Κιτρολεμονιά

Είναι συγκινητικό να γνωρίζεις άξιους καλλιτέχνες συντοπίτες σου, εκεί που δεν το περιμένεις... Και ειδικά σε συνθήκες πολέμου που ζούμε καθημερινά.

Και τότε, βλέπεις ξεκάθαρα, ότι κάποιοι, σταδιακά, με υπομονή και σύνεση, συνεχίζουν το δρόμο που χάραξαν προγενέστεροί μας... Σε αυτούς χρωστάμε τα πάντα. Αυτών είμαστε άξιοι συνεχιστές. Αυτοί μας έμαθαν να γεμίζουμε της ψυχής μας τα ρουθούνια με κιτρολεμονιά, να ρουφάμε κάθε στιγμή και να αναζητάμε την ελπίδα. Αυτοί, που δεν τους προσφέρθηκε τίποτα απλόχερα, αυτοί που πάλεψαν για τα πάντα, ακόμα και για το ίδιο το τίποτα, με τα γυμνά τους χέρια και τα λασπωμένα πόδια.

Σε αυτούς, που δεν είχαν τίποτα στη ζωή τους, χρωστάμε τα πάντα της δικής μας της ζωής.

Και κάποιοι αυτό το χρέος, το κάνουν πράξη.

Απολαύστε τι εννοώ (ανοίξτε μάτια, αυτιά και ρουθούνια, διάπλατα):

"Κιτρολεμονιά"

Ποίηση: Γιάννης Ρίτσος

Μουσική, Ερμηνεία: Πάνος Μπούσαλης