What is really our Nature?


Το τελευταίο διάστημα, ίσως παρατηρήσατε ότι το blog έχει λίγο σιωπήσει...

Ο λόγος είναι ότι ο blogger του έχει σιωπήσει, και αυτό γιατί τού έχει φύγει η λαλιά, συνειδητοποιώντας το μπέρδεμα που η επιστήμη -ή τουλάχιστον αυτό που λέμε επιστήμη- σήμερα δημιουργεί. Όσο πιο βαθιά μπαίνω στον τρόπο που σήμερα η επιστήμη δημιουργείται, χτίζεται, αναπαράγεται και ασκείται, τόσο πιο πολύ τρομάζω να σας πω την αλήθεια...

Ακατάσχετος αγώνας δρόμου για δημοσιεύσεις, για πόντους συνεχιζόμενης εκπαίδευσης, για συνέδρια, για πολλαπλασιασμό της γνώσης και για αδιάλειπτη έρευνα από την επιστημονική κοινότητα. Το ερώτημα δεν είναι προς τί όλο αυτό. Η απάντηση -που είναι προφανής- και έχει να κάνει με την ακατάσχετη ανάγκη του ανθρώπου να μάθει, είναι πασίγνωστη. Αυτό που με τρομάζει όμως είναι ο τρόπος που φτάνουμε σε αυτό που λέμε "επιστημονικότητα" δεδομένων των καταστάσεων και των διαδικασιών μέσα από τις οποίες οργανώνονται οι μελέτες, μέσα από τα πολυσήμαντα και αμφίσημα αποτελέσματα που βγάζει η χειρότερη όλων των επιστημών, η Στατιστική, και μέσα από τα ακατάσχετα φαινόμενα χρηματισμού των ερευνητών και των ιατρών από τις εκάστοτε φαρμακευτικές εταιρείες που καλώς ή κακώς, κινούν τα νήματα της έρευνα σήμερα, καθώς οι μεγαλύτερες χρηματοδοτήσεις παγκοσμίως προέρχονται από την ιδιωτική πρωτοβουλία...

Με ανησυχεί ο τρόπος που η γνώση "γεννιέται". Και με ανησυχεί, γιατί νομίζω ότι γεννιέται όχι με "φυσικούς", αλλά με "τεχνητούς" τρόπους, όπως αυτός της γέννεσης των "παιδιών του σωλήνα". Μα, θα μου πεις, είναι κακό που γεννιούνται τέτοια παιδιά; Όχι, φυσικά. Όμως, αυτό που τρομάζει -τουλάχιστον εμένα- είναι ότι αυτό τείνει να γίνει ο κανόνας, (και μάλιστα χρυσός για κάποιες φαρμακευτικές εταιρείες...).

Άρα, όπως σε πολλά πράγματα σήμερα η κοινωνία μας, στερείται "φυσικότητας", έτσι αρχίζω να νομίζω ότι στερείται και "επιστημονικότητας", για να τονίσω το μεγάλο μπέρδεμα που τα "Guidelines" και τα επιστημονικά άρθρα που κατά χιλιάδες δημοσιεύονται καθημερινά, επιφέρουν. Δεν είναι επιστήμη αυτό αγαπητοί μου, να ξέρεις όλα τα άρθρα που δημοσιεύονται, αφού σχεδόν τα μισά αντικρούουν τα άλλα μισά, για να ανατραπούν εν συνεχεία από καινούργια άρθρα, που αντικρούουν τα παλιά. Μα αυτό δεν είναι θα μου πείτε η επιστήμη; Η διαρκής εναλλαγή των γνώσεων και τα συμπεράσματα μέσα από την τριβή και την σύγκρουση, μέσα από την αντιπαράθεση και τη διαφωνία; Ναι, αλλά όχι μέσα από τον διακαή πόθο για δημοσι-εύσεις, δηλαδή, δημοσι-ότητα!

Ειλικρινά, δεν ξέρω αν η επιστήμη σήμερα τελικά επιφέρει κάτι ουσιαστικό ως προς την αλλαγή και τη βελτίωση της κατάστασης του ανθρώπου, όταν για παράδειγμα πριν από δυο μήνες ανακοινώνεται στο Nature ότι υπάρχουν 4 είδη γονιδίων στο ανθρώπινο γονιδίωμα, (που μάλιστα χαρακτηρίζονται με τα χρώματα "κόκκινο, κίτρινο, πράσινο, μωβ"), τα οποία μέσα από πολύπλοκες διαδικασίες αλληλεπιδρούν και δημιουργούν τον καρκίνο του στομάχου, και όταν πριν από χιλιάδες χρόνια ο παππούς Ιπποκράτης είχε μιλήσει για τους τέσσερις "χυμούς" του ανθρώπινου σώματος, που ανάλογα την ισορροπία τους και τη μεταξύ τους σχέση και αλληλεπίδραση, δημιουργούν την υγεία ή την παθολογία;

"Τὸ δὲ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου ἔχει ἐν ἑωυτῷ αἷμα καὶ φλέγμα καὶ χολὴν ξανθήν τε καὶ μέλαιναν, καὶ ταῦτ᾿ ἐστὶν αὐτέῳ ἡ φύσις τοῦ σώματος, καὶ διὰ ταῦτα ἀλγέει καὶ ὑγιαίνει. Ὑγιαίνει μὲν οὖν μάλιστα, ὁκόταν μετρίως ἔχῃ ταῦτα τῆς πρὸς ἄλληλα κρήσιος καὶ δυνάμιος καὶ τοῦ πλήθεος, καὶ μάλιστα μεμιγμένα ἦ. ἀλγέει δὲ ὁκόταν τι τουτέων ἔλασσον ἢ πλέον ἦ ἢ χωρισθῇ ἐν τῷ σώματι καὶ μὴ κεκρημένον ἦ τοῖσι ξύμπασιν."


Ξέρω όμως, ότι αν δεν υπηρετείς την επιστήμη με σεβασμό στον άνθρωπο, τα αποτελέσματα που μέσω αυτής θα επιφέρεις, δεν θα είναι καθόλου αξιόλογα...

Άρα, η "επιστημονικότητα" μάλλον δεν έχει να κάνει τόσο με τη γνώση
όσο με το αν μπορεί κανείς τον συνάνθρωπο να νιώσει...