου καφενέ) και θα μιλάνε μέσω κινητού τηλεφώνου μεταξύ τους, στο viber ή στο facebook.
Ένα σχόλιο επί αυτών των σκέψεων: ο μεγάλος ποιητής Καβάφης, είχε πει το κάτωθι:
οπότε, λογικό βλέπω τους παντρεμένους να τραβάνε αυτά που τραβάνε, ειδικά στη σημερινή εποχή της γυναικείας ισότητας. Απλά, δεν μπορώ εύκολα να ξεκαθαρίσω από ποια πλευρά το έλεγε αυτό ο Καβάφης, την αντρική ή τη γυναικεία, καθώς είναι πασίγνωστο ότι ο μεγάλος αυτός ποιητής, αγαπούσε το άρρεν φύλο. Άρα, τα λόγια του αυτά ως ανύπαντρου ανθρώπου και ομοφιλόφυλου, δεν ξέρω αν είναι παρηγορητικά για τους παντρεμένους άντρες ή ενθαρρυντικά για τους ανύπαντρους. Βλέπετε λοιπόν, ξανά, ότι κάθε ρήση και άποψη, πρέπει να διαβάζετε στο αντίστοιχο πλαίσιο διατύπωσης.
3. Κάποτε, στο χωριό μου, όταν ήμουν μικρός, ήταν μια κοπέλα που της άρεσε πολύ το ποδόσφαιρο και ήταν η μόνη που έπαιζε μαζί με τα αγόρια σε εκδρομές, στην ώρα της γυμναστικής, στη γειτονιά της. Αυτή η μόνη κοπέλα και όλα τα υπόλοιπα αγόρια. Σίγουρα, μου είχε προκαλέσει απορίες για την ορμονική της κατάσταση, αλλά δεν ήξερα με σιγουριά αν αυτό που έβλεπα όταν την κοιτούσα να κοντρολάρει με πάθος την μπάλα ποδοσφαίρου, να κάνει τάκλιν και τακουνάκια, ήταν ένα παιδί απλά με μεγάλη αγάπη για το ποδόσφαιρο ή ήταν ένα παιδί που αναζητούσε την ταυτότητα του φύλου του. Και αν οι γυναίκες ήταν δύσκολο να παίζουν μπάλα προ παγκοσμιοποίησης εποχή, για τον εξής λόγο,
πλέον, οι γυναίκες όχι μόνο παίζουν μπάλα στα γήπεδα, αλλά παίζουν μπάλα γενικότερα και η μπάλα βρίσκεται στα πόδια τους, έχοντας τον πρώτο λόγο στις κοινωνίες σήμερα, όπως αυτό το αγαπημένο ζευγαράκι:
Ουδέν σχόλιο, επί των ανωτέρω.
4. Και κάτι τελευταίο, για την κυριαρχία των γυναικών στη σημερινή εποχή. Μέχρι πρότινος, υπήρχε η γιορτή της μάνας, επειδή όπως περιγράψαμε, αυτή ήταν που δεινοπαθούσε στην οικογένεια. Αναρωτηθήκατε γιατί τα τελευταία 1-2 χρόνια τονίζουν και τη γιορτή του πατέρα; Γιατί είναι αυτός που πλέον έχει πάρει τη θέση της μάνας σε μια οικογένεια, μήπως; Οπότε, η γιορτή του πατέρα, είναι για να μην ξεχνάμε και αυτόν τον καψερό που δεινοπαθεί όπως άλλοτε συνέβαινε με τη μάνα.
Συμπερασματικό σχόλιο επί όλων των ανωτέρω: τα διάφορα Gay Pride, είναι μια μόνο εκδήλωση της γενικότερης αλλαγής που έχει ήδη επέλθει (και θα συνεχίσει καταιγιστική) στη σύνθεση της κοινωνίας μας ως προς τα δυο φύλα. Έχουν, έρθει νέα φύλα, νέοι φίλοι και νέου είδους φιλιά. Όλα καινούργια, που αν συγκριθούν με τα παραδεδομένα θα κριθούν ως αφύσικα και αποτρόπαια. Είναι όμως, αδιαμφισβήτητα τα τρόπαια ενός αγώνα που συντελείται τριγύρω μας και δεν παίρνουμε χαμπάρι: ενός αγώνα να σπάσει το πλαίσιο σκέψης και το πλαίσιο της κοινωνίας. Έτσι, νέοι κοινωνικοί θεσμοί δημιουργούνται και το πράγμα προχωρά προς άγνωστους δρόμους.
Έτσι, δεν γινόταν όμως πάντα;
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου